Tagarchief: Wad

Terug bij Westhoek

Geplaatst op door

Op ons tripje door de westelijke Waddenstreek zijn we heel toepasselijk aangekomen bij Westhoek. Ik begin met een paar foto’s van een strak, deels overdekt zithoekje naast de parkeerplaats bij de kwelder (Google Maps). Het is ontworpen door Henk Rusman en geplaatst ter herinnering aan het opheffen van de gemeente Het Bildt. De naam van het kunstwerk is ‘Súdwester’. Ik vind het alleen op mijn minst raar dat Westhoek zonder W is geschreven en Het Bildt zonder t …

Het Bildt maakte ooit deel uit van de Middelzee en is een van de oudste Nederlandse polders. Hertog George van Saksen liet het gebied in 1505 inpolderen door Hollanders. De bewoners van dit gebied worden Bilkerts genoemd, ze zijn deels van Friese en Hollandse oorsprong en spreken een eigen karakteristieke taal, het Bildts. Op 1 januari 2018 is de gemeente Het Bildt samen met drie andere gemeenten opgegaan in de nieuwe gemeente Waadhoeke …

Tijd om de dijk te beklimmen, we waren tenslotte gekomen om aan de andere kant van de dijk vogels te fotograferen. Maar eerst kwamen we langs het monument ter herinnering aan de ‘Poerdersramp’ in september 1935 …

Over het monument en de ramp heb ik op 14 oktober al het een en ander verteld. Maar ook op de website van The Friezinn is er aandacht voor in het hoofdstuk ‘Sterke verhalen’ …

Nadat de plaatjes op de dijk waren gemaakt, daalden we de dijk af en liepen we de kwelder op. Daar wachtte ons een teleurstelling …

Paesens, uitzicht vanaf de dijk

Geplaatst op door

Vandaag het laatste logje van deze 24-delige serie over de rit die ik begin september samen met mijn fotomaatje langs het Wad heb gemaakt. We begonnen die dag bij Firdgum en we eindigden in de omgeving van Paesens-Moddergat. Ik had jullie nog wat foto’s beloofd, die ik had gemaakt terwijl we over de brug van de opera terugliepen naar het dorp. Die was ik na de koffie met gebak op het terras helemaal vergeten, bij deze alsnog …

Over de brug lopend, zag ik dat er in de verte iemand stond te vliegeren. Nou ja, er werd een poging gedaan om een vlieger op te laten. Maar als je hem hier op de dijk niet omhoog krijgt, vergeet het dan maar …

Nee, veel wind was er niet, het was prima weer voor een wandeling over de dijk langs het monument van de Vissersramp van 1883. In de nacht van 5 op 6 maart van dat jaar voltrok zich tijdens een zware storm een vreselijk ramp voor de vissersgemeenschap Paesen-Moddergat. De complete vloot van 22 aken en blazers was uitgevaren. 17 van de schepen zijn vergaan, 83 bemanningsleden bleven achter op zee …

Een stukje verderop staat het beeld ‘de Fiskersfrou’ van beeldhouwer Hans Jouta. ‘De Fiskersfrou’ is een eerbetoon aan de vrouwen van Paesens-Moddergat, die na de ramp van 1883 voor een zware taak stonden: de zorg voor de kinderen en rond zien te komen van een karig inkomen. In februari 2013 heb ik eens een fotoserie van ‘de Fiskersfrou’ in de sneeuw gemaakt …

Het zal zeker niet mijn laatste bezoek aan Paesens-Moddergat geweest zijn, want dat is en blijft een fijne plek om zo nu en dan eens even naar toe te gaan. En eerlijk is eerlijk, ik vind de Peazemerlânnen leeg en ongerept (zoals op de onderstaande foto uit augustus 2012) een stuk mooier dan met het openluchttheater dat er in september stond …

Tot slot: zouden jullie het erg vinden als ik nog ‘ns een serie van een tripje langs het Wad voorbij laat komen?

Terug over de Waddendijk

Geplaatst op door

Nadat Jetske het verzoek had gekregen om te stoppen met fotograferen bij het podium, besloten we terug te gaan richting auto. We hadden de bijzondere setting op de Peazemerlânnen aan de rand van het Wad bekeken en we ook de oude palenrij hadden we weer gezien. Het was goed zo …

Nadat we op de heenweg op de normale manier over de dijk waren geklommen, stelde ik voor om op de terugweg gebruik te maken van de trap. Technisch gesproken bevinden die trappen en de brug zich maar op beperkte hoogte boven de dijk. Voor hoogtevrees was ik dan ook niet bang …

Maar ik moet toegeven, dat ik die brug toch knap hoog begon te vinden, toen ik aan de voet van de trap stond. En even later van boven naar beneden kijkend – waar Jetske intussen ook aan de klim was begonnen – vond ik toch een knappe diepte. Maar het uitzicht over het operaterrein en de daarachter liggende Wadden, was dan wel weer heel mooi …

Ik moet ook gewoon niet te steil naar beneden kijken, dan is er niets aan de hand. Voor Jetske, die nog net wat meer last van hoogtevrees heeft, viel het niet echt mee. Zwaar bepakt en bezakt daalde ze stapje voor stapje af. Daar werd ze vanaf het terras aan de overkant van de straat met een applausje beloond …

Omdat het intussen ook tijd was om aan de inwendige mens te denken, lieten we ons een stuk appeltaart en een stuk oranjekoek op dat terras goed smaken. Hoewel het al tegen het eind van de middag liep, stelde ik Jetske voor om na de koffie nog even een kijkje te nemen bij de coupures in de oude zeedijk ten zuidoosten van Paesens. Hoewel ze niet meteen wist wat ze zich er bij voor moest stellen, moesten we dat maar doen, vond Jetske …

Maar voordat we naar die dijkcoupures gaan, morgen eerst nog wat foto’s die ik vanaf de brug over de dijk heb gemaakt.

Theatertechniek aan ’t Wad

Geplaatst op door

Orkest, koor en solisten kunnen bij een voorstelling als deze nog zo goed hun best doen, zonder de mensen van licht- en geluidstechniek en de mensen die zorg dragen voor de bouw van podium, tenten en tribune, zouden ze zich hier al snel verloren voelen, lijkt me …

Daarom hieronder even een blik op een deel van de grote hoeveelheid technische randzaken rond de Wadopera …

Morgen richt ik de blik nogmaals op het podium.

Rondstruinen bij de palenrij

Geplaatst op door

Bij een bezoekje aan Paesens-Moddergat hoort voor mij als het enigszins kan (lees: bij laag water) altijd een kuiertje langs de oude, verweerde en deels vervallen palenrij. Nadat ik enige tijd bij het podium had zitten fotograferen, voegde ik me daarom bij Jetske …

Die palen zijn op zich al een attractie, maar ze laten zich vaak ook goed combineren met onderwerpen op de achtergrond. In dit geval konden we wat spelen met de passerende boot en het aangespoelde krat waar Jetske zich even op uitleefde met haar camera …

Ook voor de macrofotografie zijn die paaltjes wel interessant, niet alleen vanwege de structuren in de palen zelf, maar ook vanwege de schelpjes, draadjes, etc. die er door het water zijn achtergelaten. Jetske heeft daar gisteren een paar voorbeelden op haar weblog gezet …

Maar ook achter de palen valt nog wel eens wat te zien. Onder invloed van weer, wind en water ontstaan er vaak mooie patronen en structuren. Door er hier en daar een uitsnede van te maken kun je er met een beetje fantasie prachtige miniatuurlandschappen in zien …

Voordat ik terug ga naar het openluchttheater om wat foto’s te maken van de techniek rond de opera, sluit ik af met een flink ingezoomde foto van één van de twee vuurtorens op Schiermonnikoog aan de overkant van de Waddenzee. Alhoewel, zee … waar is al dat water toch gebleven …?

Morgen bekijken we het een en ander van de techniek rond ‘de Wadopera’.

Pelgrims op de dijk

Geplaatst op door

Terwijl ik mijn blik over het Wad liet glijden, waren er op de bank tegenover me een paar wandelaars komen zitten. Het duurde niet lang voordat we aan de praat raakten over de rust en de schoonheid van het Wad. Van het ene onderwerp rolden we als vanzelf in het andere …

Terwijl Jetske er ook bij kwam zitten, vertelden de wandelaars dat ze Pelgrims waren. Op een steenworp afstand van hier begint in Sint Jacobiparochie (Google Maps) het Jabikspaad oftewel het Jacobspad. Het Jabikspad sluit in Overijssel aan op de pelgrimsroute naar naar Santiago de Compostela. Aan de hand van het hoedje van de man vertelden ze enthousiast over de symboliek en de route van de tocht. Over het Jabikspad en de route naar Santiago de Compostella gaat ook een informatiepaneel aan de voet van de dijk …

Na enige tijd was het voor de wandelaars tijd om hun weg te vervolgen. Uitkijkend over het Wad en het buitendijkse land, zagen we ze in de verte verdwijnen …

Voor Jetske en mij was dat een goed moment om onze broodjes eens tevoorschijn te halen …

Morgen keren we terug naar de andere kant van de dijk.

Bij Zwarte Haan

Geplaatst op door

Vanaf Firdgum zetten we koers naar Zwarte Haan (Google Maps), een buurtschap aan de voet van de Waddendijk in de gemeente Waadhoeke. Volgens verschillende bronnen is de naam Zwarte Haan ontstaan uit de oorspronkelijke Friese benaming ‘Swarte hoarne’ of ‘harne’. Dit betekent ‘Zwarte hoek’. De benaming ‘Zwarte’ komt voort uit het donkere slib dat hier ooit aangetroffen werd. Later is ‘hoarne’ verbasterd tot ‘hoanne’ wat Fries is voor ‘haan’. Een nabijgelegen boerderij heet nog steeds de ‘Swarte harne’ …

De toegang naar de dijk is zorgvuldig afgerasterd met hekken en een paar kooien met stenen om te voorkomen dat de schapen die de dijk begrazen buiten hun rayon aan het werk gaan …

Eenmaal aan de andere kant van het hek staan we tegenover ‘de Slikwerker’, een bronzen beeld van een landwerker ter ere en nagedachtenis aan de mannen die Het Bildt hebben ingepolderd. Met niet meer dan schop en kruiwagen werden de Oude- en Nieuwebildtdijk rond resp. 1505 en 1600 aangelegd en werden de polders drooggelegd …

De teksten op het monument en op een bordje bij de ingang zijn niet opgesteld in het Fries of het Nederlands, maar in het Bildts. De streek waar we hier zijn, heet ‘Het Bildt’, deze naam verwijst naar het ontstaan van het land hier als aangeslibd op ‘opgebild’ land. Het waren vooral dijkwerkers uit Zuid-Holland die vanaf 1505 dijken bouwden rond Het Bildt. De nakomelingen van deze Zuid-Hollanders vermengden hun taal met het Fries. Daarom is het Bildts dat hier gesproken wordt in feite een Hollands dialect …

Het eerste dat we op de kruin van de dijk te zien krijgen, is een informatiepaneel. Daarachter strekt zich de schier oneindige wereld van het Wad uit …

Een stukje verderop in westelijke richting staan twee monumentale banken. Jullie kennen mij intussen, een bankje of in dit geval een mooie monumentale bank, heeft altijd een bijzondere aantrekkingskracht op me. En dus wandelde ik al fotograferend die kant op. Beide banken waren volledig vrij, en dus nestelde ik me lekker op de linkse van de twee banken met zicht op het Wad …

Morgen kijken we hier verder rond.