De hazelaar lijkt zich van het flitswintertje half december weinig te hebben aangetrokken. Hoewel hij zijn bladeren nog maar net heeft laten vallen, staat de hij na een luidruchtige jaarwisseling, die zich voltrok bij een temperatuur van 13,5°C, al te pronken met katjes èn rode bloemetjes … *
Ik sluit het jaar af met één van de weinige zonsondergangen die ik dit jaar heb gefotografeerd. Even een moment van rust om terug te blikken op de dag, of zoals vandaag op het afgelopen jaar. Het was weer een raar jaar, dachten we eindelijk af te zijn van Corona, stort Poetin bakken vol ellende uit over Europa en de wereld. En alsof dat niet genoeg is, lijkt Corona vanuit China op weg om met mogelijke nieuwe varianten nog eens over de wereld te trekken.
Enfin, dat zijn allemaal zaken waar ik als individu maar weinig invloed op heb. Afgelopen jaar heb ik weer eens duidelijk ervaren, dat ik in de warme zomer zelfs op mijn eigen lichaam vaak al nauwelijks invloed kon uitoefenen. Maar daar hebben we gelukkig de medische wetenschap voor. Dankzij een nieuw MS-medicijn loop ik sinds oktober weer een stuk stabieler en gemakkelijker dan afgelopen zomer en al geruime tijd daarvoor, toen mijn benen me soms maar nauwelijks konden dragen.
Omdat we daarnaast de afgelopen jaren rond eigen huis en haard verstandige keuzes hebben gemaakt, denk ik dat we het nieuwe jaar maar gewoon rustig en optimistisch tegemoet moeten treden.
Tot slot: rest me nog om jullie – alle trouwe volgers, lezers en kijkers – te bedanken voor de aandacht in het afgelopen jaar. Een beetje blogger gaat gewoon door, daarom hoop ik de draad volgend jaar – morgen dus – gewoon weer op te pakken …
– And for my foreign friends: we wish you a happy & healthy New Year –
2021 zou het jaar worden, waarin we ons met behulp van een vaccinatie weer zouden ontdoen van de ellende en alle beperkingen die corona in 2020 over de wereld had uitgerold. Alweer een jaar later is helaas niets minder waar gebleken. In woorden ben ik eigenlijk ook snel klaar met een terugblik over het afgelopen jaar …
Het was ook in 2021 vooral corona dat ons leven voor een belangrijk deel bepaalde. De lockdowns deden en doen velen geen goed, en daar moet voor ieders bestwil dan ook zo snel mogelijk een eind aan komen. Eén ding is zeker: er zijn ook dit jaar weer veel bittere tranen gevloeid over en voor mensen die overleden zijn aan de gevolgen van corona. Ook in eigen kring hebben we dat dit jaar gevoeld …
En dan staan we op 31 december alweer op de drempel van een nieuw jaar. Voor de gelegenheid heb ik mijn glazen bol er maar weer eens voor afgestoft. Niet dat je er veel mee opschiet, maar ik zie er toch wel wat in … zon, wolken, water en vooral één of andere lange weg. Dat laatste zou er wel eens op kunnen wijzen, dat we in tegenstelling tot een jaar geleden nog geen snel eind aan de coronatijd hoeven te verwachten. Nee, wat dat betreft moeten we er toch maar rekening mee houden dat er nog een lange weg te gaan is, vrees ik …
Maar goed, de vast volgers weten, dat ik in elke situatie probeer om mijn beste beentje voor te zetten om er het beste van te maken. ‘In bytsje fleurich op,’ zeg ik altijd maar, oftewel: ‘zo vrolijk mogelijk’. Daarom sluit ik 2021 af met een kleurige foto van een weerspiegeling in het laatste ijs op de vijver dit jaar, die ik op Tweede kerstdag heb gemaakt. Probeer het maar te zien als stil vuurwerk of zo …
Tot slot
Bedankt voor alle bezoekjes aan mijn weblog dit jaar. En bedankt vooral voor alle ‘likes’ en leuke reacties. Het zijn de reacties en de contacten die er af en toe uit voortkomen, die het bloggen zo leuk maken, vind ik.
Ik wens jullie allen een rustige en veilige jaarwisseling.
Onlangs liet ik hier al zien dat het gemeentehuis van Smallingerland t.g.v. het 75-jarig jubileum van de V.N. eind oktober in blauw licht baadde. Aan de overkant van de straat had men het bij schouwburg de Lawei anders aangepakt. Daar had het water van de fonteinen een lichtblauw tintje gekregen …
Voor de gelegenheid heb ik er een klein gifje van gemaakt. Het leek me wel een mooie manier om symbolisch de laatste restjes van het oude jaar weg te spoelen, zodat we – voor zover mogelijk – fris en optimistisch aan ’t nieuwe jaar kunnen beginnen …
Wy winskje jimme in lokkich, sûn & boppe alles firusfrij 2021
Meitsje der wat moais fan, ek sûnder Tocht der Tochten
Wishing you all a happy, healthy & above all virus-free 2021 …
Af en toe klinkt vanuit de verte de doffe dreun van een carbidbus, verder is het ongewoon stil op deze oudjaarsdag. Het echte vuurwerk is tijdens deze jaarwisseling verboden in het kader van de coronamaatregelen. Eigenlijk zijn alleen sterretjes landelijk toegestaan vandaag. Alleen in Fryslân en een aantal andere regio’s is het traditionele carbidschieten toegestaan. Maar omdat samenscholingen van meer dan twee personen niet zijn toegestaan, wordt het door verschillende burgemeesters met ‘een beroep op het gezond verstand’ afgeraden.
Wij laten slechts een kurkje knallen en verder doe ik het met wat stil vuurwerk vandaag. Het spreekt voor zich, dat ik er rond middernacht nog een schepje bovenop doe, want dat is hier namelijk traditioneel het moment voor het ‘nijjierswinskjen’.
Ik sluit af met een woord van dank aan allen die ook dit jaar weer zo vaak de moeite namen om mijn weblog te bezoeken. Of je nu komt om stil en min of meer manier anoniem mijn foto’s te bekijken, of je een snelle ‘like’ aanvinkt of actief reageert, ik ben blij met jullie allen!
Ik wens jullie allen een rustige en veilige jaarwisseling.
Onze kerst- en nieuwjaarskaart had ik dit jaar gemaakt met een foto van de klokkenstoel bij de Sint Thomaskerk in Katlijk, dat is Ketlik in het Fries of Le-chat-mort zoals de Fransen plegen te zeggen …
In Katlijk stond in 1254 al een kapel. De huidige kerk uit 1525 is een laat-gotische kerk zonder toren. Daarom staat vlak naast de kerk een dubbele klokkenstoel met zadeldak. De twee klokken uit 1952 vervangen de originele twee klokken die in 1943 door de Duitse bezetter waren gevorderd. De klokken worden geluid voor het aankondigen van kerkdiensten en het Sint-Thomasluiden …
Het Sint-Thomasluiden is een eeuwenoude traditie, waarbij tussen 21 december en 31 december klokken worden geluid. Door het luiden van de klokken zouden de kwade geesten worden verdreven. Het is van oudsher vooral traditie in zuidoost Fryslân waar veel vrijstaande klokkenstoelen staan, die probleemloos geluid kunnen worden door het volk …
Het Sint Thomasluiden staat helaas al enige jaren onder druk. Voor zover mij bekend worden de klokken tegenwoordig alleen nog geluid in Katlijk en Oudehorne. De jeugd heeft andere besognes tegenwoordig. Wel wordt geprobeerd om jongeren d.m.v. een klokkenluidcursus bij het Sint Thomasluiden te betrekken …
Natuurlijk moest het touw even worden betast tijdens het bezoek aan de klokkenstoel eind oktober. Daar hebben we het ook maar bij gelaten …
Met een woord van dank aan allen die dit jaar als lezer of actieve volger op enigerlei hebben bijgedragen aan dit weblog, wens ik jullie allen een rustige en veilige jaarwisseling, gevolgd door een gelukkig en bovenal gezond 2020. Het luidruchtige geknal laten we aan anderen over, wij laten slechts voorzichtig één kurkje knallen …
Afanja's Weblog 