Terug naar de rotswand

– Virtueel naar Frankrijk 55 –

Gisteren waren er voor de zoveelste keer mensen die om de een of andere reden dachten dat de virtuele vakantie voorbij was. Niets is echter minder waar. Wie mij hier de afgelopen 15 jaar een beetje heeft leren kennen, weet dat ik een eenmaal begonnen verhaal netjes afrond. En dat is ditmaal niet anders. Nog even volhouden, na dit logje logje volgen er nog vier …

Via een kortere, maar niet eenvoudige weg keerden we tijdens de laatste strandwandeling na verloop van tijd weer terug naar de rotswand …

Terwijl de beide vrouwen heel verstandig even rust inbouwden, zocht J. het alvast wat hogerop …

Aan ’t begin van de laatste etappe terug naar het huis, werd ik nog getrakteerd op een boeket gele hoornpapaver …

Halverwege het pad langs de krijtrots trof ik dit stukje huisvlijt van een beginnend (graffiti)artiest nog aan …

– wordt vervolgd –

Een laatste blik op het huis

– Virtueel naar Frankrijk 54 –

Al pratend en fotograferend wandelde het weer licht met als gevolg dat we al sneller dan verwacht weer voor het grote, aan de zeezijde met leisteen betegelde huis langs liepen …

Even een momentje van weemoed met het oog op het naderende afscheid …

Een stukje verderop kwamen we langs het net van ‘ons mannetje’ de visser. Als er wat in had gezeten, dan had hij het er aan het begin van de middag grondig uit gehaald …

– wordt vervolgd –

Grillige lijnen en vlakken

– Virtueel naar Frankrijk 53 –

Tijdens de wandeling liet ik mijn blik regelmatig over en langs de voor ons zo vreemde kustlijn glijden. Wij hebben langs een groot deel van onze stranden een brede rij duinen, die de zee moeten keren. Hier hebben ze krijtrotsen. Tegen de verzwakte onderste laag is aan het begin van de krijtrots in zuidelijke richting een versterking van steen en beton aangebracht …

Een stukje verder naar het zuiden heeft de oceaan die beschermende wand ter hoogte van een oude golfbreker flink geteisterd. Je zou bijna gaan denken dat die golfbreker een tegengesteld effect heeft gehad …

Aan de kop van diezelfde golfbreker maak ik nog even een paar doorkijkjes onder het scheef hangende element door …

– wordt vervolgd –

Stoer en massief, maar nietig

– Virtueel naar Frankrijk 52 –

Eenmaal op het strand liepen we weer in zuidelijke richting ‘onder het dorp door’ …

De vergane glorie van de golfbrekers blijft fascinerend en de weerspiegeling ervan was een mooie bonus …

Bij één van de zware betonnen elementen is dit bijzondere allegaartje blijven hangen …

Stoer en massief van dichtbij, maar in feite slechts nietige elementen in het weidse kustlandschap …

– wordt vervolgd –