Het eerste ijs in bad

Na een minimumtemperatuur van -0,4°C lag er vanmorgen voor ’t eerst een laagje ijs in het vogelbadje …

Neerkijkend op hun deels vastgevroren soortgenoten lijken de laatste bladeren zich amechtig vast te klampen aan de hazelaar. Sommige bladeren hebben nu nog het geluk dat ze op het net boven de vijver neerdwarrelen …

Ik kijk ernaar uit dat ook de laatste bladeren zijn gevallen en het net weer van de vijver verwijderd kan worden. Laat de winter dan maar komen, er ligt me niet snel teveel ijs …

Een laatste blik op het huis

– Virtueel naar Frankrijk 54 –

Al pratend en fotograferend wandelde het weer licht met als gevolg dat we al sneller dan verwacht weer voor het grote, aan de zeezijde met leisteen betegelde huis langs liepen …

Even een momentje van weemoed met het oog op het naderende afscheid …

Een stukje verderop kwamen we langs het net van ‘ons mannetje’ de visser. Als er wat in had gezeten, dan had hij het er aan het begin van de middag grondig uit gehaald …

– wordt vervolgd –

De visser en zijn tuig

– Virtueel naar Frankrijk 20 –

Terwijl aan de andere kant van de Atlantische Oceaan het tellen van de stemmen nog steeds doorgaat, pak ik de draad van mijn virtuele vakantie maar weer op. Dat kost maar weinig moeite, even naar de onderstaande foto kijken en het ruisen van de zee erbij denken, brengt me al snel weer terug in de sfeer …

Een stukje verderop was een visser bezig om zijn tuig op te ruimen. Ik heb die vissers daar in die week vanuit de verte diverse keren gadegeslagen, volgens mij is het loodzwaar werk om dat grote net over de bodem te schuiven, want dat is wat ze ermee doen …

Talloze sierlijk opgerolde sliertjes zand op het pas drooggevallen strand verraden de aanwezigheid van zeepieren …

En dan richt ik de blik weer op de krijtsteen aan de zuidkant van het dorp …

Een visserman op het strand

– Virtueel naar Frankrijk 16 –

Op dag drie heb ik eerst eens een kijkje genomen in het atelier van de heer des huizes op de hoogste etage …

Het moet gezegd, hij had een fantastisch plekje uitgezocht met een majestueus uitzicht …

Maar ook het uitzicht vanaf het balkon mocht er even later weer zijn. Bij laag water verscheen er een visserman op het strand. In de diepte vlak voor het huis ging hij aan de slag met een emmer, een netje en een schep …

Gedurende de week werd het rond koffietijd een dagelijks terugkerende bezienswaardigheid. Wat hij precies deed, kon ik niet goed zien, daarvoor was de 3x zoom van mijn toenmalige Powershot G1 niet toereikend …

Tuinvaria – flora

Vandaag hebben we eindelijk weer eens wat langere tijd zon in de tuin. Met een graad of tien was het net wat te fris om genoeglijk koffie drinken in de tuin, maar voor een fotorondje was het vanmorgen prima weer. De meeste planten takelen momenteel zienderogen af, maar er staan toch ook nog een paar mooi te pronken. Deze mooie jongen staat centraal in de tuin. Ik ben niet meer zo van de namen, maar kan dit de Hemelsleutel of Sedum telephium zijn …?

Aan het begin van de zomer kregen we van de kinderen een hanging basket, waar onder andere een Fuchsia of Beltsjeblom in zit, die de hele zomer volop heeft gebloeid. En ook nu nog verschijnen er regelmatig nieuwe bloemen. Het enige nadeel ervan is dat hij boven de vijver hangt. Gedurende de hele zomer heb ik regelmatig bloemetjes opgevist. Nu ook het blad van de bomen komt, heeft Aafje vorige week het net maar weer over de vijver gedrapeerd. Ook ons vijvervrouwjte zit er nu weer warmpjes bij …

Bij de pindakaas hangen wat mooi verkleurende bladeren van een van de druiven. Meer naar achteren staat de herfstaster met mijn gele en lila tinten te pronken. De hosta’s vertonen het vertrouwde beeld van steeds groter wordende gaten in de van groen naar geel verkleurende bladeren …

Helemaal achterin de tuin naderen ook de langzaam roestbruin kleurende bladeren van de varens het einde van hun jaarlijkse cyclus. Over een half jaar zullen ze hun dan weer frisgroene bladeren weer op sierlijke wijze ontrollen …