Art deco in Ault-Onival

– Virtueel naar Frankrijk 38 –

Belofte maakt schuld, en dus schotel ik jullie vandaag wat foto’s voor van een aantal bijzondere gevels in Ault-Onival, die voor een belangrijk toch wel als ‘art deco’ herkenbaar zijn …

Aan het eind van de 19e eeuw kon je binnen 3 uur vanuit Gare du Nord in Parijs naar Ault-Onival reizen. Zodra het tweelingdorp naam begon te maken, trokken er veel kunstenaars naar toe die zich lieten inspireren door het strand en de krijtrotsen. Ook voor de Parijse bourgeoisie werd het dorp een geliefde badplaats …

De staat van onderhoud van de panden varieerde in 2005 nogal. Op zoek naar foto’s van het dorp op internet heb ik het idee gekregen, dat er intussen een inhaalslag is gemaakt en dat veel van de villa’s aardig zijn opgeknapt. Het zou me niet verbazen als het – zeker in tijden van Corona – opnieuw een aanlokkelijke plaats is geworden voor Parijzenaars …

Als de allure van de oude badplaats ergens voelbaar is, dan is het wel in de straat waar ik de onderstaande foto’s heb gemaakt. Ik vind het echt erg mooie panden …

“Mooier wordt het eerst niet meer,” bedacht ik me toen ik was aangekomen bij ‘Sans Façon’, het roze huis op de onderstaande foto. Hier stond ik voor de keuze om terug te lopen door het dorp of om te kiezen voor het pad langs de krijtrots, waar we op de eerste dag langs waren gekomen …

– wordt vervolgd –

‘Les Loulous, ‘Cocorico’ en ‘Terminus’

– Virtueel naar Frankrijk 37 –

Vol goede moed begon ik mijn ochtendwandeling door Ault-Onival. Om mijn krachten zo goed mogelijk te verdelen, besloot ik eerst naar het hoogste deel van het dorp te lopen. Ik hoopte tot bij de vuurtoren te kunnen komen, maar dat bleek letterlijk en figuurlijk te hoog gegrepen te zijn. Ter hoogte van de kerk leek het me maar beter om weer langzaam af te dalen naar het dorp. Ik was tenslotte op pad gegaan om eens wat bijzondere geveltjes te bekijken, maar daarvoor moest ik toch echt weer een paar etages lager zijn …

De Chapelle Notre-Dame d’Onival werd in 1886 gebouwd. Verder naar het zuiden stond in Ault toen al de gotische kerk L’église St-Pierre uit de14e en 15e eeuw. Omdat dit te ver werd gevonden, nam een ondernemende zakenman einde 19e eeuw bij de geboorte van de badplaats Onival-les-Bains het initiatief tot de bouw van deze kerk, de Chapelle Notre-Dame d’Onival

Het strand van Onival werd rond 1870 ontdekt door Firmin Girard, een Parijse schilder, die de eerste villa bouwde op een kavel gelegen aan de huidige Rue de Saint-Valery. Vele kunstenaars vonden er sindsdien inspiratie voor hun strandgezichten en er werden veel fraaie villa’s gebouwd …

Hoewel het allemaal een verwaarloosde indruk maakte, ademde alles in dit dorpje de sfeer van vervlogen tijden uit. Vooral de art deco huizen doen je verlangen naar het Frankrijk van begin twintigste eeuw. De mooiste gevels bewaar ik voor morgen. Waar ik vandaag vooral de nadruk op wil leggen is dat de meeste huizen in Ault een naam hebben …

– wordt vervolgd –

Kleurenspel op zee

– Virtueel naar Frankrijk 35 –

Naar aanleiding van een reactie van C. op ‘De zon zakt weg in een waaier van wolken’ begin ik vandaag met een schema dat ik eerder deze week toevallig op Twitter voorbij zag komen. Het is de schematische weergave van het zicht dat iemand vanaf een bepaalde kijkhoogte heeft tot de horizon. Voor een volwassene van 1.70 m die op het strand staat, ligt de horizon op ca 5 km afstand. Even uitgaand van een hoogte van het balkon van 25 m, ligt de horizon daar op ca 18.5 km. Daar komt met mijn lengte van 1.95 m nog eens ruim 5 km bij. Dat betekent dat ik vanaf dat balkon een prachtig zicht van meer dan 20 km over de Atlantisch Oceaan had …

Aan het begin van de avond van dag vier heb ik nog eens een uurtje met camera en statief op het balkon gezeten. Het kleurenspel werd alleen maar mooier, toen er tussen het blauw ook diverse tinten violet en paars verschenen …

Deze slideshow vereist JavaScript.

– wordt vervolgd –

Zee en wolken in 50 tinten blauw

– Virtueel naar Frankrijk 34 –

Na een welbestede middag waren we tegen vijf uur weer thuis, waar het balkon me al snel weer naar buiten lokte …

Moe, maar voldaan nestelde ik me met een kop koffie in de namiddagzon. Hier en aan de noordkant van Ault scheen de zon nog, verder naar het westen en zuiden begonnen zee en wolken een mooi spel te spelen …

Dat resulteerde in een klein halfuurtje tot een korte diashow met meer dan vijftig tinten blauw …

Deze slideshow vereist JavaScript.

– wordt vervolgd –

Le Tréport van boven

– Virtueel naar Frankrijk 30 –

In het eerste blogje over Le Tréport heb je al kunnen zien dat er vanuit het stadje een lange trap naar de top van de krijtrots leidt. Hieronder nogmaals die foto …

Omdat ik ondanks mijn hoogtevrees houd van hoge uitzichtpunten en omdat we toch in de buurt waren, zijn we na het bezoek aan de vuurtoren nog naar boven gegaan …

Ten bewijze daarvan hieronder een paar foto’s van Aafje en mij ‘on top of the hill’ ... *

Tot slot nog een paar foto’s die ik vanaf de rand heb gemaakt om ook nog wat van het stadje zelf te zien …

En achteraf denk je dan: daar had ik veel meer foto’s van moeten maken …

* Ik geef het toe, we zijn niet via die lange trap naar boven gekomen, maar met de auto.
Er waren ook toen al grenzen voor een mens met MS. 😉

– wordt vervolgd –

Bij de vuurtoren van Le Tréport

– Virtueel naar Frankrijk 29 –

Vanaf het strand bij Le Tréport hadden we mooi zicht op de vuurtoren …

Nadat mijn benen weer wat kracht hadden verzameld, liepen we over de korte pier naar de vuurtoren …

Onderweg hadden we zicht op ’t brede strand bij Mers-les-Bains, de badplaats ten noorden van de havenmonding …

Omdat ik indertijd nog gemakkelijk door mijn knieën kon gaan om laag-bij-de-grondse foto’s te maken èn vervolgens ook nog weinig moeite had om weer overeind te komen, heb ik ook maar even een paar plaatjes geschoten door de gaten die bedoeld zijn om overtollig water af te voeren …

Eenmaal bij de vuurtoren viel daar in fotografisch opzicht nog maar weinig lol aan te beleven, omdat het onmogelijk was om enige afstand te nemen …

In plaats daarvan heb ik de camera nog maar even gericht op de staketsels bij de havenmonding …

Van de vuurtoren heb ik verder alleen de onderstaande foto nog kunnen maken …

Waar je langs deze kust niet omheen kunt, zijn de mannen met emmers, schepjes en netjes. Ook hier bij Le Tréport waren ze in groten getale op de been …

– wordt vervolgd –

Het kiezelstrand van Le Tréport

– Virtueel naar Frankrijk 28 –

Van de haven zijn we naar de monding van de haven gelopen. Die monding wordt aan beide kanten geflankeerd door lange houten staketsels …

Aan het eind van het zuidelijke staketsel heb ik me even omgedraaid om een foto van het staketsel en de hoog boven de stad verheven kerk te maken …

In het verlengde van het zuidelijke staketsel ligt een pier van gewapend beton. Aan het eind van die betonnen pier staat een vrij kleine, maar stoer ogende wit-groene vuurtoren …

We lieten de vuurtoren eerst nog even voor wat hij was. Dit was ook het punt dat toegang gaf tot het strand van Le Tréport. Hier was dat een kiezelstrand met heel fijne kiezelsteentjes …

Om mijn onderdanen even wat rust te geven na de wandeling van de haven naar hier, hebben we eerst een tijdje op het muurtje langs het strand gezeten …

Vanaf deze plek hadden we een mooi zicht op de lokale strandboulevard met draaimolen & casino en daarachter de massieve krijtrots …

Nog even een blik over de vrijwel roerloze oceaan met weer die wonderlijke kleurenpracht in lucht en water …

– wordt vervolgd –