Jaar uit, jaar in

Ik sluit het jaar af met één van de weinige zonsondergangen die ik dit jaar heb gefotografeerd. Even een moment van rust om terug te blikken op de dag, of zoals vandaag op het afgelopen jaar. Het was weer een raar jaar, dachten we eindelijk af te zijn van Corona, stort Poetin bakken vol ellende uit over Europa en de wereld. En alsof dat niet genoeg is, lijkt Corona vanuit China op weg om met mogelijke nieuwe varianten nog eens over de wereld te trekken.

Enfin, dat zijn allemaal zaken waar ik als individu maar weinig invloed op heb. Afgelopen jaar heb ik weer eens duidelijk ervaren, dat ik in de warme zomer zelfs op mijn eigen lichaam vaak al nauwelijks invloed kon uitoefenen. Maar daar hebben we gelukkig de medische wetenschap voor. Dankzij een nieuw MS-medicijn loop ik sinds oktober weer een stuk stabieler en gemakkelijker dan afgelopen zomer en al geruime tijd daarvoor, toen mijn benen me soms maar nauwelijks konden dragen.

Omdat we daarnaast de afgelopen jaren rond eigen huis en haard verstandige keuzes hebben gemaakt, denk ik dat we het nieuwe jaar maar gewoon rustig en optimistisch tegemoet moeten treden.

Tot slot: rest me nog om jullie – alle trouwe volgers, lezers en kijkers – te bedanken voor de aandacht in het afgelopen jaar. Een beetje blogger gaat gewoon door, daarom hoop ik de draad volgend jaar – morgen dus – gewoon weer op te pakken …


And for my foreign friends: we wish you a happy & healthy New Year

Silhouetten aan de waterkant

Na een aantal wat actuelere foto’s heb ik voor vandaag weer een greep in het archief gedaan …

Een paar sfeerbeelden als weergave van een fotokuier op de wat grijze Tweede Kerstdag van 2007 in De Deelen. Halverwege de middag wist de zon nog net even gaatje in het wolkendek te vinden …

Veel was het allemaal niet, maar veel meer hoeft het op zo’n dag eigenlijk ook niet te zijn …

Decemberlicht

Slecht weer heeft me de afgelopen dagen binnen gehouden. Vandaag begon de dag eindelijk weer eens lekker zonnig, maar intussen is de lucht alweer dicht getrokken en regent het alweer. Omdat er vandaag ook nog wat andere zaken op het programma staan, die me een fotokuier in de weg staan, heb ik maar weer een toepasselijke greep in het archief gedaan …

Aan het eind van een grijze en bewolkte dag begin december 2016 heb ik bij het meest zuidelijke ven in het Weinterper Skar (Google Maps) wat foto’s gemaakt van de zonsondergang. Dat was nog net in de tijd dat weer, wind en het tijdstip van de dag me maar zelden van een fotokuier konden weerhouden. Die tijd komt helaas niet weer, maar gelukkig heb ik een rijk gevuld archief …

* update: de regen is zojuist overgegaan in natte sneeuw (komt die sneeuwschuiver toch nog van pas) 😜

Eerst zien of voelen

Na een koud en winderig weekend zijn ons voor deze week ook in het noorden een paar mooie en aangename voorjaarsdagen in het vooruitzicht gesteld. Zekerheidshalve huldig ik tegenwoordig steeds vaker de stelling ‘eerst zien of voelen, dan pas geloven’

Dat geldt zeker ook voor de weersverwachting. Zoals een trein bij ons in Fryslân plotseling een mooie zonsondergang kan verduisteren, zo kan ook het draaien van de wind van zuid naar noord hier in het noorden zomaar een trui schelen …

Op dit moment voelt het met nog geen 12 ºC op de thermometer onder goeddeels bewolkte hemel in ieder geval nog allerminst voorjaarsachtig aan. Ik wacht maar af wat de zonsopkomst morgen brengt, denk ik …

De laatste zonsondergang

– Virtueel naar Frankrijk 57 –

Die avond heb ik tegen tien uur nog een paar foto’s gemaakt van de laatste zonsondergang in deze vakantie, die in werkelijkheid een stuk korter duurde dan de huidige virtuele vakantie …

Tegen middernacht ben ik tot slot nog één keer het balkon op gegaan om een paar foto’s te maken van de twinkelende lichtjes van Cayeux-sur-Mer in de verte en eentje van de nachtelijke hemel in noordelijke richting. Daarmee was het in fotografisch opzicht wel klaar, dacht ik …

Deze slideshow vereist JavaScript.

– wordt vervolgd –

De zon gaat weer onder

– Virtueel naar Frankrijk 47 –

Dag vijf was lang, mooi en vermoeiend geweest.

De dag was begonnen met een pittige wandeling, die me bergop bijna tot aan de vuurtoren voerde. De terugweg was in neerwaartse lijn langs vele gevarieerde gevels in het dorp een stuk gemakkelijker. De middag verliep relatief rustig met een mistig zicht op het strand en een rondje langs de kunst in het huis.

De tocht aan het begin van de avond langs het grote kruis op de hoogste krijtrots en het majestueuze uitzicht over kust en oceaan was fantastisch mooi geweest. Het afsluitende bliksembezoek aan het ‘haunted house’, dat balanceerde op het randje van het klif, was huiveringwekkend  …

Thuisgekomen kon ik nog net een laatste blik werpen op dat mooie, glinsterende pad naar de horizon. Terwijl onder me het geruis van de branding de nacht voor zich begon op te eisen, verdween de zon in een dik wolkendek boven de oceaan. Zeer waarschijnlijk viel ik aan het eind van die avond buitengewoon snel in een diepe slaap …

Deze slideshow vereist JavaScript.

– wordt vervolgd –

De zon zakt weg in een waaier van wolken

– Virtueel naar Frankrijk 24 –

Hoe het elders in het land en bij onze zuiderburen is, weet ik niet, maar hier in Fryslân lijkt het de goede kant weer op te gaan met het aantal nieuwe besmettingen en het aantal coronapatiënten dat in het ziekenhuis ligt. Dat geeft weer even wat rust, maar dat wil allerminst zeggen dat we er zijn. Nogmaals sterkte voor alle zorgmedewerkers derhalve!
Ook in Amerika was met de verkiezing van het duo Biden/Harris goed nieuws te melden. Nu Donald Trump nog zonder al teveel bijkomende schade uit het Witte Huis zien te krijgen.

Bovenstaande zaken leiden tot een mooi uitgangspunt om dag drie van deze virtuele vakantie lekker rustig af te sluiten met een mooie zonsondergang. Zittend achter mijn statief heb ik er vanaf het balkon weer wat foto’s van gemaakt …

Het mooie van het hoge standpunt is dat je een heel ander zicht op de zonsondergang hebt. Zo is de reflecterende baan licht vanuit de hoogte veel langer en mooier dan vanuit het meer gebruikelijke standpunt. Ik heb ook het idee dat je van bovenaf de lange, rustige deining van de oceaan in het strijklicht kunt zien. Maar dat kan ook verbeelding zijn …

Deze slideshow vereist JavaScript.

– wordt vervolgd –