Tagarchief: ault

Nawoord op een virtuele vakantie

Geplaatst op door

– Virtueel naar Frankrijk 59 –

Het was me een genoegen om in deze herfstige coronatijd uitgebreid terug te blikken op onze korte vakantie aan de Noord Franse kust in mei/juni 2005. Met dank aan een fijn digitaal fotoarchief, een nog goed werkend langetermijngeheugen en een ruime fantasie werd het echt een lekkere, 59 dagen durende virtuele vakantie.

De laatste foto die ik van deze vakantie laat zien, is de onderstaande foto. Ik heb hem op 3 juni om 13:49 uur gemaakt, omdat de oceaan op dat moment in noordwestelijke zon, zee en rust uitstraalde, welhaast het ideale vakantiebeeld. Precies twaalf minuten later kwam vanuit het zuidwesten die machtig mooie rolwolk op me af en sloeg het weer ineens weer om. Zo snel kan het gaan daar. Hoe mooi wil je het als fotograaf hebben …!?

Bij het herbeleven van deze vakantie, kwam ik op zoek naar wat extra informatie over de omgeving o.a. uit bij een in Ault wonende fotograaf. Hoewel ik me normaal gesproken verre houd van Facebook, heb ik nu eens een uitzondering gemaakt. Sylvain Coutant struint de omgeving van Ault volgens mij dag & nacht in weer & wind af op zoek naar mooie foto’s van landschap en natuur (vooral ook veel mooie vogelfoto’s). Ik ben zo vrij geweest om een paar van zijn foto’s hier te gebruiken om te laten zien wat wij net gemist hebben. Deze foto’s maken ook meteen duidelijk waarom het haunted house, dat op het randje van de krijtrots op de achtergrond van de laatste drie foto’s stond, intussen is gesloopt. Kijk maar eens hoe de golven daar op de krijtrotsen beuken …

stoarm – storm – tempête
krekt mist
net gemist
juste manqué

Daarmee ben ik aan het eind van deze serie gekomen. Jullie waren een fijn publiek. Bedankt voor alle reacties en likes!

Een stormachtig afscheid

Geplaatst op door

– Virtueel naar Frankrijk 58 –

Toen ik die nacht even wakker werd, hoorde ik de luiken aardig klapperen en kraken. Ik draaide me nog eens lekker om en besteedde er verder heen aandacht aan. Toen ik de volgende ochtend de gordijnen opende, bood de oceaan een aanblik, die ik die week nog niet eerder had gezien: bruisende witte koppen krulden om op wilde golven …

Vooraf was ik het zeker niet van plan geweest, maar nu zat er niets anders op dan voor vertrek toch nog maar even af te dalen naar de plek aan de voet van de krijtrotsen waar eerder al een deel van het betonnen voetpad was weggeslagen …

Daar heb ik de onderstaande foto’s gemaakt, die ik maar weer tot een diashow aaneen gesmeed heb …

Deze slideshow vereist JavaScript.

Na een tijdje heb ik mezelf er node weg moeten rukken. We hadden afgesproken niet te laat te vertrekken, want een uurtje of zes zou de thuisreis al snel gaan duren …

– wordt nog één keer vervolgd –

De laatste zonsondergang

Geplaatst op door

– Virtueel naar Frankrijk 57 –

Die avond heb ik tegen tien uur nog een paar foto’s gemaakt van de laatste zonsondergang in deze vakantie, die in werkelijkheid een stuk korter duurde dan de huidige virtuele vakantie …

Tegen middernacht ben ik tot slot nog één keer het balkon op gegaan om een paar foto’s te maken van de twinkelende lichtjes van Cayeux-sur-Mer in de verte en eentje van de nachtelijke hemel in noordelijke richting. Daarmee was het in fotografisch opzicht wel klaar, dacht ik …

Deze slideshow vereist JavaScript.

– wordt vervolgd –

Nog één keer lucht en oceaan

Geplaatst op door

– Virtueel naar Frankrijk 56 –

Aan het eind van die middag en het begin van de avond bleven lucht en oceaan zich op hun mooist tonen. Op verschillende momenten kregen we weer een mooie lichtshow en een fraai kleurenpalet voorgeschoteld …

Spreekt voor zich, dat ik daar zo lang mogelijk van ben blijven profiteren …

En toen moest de zonsondergang nog komen …

– wordt vervolgd –

Terug naar de rotswand

Geplaatst op door

– Virtueel naar Frankrijk 55 –

Gisteren waren er voor de zoveelste keer mensen die om de een of andere reden dachten dat de virtuele vakantie voorbij was. Niets is echter minder waar. Wie mij hier de afgelopen 15 jaar een beetje heeft leren kennen, weet dat ik een eenmaal begonnen verhaal netjes afrond. En dat is ditmaal niet anders. Nog even volhouden, na dit logje logje volgen er nog vier …

Via een kortere, maar niet eenvoudige weg keerden we tijdens de laatste strandwandeling na verloop van tijd weer terug naar de rotswand …

Terwijl de beide vrouwen heel verstandig even rust inbouwden, zocht J. het alvast wat hogerop …

Aan ’t begin van de laatste etappe terug naar het huis, werd ik nog getrakteerd op een boeket gele hoornpapaver …

Halverwege het pad langs de krijtrots trof ik dit stukje huisvlijt van een beginnend (graffiti)artiest nog aan …

– wordt vervolgd –

Een laatste blik op het huis

Geplaatst op door

– Virtueel naar Frankrijk 54 –

Al pratend en fotograferend wandelde het weer licht met als gevolg dat we al sneller dan verwacht weer voor het grote, aan de zeezijde met leisteen betegelde huis langs liepen …

Even een momentje van weemoed met het oog op het naderende afscheid …

Een stukje verderop kwamen we langs het net van ‘ons mannetje’ de visser. Als er wat in had gezeten, dan had hij het er aan het begin van de middag grondig uit gehaald …

– wordt vervolgd –

Grillige lijnen en vlakken

Geplaatst op door

– Virtueel naar Frankrijk 53 –

Tijdens de wandeling liet ik mijn blik regelmatig over en langs de voor ons zo vreemde kustlijn glijden. Wij hebben langs een groot deel van onze stranden een brede rij duinen, die de zee moeten keren. Hier hebben ze krijtrotsen. Tegen de verzwakte onderste laag is aan het begin van de krijtrots in zuidelijke richting een versterking van steen en beton aangebracht …

Een stukje verder naar het zuiden heeft de oceaan die beschermende wand ter hoogte van een oude golfbreker flink geteisterd. Je zou bijna gaan denken dat die golfbreker een tegengesteld effect heeft gehad …

Aan de kop van diezelfde golfbreker maak ik nog even een paar doorkijkjes onder het scheef hangende element door …

– wordt vervolgd –