Tagarchief: ven

Een teek en wat pluis

Geplaatst op door

Aan vers fotomateriaal wordt hier momenteel gewerkt, maar dat gaat maar mondjesmaat de laatste tijd. Binnenkort meer daarover, vandaag eerst nog maar een paar plaatjes uit het archief.

Deze foto’s heb ik gemaakt in september 2008. Het was een saaie, wat grijze herfstdag, waarop ik één van mijn toen nog dagelijkse fotokuiertjes maakte in het Weinterper Skar. De dagen konden indertijd niet saai genoeg zijn of ik kwam wel met een aantal foto’s thuis. Zo ook die dag …

Tijdens een korte rookpauze op het bankje tussen de twee vennetjes (Google Maps) ten zuiden van de toenmalige Nije Heawei zag ik tegenover het bankje een pluisje wapperen in de wind. Nadat ik de eerste foto had gemaakt, verscheen er plotseling nog wat meer beweging in beeld dan alleen het spel van de wind met het wapperende pluis. Een teek liet zich afzakken naar het pluizige spul. Nog voordat ik een derde foto kon maken, kreeg een windvlaag vat op het pluis, dat met teek en al werd weggeblazen …

Klikken om te vergroten mag ook vandaag …

Aan een vijver

Geplaatst op door

Een week of twee geleden heb ik weer eens een fotokuier in het Weinterper Skar (Google Maps) gemaakt. Nadat ik een tijdje op het intussen welbekende ‘Afanja-bankje’ had gezeten, besloot ik de uitdaging aan te gaan om nog wat verder te lopen …

Even heb ik overwogen om het nieuwe zandpad naar rechts te nemen. Misschien zou het zelfs kunnen lukken om langs de schapen lopend het tweede ‘Afanja-bankje’ te bereiken. Maar nee, hoogmoed komt voor de val. Ik was alleen, bij plotselinge dienstweigering van mijn onderdanen was er niemand om me er op de terugweg doorheen te slepen. Proberen om weer eens tot bij het oude bankje bij de vennetjes te komen leek me een beter plan …

En zo zat ik enige tijd later voor het eerst sinds toch wel vrij lange tijd weer eens op dat bankje aan het water. Bij het vennetje aan de westkant van het pad, dat onderdeel uitmaakt van de poëzieroute door het Weinterper Skar, staat een bordje met een gedicht van Rutger Kopland …

Nadat ik er wat plaatjes had geschoten en een tijdje lekker had zitten mijmeren, besloot ik de terugweg te aanvaarden. Ditmaal langs het schaap dat met haar lam op enige afstand van haar soortgenoten stond …

Ook bij het eerste bankje heb ik vervolgens weer even lekker in de zon gezeten. Terwijl ik daar zat, zag ik ineens dat het pad, waar diepe sporen doorheen liepen toen ik hier de vorige keer met Jetske was, keurig was hersteld. Ik zat er opnieuw lekker, maar het werd nu toch wel tijd om mezelf ertoe te zetten om te beginnen aan het laatste stuk(je) terug naar de auto. Iedere stap begon zwaarder te wegen, maar uiteindelijk ben ik toch weer tot bij de auto gekomen …

Van laag naar hoog

Geplaatst op door

– Een virtuele vakantie 13 –

Na korte tijd voerde de fietstocht ons langs een meertje. Dit moest wel haast het laagste punt van het eiland zijn, bedacht ik me. Niet veel verder passeerden we een hoge duinenpartij. Dit zou, na het vermaarde Kaapsduin bij West-Terschelling, best eens het hoogste punt van Terschelling kunnen zijn. Hoewel het zicht er i.v.m. het grijze weer niet echt toe uitnodigde, besloten we toch de klim naar boven te wagen …

◊

◊

Na de lunch

Geplaatst op door

Nadat we Sparjebird achter ons hadden gelaten, maakten we – op zoek naar een plekje om onze boterham te eten – een ritje door de omgeving. Dat viel ditmaal nog niet mee. Het was dan wel mooi zonnig weer, maar er stond een koude noordoostelijke wind. En dus moest het een plekje in de zon, en vooral ook in de luwte worden. Na enig zoeken wisten we uiteindelijk toch een mooi en lekker plekje te vinden …

Terwijl ik me na onze eenvoudige lunch nog even lekker uitstrekte op mijn klapstoeltje, duurde het niet lang voordat Jetske haar camera weer ter hand nam. Ook dat is vaak een herkenbaar patroon tijdens onze gezamenlijke fotokuiers. Na het eerste deel van de dag vinden mijn door MS geplaagde benen het vaak wel lekker om wat langer te zitten. Jetske heeft wat minder zit in ’t gat. “Een libel …,” fluisterde ze me toe, terwijl ze naar het struikgewas liep …

En daar geniet ik op zo’n moment dan weer van: lekker zitten en van een afstandje toekijken hoe Jetske met haar macrocamera langs het struikgewas struint. En het mooie is, als ze wat vindt dat voor mij mogelijk ook de moeite loont om even overeind te komen, dan krijg ik steevast een seintje. Zo ook nu …

De libel bleek haar te zijn ontsnapt. Maar Jetske bleek achter de ons beschermende bosjes wel een mooi vennetje te hebben ontdekt. Een vennetje waar twee van mijn minder favoriete watervogels ronddobberden: nijlganzen. In tegenstelling tot hun normale gedrag bleven ze nu eens heerlijk rustig …

Skywatch Friday 450

Geplaatst op door

Voor het eerst dit jaar heeft de zon hier gistermiddag bijna een uur achtereen geschenen …

For the first time this year the sun has shone here for almost an hour yesterday afternoon …

Daarvoor was ’t elke dag bewolkt en bij een gemiddelde temperatuur van 5,5 ºC was het nog geen dag echt droog …

Before that it was cloudy every day and at an average temperature of 5.5 ºC it wasn’t really dry for a day …

Vanaf dit weekend lijkt het eindelijk kouder te worden, hopelijk verandert dit water snel in ijs …

From this weekend it seems to be getting colder, hopefully this water will soon turn into ice …

Wanna see more Skywatch photos? Just click the logo …

Skywatch Friday

Herfsttinten voor Jetske

Geplaatst op door

Het begint erop te lijken dat ik niet uit het bos bij Heidehuizen te slaan was de laatste tijd. Een kleine week na de fotosessie met de bosnimf toog ik die kant al weer op …

1 november 2018
13 november 2018

Mijn fotomaatje Jetske was nog niet in de gelegenheid geweest om te genieten van de mooie tinten die deze herfst de laatste tijd had voortgebracht. Omdat ze op 13 november naar Fryslân kwam voor een fotokuier, stelde ik voor om nog maar eens naar Heidehuizen te gaan …

Er was de dagen daarvoor al veel blad van de bomen gewaaid, maar er hing op diverse plaatsen nog steeds een gouden gloed in het bos. Ik nam de gelegenheid te baat om de kleurverandering van de periode tussen 1 en 13 november op een paar plaatsen in beeld te brengen …

1 november 2018
13 november 2018

We passeerden het bankje aan het vennetje waar het vorige logje was geëindigd. Het klinkt raar, maar zo’n bankje lacht me dan meteen toe en lijkt zelfs op verleidelijke wijze te wenken: “Kom maar, jongen …, even lekker zitten …”

De boomsculpturen leken geen al te grote indruk op Jetske te maken. Ze liep het eerste beeld in ieder geval voorbij zonder er naar op of om te kijken. Wat wel indruk maakte was de fotogenieke locatie. Vooral op de schaarse momenten dat de zon even door wolken prikte, kwam er steevast een mooi kleurenpalet tevoorschijn …

Ik werd verrast met een boomsculptuur die ik nog niet eerder had gezien. Daar was ik een week eerder zo aan voorbij gelopen. Maar dat is niet zo verwonderlijk, want op dat moment werd mijn aandacht waarschijnlijk voor het eerst getrokken door de bosnimf aan de overkant …

– wordt vervolgd –