Gisteren was ik het grootste deel van de dag aangewezen op huis en tuin, zodat ik wat kracht over zou houden voor de fysiotherapie halverwege de middag. Het was een rustige, zonnige dag die eigenlijk vroeg om een kleurrijke boswandeling. Maar als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan. En dus heb ik me eerst vooral vermaakt met de mussen en de mezen in de tuin …
Op een bloempot die op de regenton staat, trof ik het onderstaande wezentje aan. Obsidentify kwam bij beide foto’s met een andere naam, dus ik houd het eerst maar gewoon op een kleine langpootmug …
Ik zag dat kleine ding trouwens pas. toen ik naar de regenton was gelopen om een foto te maken van het mooie rode blad, dat in het tegen de bloempot groeiende mos was blijven hangen …
Het is maandag 23 oktober. Terwijl het elders in het land bewolkt en mistig schijnt te zijn, schijnt de zon hier volop. Geen goed moment om lang achter de pc te zitten, het is tijd om naar buiten te gaan.
Met ganzen die elkaar het hof maakten en een ooievaar die parmantig door een weiland stapte, leek vorige week maandag het voorjaar even in de lucht te hangen …
Op de dagen daarna lag er echter weer een fragiel laagje ijs op de vijver in de tuin. Dat leverde me al snel weer een serie abstracte ijscreaties op. Van echte kou was geen sprake, en dat was ook goed te zien aan het dagelijks weer wegsmeltende ijs …
Op donderdag werd ik aan de rand van het ijs verrast door een merel, maar dat is voor morgen …
Ik begin de terugblik op oktober in de wachtkamer van de afd. Neurologie in het plaatselijk ziekenhuis. Na een intakegesprek en een looptest in september was mijn nieuwe neuroloog bereid om me een relatief nieuw medicijn voor te schrijven. Daar plukte ik vanaf oktober de revenuen van. Er ging al na korte tijd zogezegd een wereld voor me open, omdat ik er vrijwel meteen een stuk stabieler mee kon lopen dan voordien …
Gaandeweg de maand heb ik geprobeerd mijn fotokuiertjes heel voorzichtig wat te verlengen. In de Jan Durkspolder lukte het o.a. om een torenvalk op de windmotor aan de Westersânning te kieken. Bij het Witte Meer bekroop me even de neiging om te onderzoeken waar het vlonderpad langs het Witte Meer uitkomt, maar dat leek me toch nog niet verstandig …
Verder ben ik weer eens van voor tot achter in de Ecokathedraal gekomen, en zelfs nog wat verder. Ook de vogelkijkhut ‘Blaustirns’ bij de Leijen is weer binnen mijn bereik gekomen. Het is dan alleen wat jammer als je als derde in de kleine hut komt, terwijl de eerste twee niet bereid zijn om het mooiste plekje even te delen. Paddenstoelen waren wat dat betreft makkelijker onderwerpen, en daar heb ik dan ook veelvuldig gebruik van gemaakt in oktober en november …
Na een warme zomer volgde een zachte herfst, in de laatste week van oktober was het ronduit warm. In ons tuintje werd de hoogste temperatuur op 28 oktober bereikt: 19,2°C, in Eindhoven verscheen die dag 24,6°C op de thermometers. Afijn, onder het motto ‘Een kinderhand is gauw gevuld’ was ik al heel blij met die 19,2°C. De gemiddelde temperatuur kwam in oktober uit op 13,1°C, ca. 3 graden warmer dan het langjarig gemiddelde in oktober voor de periode 1971-2000. Met gemiddeld over het land 38 mm neerslag was het ook een erg droge maand. Dankzij ruim 20 mm regen op 1 oktober hadden wij aan het eind van de maand met in totaal 52 mm weer niks te klagen …
Voordat ik verder ga met het ritje langs een aantal oude Friese kerken en torens, vandaag tussendeur even wat kleur. Dit is het laatste blaadje van onze beukhaag tegen de achtergrond van een boom met mooie rooie bladeren van de buren …
Hebbes! Dat blad krijgt niet meer de kans om naar de bodem van de vijver te zakken. Daar staat tegenover, dat het nu wel goed bekeken kan worden door erop te klikken …
Afanja's Weblog 