’t Wad in ander licht

Nadat ik jullie hier de afgelopen negen dagen heb laten meegenieten van een paar tripjes door Fryslân, die Aafje en ik hier onlangs met de Vlaamse blogger Dirk en zijn vrouw hebben gemaakt, is het nu weer tijd voor andere zaken. Zoals gebruikelijk in mei en juni heb ik ook dit jaar alweer heel wat fotokuiertjes gemaakt, die hier binnenkort nog de revue zullen passeren …


Ik doe dat om te beginnen nog eens met een paar foto’s van de Waddenzee. Geprikkeld door mijn foto’s leek het mijn fotomaatje Jetske vorige week namelijk een goed idee om daar samen weer eens rond te kijken. Maar dan net iets westelijker, bij Holwerd en Wierum. Of ik dat niet vervelend zou vinden …?


Het antwoord laat zich raden, want met het heldere voorjaarsweer zou er weer een heel ander sfeertje hangen. En zo was het ook. Daarom kan ik jullie nu in een andere palenrij in een heel ander licht tonen. Deze palen staan een kleine 4 km ten westen van de palenrij bij Paesens-Moddergat bij het dorpje Wierum (Google Maps). En als je goed naar de laatste foto kijkt, dan zie je dat er nog talloze palen tussen Wierum en Moddergat staan …

Die prachtige oude palenrij

We hadden geluk. Het was laag water, zodat we zonder bang te hoeven zijn voor natte voeten de palenrij en wat daarvan rest te fotograferen …


Hoewel ik ze al vele malen heb gefotografeerd, ben ik nog steeds niet uitgekeken op die oude verweerde palen. Naar mate de MS meer greep om mijn lichaam krijgt, lukt het me helaas steeds minder vaak om helemaal langs die rij te kunnen lopen …

Maar niet getreurd, als je je ogen de kost geeft – en dat probeer ik vaak toch wel – valt er ook op kleinere afstand en op minder grote vlakken het nodige te zien. Sommige van die paalkoppen zijn pareltjes …

De doorkijkjes tussen de palen bieden ook legio mogelijkheden om foto’s te maken, want ook aan de andere kant van die palen speelt zich van alles af op het Wad. Daarmee sluit ik deze serie morgen af …

– wordt vervolgd

Hekken, palen en een sloot

Wie hier al wat langer meeleest, weet dat ik houd van ons nog altijd mooie Friese platteland. Maar er zijn van die dagen dat het allemaal nog net wat mooier oogt dan normaal …

Als ‘kind van de winter’ ben ik vooral op dagen als vorige week woensdag niet binnen te houden. Zoals het witte rijplaagje het reliëf op de kuilbult accentueerde, zo deed het dat ook in het toch zo vlakke Friese landschap …

En dan zo’n sloot, die als een schitterende scheiding tussen de landerijen loopt. In de verte houden een groep eenden en wat ganzen een wak open. Je weet tenslotte maar nooit hoe lang de kou aanhoudt …

En dan gaat de rit weer verder door weilanden met zacht bollende ruggen tussen de greppels. Een lange rij kale bomen loopt in de verte parallel met een weg …

Hieronder staan die bomen nog net wat duidelijk afgetekend tegen de pasteltinten in de lucht. Met een paar palen en een drinkbak voor het vee sluit ik dit logje af …

Palen met porseleinen potjes

Het viel ons op een bepaald moment op, dat er vlak achter de oude dijk nog houten elektriciteitspalen met van die mooie witte isolatoren en een metalen dakje staan. Oftewel ‘palen met porseleinen potjes’, zoals ik ze ook nog uit mijn jongste jaren ken …

Bovenin loopt nog een draad van de ene paal naar de andere. Deze streek ligt gevoelsmatig dan wel zo ongeveer aan het einde van de wereld, maar ik kan me toch niet voorstellen dat ze alle stroom hier nog door dat ene draadje krijgen. En er moet toch nogal wat doorheen, want zonnepanelen kon ik er niet gewaarworden …

Ik moet bekennen dat ik er niet op heb gelet, maar vermoedelijk kent die draad hier ook ergens een begin- en eindpunt. Zou het kunnen dat er een liefhebber woont, die een aantal van die palen heeft weten te redden van de ondergang …? Ik vond het in ieder geval wel mooi om hier nog een aantal van die oude palen aan te treffen …

Morgen bekijken we nog een oude dijkcoupure …

Stoere houten palen in beton

– Virtueel naar Frankrijk 18 –

We vervolgden onze strandwandeling in zuidelijke richting. Gelukkig verkeerde ik in goed gezelschap, zodat ik alle tijd en ruimte kreeg om mijn plaatjes te schieten. De dames liepen gezellig keuvelend in kalm tempo voort, Johan hield af en toe even halt om mij rustig op te wachten …

Aan de noordkant van het dorp is de krijtrots het laagst. Daar was ter bescherming een kunstmatige zeewering aangebracht aan de onderkant van de rots, die hier eerder in deze serie ook al in beeld is geweest. Verderop krijgt die bescherming een ander karakter, dat komt later deze week beter in beeld …

Vandaag gaat het om een dubbele rij, goeddeels weggeslagen en afgesleten houten palen, die waarschijnlijk als voorganger van de metalen palen hebben gediend als golfbrekers …

Ik vind de onmetelijk brede en schonen stranden op Terschelling en elders langs de Nederlandse kust mooi, maar dit rommelige beeld tegen de achtergrond van die strakke horizon van de oceaan is toch ook wel erg mooi en fotogeniek …

De restanten van dit net aan één van de houten palen, maakt het voor mij helemaal af …

– wordt vervolgd –

Schots en scheef

– Virtueel naar Frankrijk 17 –

Onze zuiderburen en diverse andere landen zitten weer in strenge lockdowns. In ons land is het nog niet zo ver gekomen. Het aantal besmettingen met corona lijkt de laatste dagen voorzichtig wat te dalen, maar de druk op de ziekenhuizen is nog steeds erg groot en die neemt alleen nog maar toe. Als het kabinet morgen niet overgaat tot een zware lockdown, laten we hier dan alsjeblieft zorgvuldig en op een verantwoordelijke wijze omgaan met de vrijheid die we nog wel hebben. En laten we een beetje lief voor elkaar zijn en elkaar wat ruimte geven, want die druk op de ziekenhuizen moet echt weer omlaag mensen …

Zo, dat gezegd hebbende trek ik mij weer even lekker terug naar de rust van het strand bij Ault. Tijdens de eerste strandwandeling kwamen we tot deze rij metalen palen

Tijdens deze tweede strandwandeling was het niet alleen veel mooier weer, het strand gaf ons ook veel meer ruimte. Ditmaal konden we van de noordelijke strandopgang helemaal naar de zuidkant van het dorp lopen. Onderweg passeerden we meerdere palenrijen. Ooit hebben er dikke betonnen schotten tussen die palen gezeten …

De meeste van die schotten waren intussen verdwenen of hingen schots en scheef op het strand. Ze zullen gediend hebben als golfbrekers, maar die functie hebben ze intussen wel verloren …

– wordt vervolgd –

Franse kustverdediging

– Virtueel naar Frankrijk 6 –

De kustverdediging lijkt hier bij Ault met de bekende Franse slag te worden aangepakt. Aan de voet van de ‘wandbekleding’ van de krijtrots, die ik hier gisteren liet zien, lijkt een soort damwand te zijn geslagen, die dient als fundament van de ‘wandbekleding’ …

Een stuk verderop stond een palenrij in de dwarsrichting op het strand. Dichterbij gekomen bleek het te gaan om zware metalen. Net als de krijtrotsen komen ook deze en andere palenrijen bij een volgende wandeling uitgebreider in beeld …

– wordt vervolg –