Nadat mijn zwager het zware werk had gedaan, konden Aafje en ik beginnen met de finishing touch. Om te beginnen werd de heksenbol weer op zijn plek gezet. Aafje verrichtte nog wat snoeiwerk rondom de hazelaar …
Daarna gaven we een paar stukken boomstam van de in maart gevelde hazelaar een plekje in de tuin. De tuin heeft die hazelaar jarenlang gevoedt, nu is het tijd voor de restanten van de boom om wat terug te geven …
En zo had het geheel vanaf het terras alweer een heel ander aanzien gekregen …
Ook van dichterbij ziet het er achter in de tuin weer een stuk beter uit nu de erfscheiding opnieuw is opgetrokken. Op de afgezaagde stammen van de hazelaar die zijn blijven staan, heb ik op provisorische wijze een voederplek voor de vogels gemaakt. Daar heb ik nu ook vanaf het terras en vanuit huis mooi zicht op …
En zo ziet het er ’s avonds uit. Laat maar komen die mooie, lange zomeravonden …
Vijf weken later, we schrijven dan 25 februari, zag ik weer een schildwants over dat compostvat kruipen. Ditmaal ging het om een bruin exemplaar. Dan zou het dus een groene schildwants in wintertenue zijn. Zo te zien, begint hij aan de randen van de schildjes met het voorjaar in aantocht intussen weer groen te kleuren …
Meneer merel zag ik een paar dagen later in de klimop aan de pergola duiken. Ook heb ik hem al een paar maal zien badderen in de vijver, maar daar heb ik nog geen foto van kunnen maken …
En weet je wie ook weer aan het nestelen zijn …? De zeearenden in Nationaal Park de Alde Feanen!
De ijsvlakte rond de grote vogelkijkhut lag er stil en verlaten bij. Normaal gesproken wordt hier door de IJsclub Lyts Begjin een baan uitgezet en worden er kluunbruggen gebouwd waar schaatsers de sloten en de weg tussen beide ijsvlakten veilig kunnen oversteken. De fundamenten van één van de kluunbruggen kun je op de meest rechtse foto hieronder zien …
Daar moest bij gebrek aan tapijt op de weg op alternatieve manier gekluund worden. Terwijl Jetske en ik het groepje van beide kanten in beeld namen, zakte een schone blondine die de beschermhoezen van haar schaatsen niet bij zich had, vlak voor me door de knieën.
Ze besloot eerst nog een stukje door de berm te lopen, daarna maakte ze de oversteek op een wel heel bijzondere manier. Alsof ze nooit anders had gedaan, kloste ze zo met het metaal van haar schaatsen over het ruwe asfalt.
Vanuit de richting van de Headamsbrug naderden af en toe groepjes schaatsers. Waar zij precies waren opgestapt werd me niet helemaal duidelijk. Wel moesten ze om verder te kunnen schaatsen richting Earnewâld een stuk klunen. Voor wie behoefte had aan een warme versnapering stond er een koek en zopie …
Zonder dat het over hem hadden gehad, hielden Jetske en ik hem enige tijd later allebei een tijdje in de zoeker, want was hij geconcentreerd bezig …
Oud en jong gaf acte de présence, de één met een muts, de ander heel verstandig met een helm. Junior had de slag al goed te pakken op zijn moderne houtjes. Die is een volgende keer aan zijn eerste noren toe …
Afanja's Weblog 