Met een vlieg op ’n bankje

Hoewel ik geen hoge verwachtingen had van mijn kuier in het Weinterper Skar, was het me bepaald niet tegengevallen …


Dat had natuurlijk te maken met het uitzonderlijk mooie novemberweer, maar ook met de nieuwe ontwikkelingen zoals de omgewaaide bomen en de verbossing …


Maar het was ook wel bijzonder om te ontdekken, dat de insecten weer lekker meewerkten aan een paar korte fotosessies. Eerst waren dat de libellen en het lieveheersbeestje bij de dobbe, en hier op het tweede bankje lieten libellen en strontvliegen zich mooi zien …

Het was mooi geweest. Ik stond op en zette nu echt koers naar de auto door bij de boom een stukje verderop rechtsaf te gaan …


Nog een snelle groet aan het paard van de buurvrouw van het Weinterper Skar, dat al jaren trouw zicht houdt op de parkeerplaats er tegenover …


Moe, maar zeker voldaan reed ik huiswaarts. Die avond sloeg het weer om, waarna er een paar regenachtige en donkere dagen volgden. Dat kwam mij wel goed uit, want na een paar flinke kuiers in de bossen rond Olterterp op maandag en deze wandeling in het Weinterper Skar, konden mijn benen wel een paar dagen rust gebruiken. 🙂

Firtuele koelte út Fryslân

Gistermiddag bleef de maximumtemperatuur hier steken bij 29,7°C. Vandaag lijken we ook hier in het noorden de tropische 30°C flink te gaan overschrijden. Om het in mijn computerhoekje draaglijk te houden (starttemperatuur vandaag 23,5°C), heb ik de onderstaande foto momenteel op mijn bureaublad staan. Om het virtuele verkoelende effect dat daar vanuit gaat nog wat te versterken, kan ik zo nodig nog een ventilator strategisch opstellen, ten einde een verkoelend noordwestelijk briesje om me heen te laten blazen.

Voor de gelegenheid stel ik de onderstaande foto vandaag beschikbaar in groot formaat (1920×1200 px). Met de rechter muisknop kun je hem in groot formaat bekijken en/of downloaden …

* Hoe je het ook doet, hou ’t hoofd koel!

Orchissen in ’t Weinterper Skar

Op weg naar de auto zag ik langs het pad een mooie brede orchis staan waar ik net even met de camera onder kon kruipen. Zo kreeg ik een mooi inkijkje in de mooie bloemkelkjes …

Een deel van de orchissen die tot 2017 verderop in de berm langs de verwijderde Nije Heawei bloeiden, lijkt intussen de wijk te hebben genomen naar de walkanten aan weerszijden van de greppel naast het pad richting parkeerplaats. Toen ik daar even een kijkje nam, kon ik in de loop ook nog even een waterjuffer portretteren …

Vanaf de parkeerplaats ben ik met de auto een paar honderd meter in zuidelijke richting gereden over de parallelweg van de Opperhaudmare. Daar groeien en bloeien sinds een paar jaar de meeste orchideeën in het gebied. Een groot veld dat grenst aan de weg staat er van voor tot achter en van links tot rechts vol mee. En ze zijn gewoon vanaf de weg te fotograferen, zoals op de onderstaande foto’s is te zien …

Uitzicht over ’t blauwgrasland

Het was die dag zowaar weer eens goed toeven in het Weinterper Skar. Er bloeide her en der een brede orchis en het veenpluis wuifde af en toe zacht in de wind. En bovenal: het was lekker weer om weer eens wat langer op mijn bankje zitten. Dit was daarbij mijn uitzicht …

Toegegeven, zo mooi als in 2015 was het zeker niet. Behalve veenpluis en orchissen waren het toen vooral de echte koekoeksbloemen die het landschap kleurden. Het vormde zelfs nog even het decor voor een bruidspaar in een rode Kever cabrio

Die echte koekoeksbloemen heb ik er nu met een lampje moeten zoeken. Uiteindelijk vond ik er in het veldje bij de parkeerplaats een paar. Thuis ontdekte ik pas, dat onder één van de roze bloemen een spin hing die een gevangen vlieg aan het inpakken was …

Over het blauwgraslandje voor het bankje heen kijkend, staken in de verte toch vrij veel toppen van brede orchissen boven het gras uit. Het leken er meer te zijn dan in de afgelopen jaren. Misschien is het gewoon een goed jaar voor de orchideeën …

Aan dichterbij komen heb ik me deze keer maar niet gewaagd. De boswachter was net met zijn 4WD bij me langs gereden en je weet maar nooit wanneer hij terugkomt. Maar met behulp van de zoomlens heb ik er toch nog een paar aardige plaatjes van kunnen schieten. Morgen nog wat meer van dit moois …

Klein spul in It Skar

De lezers van het eerste uur zullen zich misschien nog herinneren. dat ik door het jaar heen tot ca. 2015 vaak meerdere keren per week een fotokuier maakte in het Weinterper Skar. Tegenwoordig beperkt zich dat hoofdzakelijk tot de maanden mei en juni, omdat het gebied de rest van het jaar vaak een doodse indruk maakt …

Pas wanneer de natuur weer mooi groen is en er weer van alles tot leven en tot bloei komt, is It Skar tegenwoordig nog de moeite van een kuier waard. Het veenpluis (moark in het Fries) legt momenteel op verschillende plaatsen een sierlijke witte sluier over het blauwgraslandje tegenover mijn bankje …

Naast het bankje hielden zich tot mijn verrassing diverse insecten op. Een juffertje (waarschijnlijk een azuurjuffer of een variabele waterjuffer) ging gewillig op een plant zitten, nadat ik de macro-voorzetlens op mijn camera had geklikt …

Niet veel verderop zaten een paar bloedcicades, één van de twee zat een paar maal verwoed met zijn vleugels te wapperen. Geen idee wat de bedoeling daarvan was, voor verkoeling was het vast niet bedoeld, want zo warm was het niet. Maar het bracht wel wat leven in de foto’s …

Aan een vijver

Een week of twee geleden heb ik weer eens een fotokuier in het Weinterper Skar (Google Maps) gemaakt. Nadat ik een tijdje op het intussen welbekende ‘Afanja-bankje’ had gezeten, besloot ik de uitdaging aan te gaan om nog wat verder te lopen …

Even heb ik overwogen om het nieuwe zandpad naar rechts te nemen. Misschien zou het zelfs kunnen lukken om langs de schapen lopend het tweede ‘Afanja-bankje’ te bereiken. Maar nee, hoogmoed komt voor de val. Ik was alleen, bij plotselinge dienstweigering van mijn onderdanen was er niemand om me er op de terugweg doorheen te slepen. Proberen om weer eens tot bij het oude bankje bij de vennetjes te komen leek me een beter plan …

En zo zat ik enige tijd later voor het eerst sinds toch wel vrij lange tijd weer eens op dat bankje aan het water. Bij het vennetje aan de westkant van het pad, dat onderdeel uitmaakt van de poëzieroute door het Weinterper Skar, staat een bordje met een gedicht van Rutger Kopland …

Nadat ik er wat plaatjes had geschoten en een tijdje lekker had zitten mijmeren, besloot ik de terugweg te aanvaarden. Ditmaal langs het schaap dat met haar lam op enige afstand van haar soortgenoten stond …

Ook bij het eerste bankje heb ik vervolgens weer even lekker in de zon gezeten. Terwijl ik daar zat, zag ik ineens dat het pad, waar diepe sporen doorheen liepen toen ik hier de vorige keer met Jetske was, keurig was hersteld. Ik zat er opnieuw lekker, maar het werd nu toch wel tijd om mezelf ertoe te zetten om te beginnen aan het laatste stuk(je) terug naar de auto. Iedere stap begon zwaarder te wegen, maar uiteindelijk ben ik toch weer tot bij de auto gekomen …

Weinterper Skar door andere ogen

Omrop Fryslân TV zendt tegenwoordig op maandag een 10 minuten durend natuurprogramma uit. ‘Maitiidsswalker’ (vrijvertaald: ‘voorjaarszwerver’) speelde zich gisteren af in het Weinterper Skar, terwijl de regen tijdens de opnamen af en toe met bakken naar beneden kwam …

Normaal zou ik jullie hier niet mee lastig vallen, want presentator Remco de Vries zal voor de meesten van jullie niet te verstaan zijn. In dit geval ligt dat wat makkelijker, omdat Remco op pad gaat met de volledig Nederlandstalige boswachter Manon van Wesel. En zij is degene die de interessante dingen vertelt over de bijzondere vegetatie van dit mineraalrijke gebied …

Na de intro van het programma, waarin je een deel van het Weinterper Skar vanuit de lucht ziet, beginnen Remco en Manon hun gesprek, terwijl ze lekker op het eerste Afanja-bankje zitten. Ik denk zelfs dat ze behalve het heidekartelblad ook de eerste Brede orchis van dit jaar tonen, die ik hier ook heb geplaatst …

En hier kun je ’t 10 minuten durende programma (terug)zien: ‘Maitiidsswalker.’