Tagarchief: zeewering

Een stinkende strandvondst

Geplaatst op door

– Virtueel naar Frankrijk 19 –

Het was te verwachten …, nog lang niet alle stemmen zijn geteld, maar Donald Trump heeft de overwinning alweer geclaimd. En alsof dat nog niet erg genoeg is, heeft hij opgeroepen om te stoppen met het tellen van de resterende stemmen die via de post zijn uitgebracht. Al die resterende stemmen zouden pure fraude zijn, aldus de meest on-presidentiële president die de VS ooit hebben gehad.

Ik hield er al rekening mee, daarom had ik de onderstaande foto, die ik ergens halverwege deze strandwandeling heb gevonden, al klaar gezet. Het stinkt! De gore stank die Trump verspreidt, zal die van deze vis de komende uren, dagen en misschien zelfs weken, weer ver te overtreffen …

– wordt vervolgd –

Stoere houten palen in beton

Geplaatst op door

– Virtueel naar Frankrijk 18 –

We vervolgden onze strandwandeling in zuidelijke richting. Gelukkig verkeerde ik in goed gezelschap, zodat ik alle tijd en ruimte kreeg om mijn plaatjes te schieten. De dames liepen gezellig keuvelend in kalm tempo voort, Johan hield af en toe even halt om mij rustig op te wachten …

Aan de noordkant van het dorp is de krijtrots het laagst. Daar was ter bescherming een kunstmatige zeewering aangebracht aan de onderkant van de rots, die hier eerder in deze serie ook al in beeld is geweest. Verderop krijgt die bescherming een ander karakter, dat komt later deze week beter in beeld …

Vandaag gaat het om een dubbele rij, goeddeels weggeslagen en afgesleten houten palen, die waarschijnlijk als voorganger van de metalen palen hebben gediend als golfbrekers …

Ik vind de onmetelijk brede en schonen stranden op Terschelling en elders langs de Nederlandse kust mooi, maar dit rommelige beeld tegen de achtergrond van die strakke horizon van de oceaan is toch ook wel erg mooi en fotogeniek …

De restanten van dit net aan één van de houten palen, maakt het voor mij helemaal af …

– wordt vervolgd –

Schots en scheef

Geplaatst op door

– Virtueel naar Frankrijk 17 –

Onze zuiderburen en diverse andere landen zitten weer in strenge lockdowns. In ons land is het nog niet zo ver gekomen. Het aantal besmettingen met corona lijkt de laatste dagen voorzichtig wat te dalen, maar de druk op de ziekenhuizen is nog steeds erg groot en die neemt alleen nog maar toe. Als het kabinet morgen niet overgaat tot een zware lockdown, laten we hier dan alsjeblieft zorgvuldig en op een verantwoordelijke wijze omgaan met de vrijheid die we nog wel hebben. En laten we een beetje lief voor elkaar zijn en elkaar wat ruimte geven, want die druk op de ziekenhuizen moet echt weer omlaag mensen …

Zo, dat gezegd hebbende trek ik mij weer even lekker terug naar de rust van het strand bij Ault. Tijdens de eerste strandwandeling kwamen we tot deze rij metalen palen …

Tijdens deze tweede strandwandeling was het niet alleen veel mooier weer, het strand gaf ons ook veel meer ruimte. Ditmaal konden we van de noordelijke strandopgang helemaal naar de zuidkant van het dorp lopen. Onderweg passeerden we meerdere palenrijen. Ooit hebben er dikke betonnen schotten tussen die palen gezeten …

De meeste van die schotten waren intussen verdwenen of hingen schots en scheef op het strand. Ze zullen gediend hebben als golfbrekers, maar die functie hebben ze intussen wel verloren …

– wordt vervolgd –

Balancerend op de krijtrotsen

Geplaatst op door

– Virtueel naar Frankrijk 14 –

Zoals ik eerder over de smalle strook kiezelstrand noordwaarts was gelopen, ging ik nu een stukje zuidwaarts. Mijn aandacht werd getrokken door het grote, donkere gebouw, dat voorbij het versterkte deel op de krijtrots stond …

Onderweg daar naar toe heb ik nog even een paar shots gemaakt van de almaar komende en gaande ruisende en bruisende golven …

Zodra ik voorbij het versterkte deel van de rotswand was, zag ik vanaf veilige afstand dat er een dichtgetimmerd huis op de top van de eerste onbeschermde krijtrots stond. Het leek op het uiterste randje van de rots te balanceren. Later in de week heb ik die ruïne op de rotsen van dichtbij bekeken …

– wordt vervolgd –

Onder afbrokkelende krijtrotsen

Geplaatst op door

– Virtueel naar Frankrijk 13 –

Toen ik eenmaal aan de voet van de krijtrotsen op dat dikke betonnen plateau stond, was het nog maar een kleine stap om nog iets verder af te dalen …

Onder toeziend oog van de beide vrouwen liep ik over de laatste smalle strook kiezelstrand, die bij hoog water restte, eerst eens een klein stukje in noordelijke richting. Daar werd de rotswand op dat moment mooi in het licht gezet door de zon …

Ter hoogte van de plek waar de wandbekleding met natuursteen stopte en de krijtrots weer op zichzelf was aangewezen, richtte ik de blik omhoog. Van wat ik daar te zien kreeg, schrok ik toch wel even. Daar was een flink stuk van de rotswand verdwenen. Aan de linkerkant leek een soort gemetselde pijp half te zijn verdwenen, een soort afvoer misschien …?

Wat het ook geweest was, ik stond daar ineens toch een stuk minder gemakkelijk dan voordat ik de blik omhoog had gericht. Ik liep terug naar het betonnen plateau, waarna ik een stukje in zuidelijke richting wandelde …

– wordt vervolgd –

Een mantel voor de krijtrotsen

Geplaatst op door

– Virtueel naar Frankrijk 12 –

Na het bezoek aan Le Hourdel zijn we weer terug gereden naar Ault. Daar zijn we niet meteen teruggegaan naar het huis, dat ergens centraal aan de kustlijn staat. We zijn eerst doorgereden naar de zuidkant van het dorp. Daar is de kwetsbare krijtrots voorzien van een stoere mantel van natuursteen …

Via een mooie brede en lekker luie trap kan aan twee kanten worden afgedaald naar zeeniveau. Het spreekt voor zich, dat ik al snel aan de voet van één van de trappen op een zwaar betonnen plateau stond om het geheel beter te kunnen bekijken ….

Het leek me wel een mooie oplossing om een totale ineenstorting van het dorp op korte termijn te voorkomen. Een totale ineenstorting …, is dat niet wat overdreven …? Nee hoor, integendeel! Morgen zal ik laten zien dat dat zeker niet overdreven is …

– wordt vervolgd –

Tot behoud van zand en grind

Geplaatst op door

– Virtueel naar Frankrijk 7 –

We hebben de krijtrotsen intussen achter ons gelaten. Aan de noordkant van Ault strekt zich een lang kiezelstrand uit. De onderstaande foto laat mooi zien hoe steil dat strand afloopt naar zee …

In de dwarsrichting is op enkele plaatsen op het strand een soort metalen damwand aangebracht. Het zal een versteviging zijn, die moet voorkomen dat bij storm en hoog water teveel van het strand wordt weggeslagen, neem ik aan …

De geribbelde wand strekt zich uit naar zee ..

En daar speelt zich het onderstaande spel af … …

– wordt vervolg –