Mezen en mussen

Het is dit voorjaar een stuk rustiger in de tuin dan in voorgaande jaren. Dat komt om te beginnen natuurlijk omdat ik er dit voorjaar tot nu toe minder geweest. Met uitzondering van enkele zonnige dagen vond ik het steeds te koud om even lekker op het terras te zitten. Maar ook afgezien daarvan lijkt het rustiger te zijn. De koolmezen zijn bijvoorbeeld wel af en toe wel even te zien bij het nestkastje, maar ik vraag me af of er wel kleine koolmeesjes zullen uitvliegen dit jaar …

De enige soort die zich vrijwel dagelijks met een tiental laat zien, zijn de huismussen. Vooral het badje en de pindakaas zijn favoriet bij de mussen. Zij lijken hun vaste veilige vluchtplekje in de hulst bij de buurvrouw dit jaar te zijn kwijtgeraakt aan een paar eksters, die zich daar ook regelmatig schetterend ophouden Ze zijn nu regelmatig gezellig tsjilpend in onze bamboe en de klimop te vinden …

Ook een paar pimpelmeesjes laten zich regelmatig even zien in de hazelaar. Of zij plannen hebben om te broeden en zo ja, waar ze dat dan doen, weet ik niet. Het is van dit drietal wel mijn favoriete soort …

De merel en de grutto

Nu de jongen anderhalve week zijn uitgevlogen, lijkt ma merel af en toe een momentje voor zichzelf te nemen …

Zondagmiddag stond ik enigszins verscholen tussen de bloemen van de kerria, toen ik haar op de rand van het vogelbad zag landen. Ademloos keek ik toe hoe ze het water in stapte. Pas toen ze het piepje van mijn camera hoorde, zag ze me staan. Desondanks nam ze alle tijd voor haar bad. Al doende kleurde ze mooi bij de cortenstaal grutto …

Ze stond me zelfs toe om een close-up te maken ‘door het borststuk’ van de grutto …

Smeltend ijs

Het hard bevroren ijs dat op Tweede Kerstdag nog zo’n mooie glanzende herfstcompositie vormde in het vogelbadje, veranderde een dag later in een bordje met papijs …

Het mooiste was er duidelijk wel af, maar toch vond ik het nog steeds een boeiend geheel …

In het grotere houten vogelbad elders in de tuin was de situatie al niet veel anders …

Rondom verscheen water op het ijs, daardoor ontstonden er aan de rand zachte weerspiegelingen …

In het midden van het opbollende oppervlak werden tot slot mooie breuklijnen zichtbaar …

Het eerste ijs in bad

Na een minimumtemperatuur van -0,4°C lag er vanmorgen voor ’t eerst een laagje ijs in het vogelbadje …

Neerkijkend op hun deels vastgevroren soortgenoten lijken de laatste bladeren zich amechtig vast te klampen aan de hazelaar. Sommige bladeren hebben nu nog het geluk dat ze op het net boven de vijver neerdwarrelen …

Ik kijk ernaar uit dat ook de laatste bladeren zijn gevallen en het net weer van de vijver verwijderd kan worden. Laat de winter dan maar komen, er ligt me niet snel teveel ijs …

Water brengt leven

Water is een voorwaarde voor leven. En water brengt ook altijd extra leven in onze tuin. Vorige week zag ik b.v. een pimpelmeesje dat zich even kwam opfrissen in het pierenbadje achter de vijver …

Nadat we zaterdagavond laat wandelende salamanders hadden aangetroffen op de keukendeur en op het terras, kreeg ik zondag aan het eind van de middag een kansje om voor het eerst dit jaar een foto van een salamander in de vijver te maken …