’t Wad in ander licht

Nadat ik jullie hier de afgelopen negen dagen heb laten meegenieten van een paar tripjes door Fryslân, die Aafje en ik hier onlangs met de Vlaamse blogger Dirk en zijn vrouw hebben gemaakt, is het nu weer tijd voor andere zaken. Zoals gebruikelijk in mei en juni heb ik ook dit jaar alweer heel wat fotokuiertjes gemaakt, die hier binnenkort nog de revue zullen passeren …


Ik doe dat om te beginnen nog eens met een paar foto’s van de Waddenzee. Geprikkeld door mijn foto’s leek het mijn fotomaatje Jetske vorige week namelijk een goed idee om daar samen weer eens rond te kijken. Maar dan net iets westelijker, bij Holwerd en Wierum. Of ik dat niet vervelend zou vinden …?


Het antwoord laat zich raden, want met het heldere voorjaarsweer zou er weer een heel ander sfeertje hangen. En zo was het ook. Daarom kan ik jullie nu in een andere palenrij in een heel ander licht tonen. Deze palen staan een kleine 4 km ten westen van de palenrij bij Paesens-Moddergat bij het dorpje Wierum (Google Maps). En als je goed naar de laatste foto kijkt, dan zie je dat er nog talloze palen tussen Wierum en Moddergat staan …

Grijstinten zat op ’t Wad

Zoals ik gisteren al schreef, biedt de palenrij ook regelmatig mooie doorkijkjes. Zo zag ik die dag tussen de palen door in de verte een groepje wadwandelaars voortploeteren …


Vanuit Paesens-Moddergat worden al sinds 2008 het jaar rond diverse wadlooptochten georganiseerd. Het moet een fascinerende ervaring zijn, maar helaas is het voor mij niet meer weggelegd …

Van de wadlopers verlegde ik de aandacht naar een dode vogel, die vlak bij de palenrij lag. Het lijkt een scholekster die met een groet afscheid heeft genomen. Mooi laten liggen …


Verderop scharrelden wat levende vogels hun maaltje bijeen. Je zou verwachten, dat het steltlopers zijn, maar inzoomend ontdekte ik dat het ganzen waren. En zo is er altijd wat op ’t Wad …

We hadden er ongetwijfeld nog veel meer foto’s kunnen maken, maar het werd tijd om dit bliksembezoek aan het Wad af te ronden. Enkele mensen schreven in een reactie, dat ze het jammer vonden dat het zulk grijs weer was, maar ik was er blij mee. Het Wad is in fotografisch opzicht altijd mooi. Daarom sluit ik deze serie af met een beeldvullende plaat van het Wad, die talloze tinten grijs bevat …

Die prachtige oude palenrij

We hadden geluk. Het was laag water, zodat we zonder bang te hoeven zijn voor natte voeten de palenrij en wat daarvan rest te fotograferen …


Hoewel ik ze al vele malen heb gefotografeerd, ben ik nog steeds niet uitgekeken op die oude verweerde palen. Naar mate de MS meer greep om mijn lichaam krijgt, lukt het me helaas steeds minder vaak om helemaal langs die rij te kunnen lopen …

Maar niet getreurd, als je je ogen de kost geeft – en dat probeer ik vaak toch wel – valt er ook op kleinere afstand en op minder grote vlakken het nodige te zien. Sommige van die paalkoppen zijn pareltjes …

De doorkijkjes tussen de palen bieden ook legio mogelijkheden om foto’s te maken, want ook aan de andere kant van die palen speelt zich van alles af op het Wad. Daarmee sluit ik deze serie morgen af …

– wordt vervolgd

’t Wad bij Paesens-Moddergat

De laatste tussenstop van het ritje door het noordoosten van Fryslân vond plaats in Paesens-Moddergat (Google Maps). Er kwam op het juiste moment een parkeerplekje vrij. Op hetzelfde moment begon het echter ook licht te regenen. Dirk stelde om voor om eerst maar ergens wat te drinken om de bui af te wachten. Nog voordat we een plekje hadden gevonden bij ‘Kofje & Tee Drinkerij Yke-Muoi’ werd het gelukkig ook alweer droog …

Ik stelde voor om dan toch meteen de dijk maar te beklimmen om foto’s te kunnen maken van de oude palenrij op het Wad en wat er verder maar te zien was, want het was wel duidelijk dat het niet lang meer droog zou blijven …

Terwijl Dirk en ik via het hekje op de kruin van de dijk afdaalden aan de kant van het Wad, bleven de beide vrouwen ergens halverwege het zware dijklichaam staan praten …

Dirk richtte zich meteen op de palenrij. En terecht natuurlijk, want die palenrij is altijd een bron van inspiratie. Ik heb er in de loop der jaren al talloze foto’s van gemaakt, maar het verveelt nooit …

– wordt vervolgd

Rondstruinen bij de palenrij

Bij een bezoekje aan Paesens-Moddergat hoort voor mij als het enigszins kan (lees: bij laag water) altijd een kuiertje langs de oude, verweerde en deels vervallen palenrij. Nadat ik enige tijd bij het podium had zitten fotograferen, voegde ik me daarom bij Jetske …

Die palen zijn op zich al een attractie, maar ze laten zich vaak ook goed combineren met onderwerpen op de achtergrond. In dit geval konden we wat spelen met de passerende boot en het aangespoelde krat waar Jetske zich even op uitleefde met haar camera …

Ook voor de macrofotografie zijn die paaltjes wel interessant, niet alleen vanwege de structuren in de palen zelf, maar ook vanwege de schelpjes, draadjes, etc. die er door het water zijn achtergelaten. Jetske heeft daar gisteren een paar voorbeelden op haar weblog gezet …

Maar ook achter de palen valt nog wel eens wat te zien. Onder invloed van weer, wind en water ontstaan er vaak mooie patronen en structuren. Door er hier en daar een uitsnede van te maken kun je er met een beetje fantasie prachtige miniatuurlandschappen in zien …

Voordat ik terug ga naar het openluchttheater om wat foto’s te maken van de techniek rond de opera, sluit ik af met een flink ingezoomde foto van één van de twee vuurtorens op Schiermonnikoog aan de overkant van de Waddenzee. Alhoewel, zee … waar is al dat water toch gebleven …?

Morgen bekijken we het een en ander van de techniek rond ‘de Wadopera’.

Naar de opera

Op het buitendijkse gebied ‘de Peazemerlannen’ (Google Maps) was een groot openluchttheater gebouwd. Van 8 t/m 25 september zijn er intussen 11 uitverkochte voorstellingen opgevoerd van ‘De Wadopera’. Jetske en ik kwamen tijdens ons ritje langs het Wad toevallig bij de repetities terecht …

Nu ben ik geen groot operakenner of -liefhebber, maar wat hier werd neergezet vond ik wel indrukwekkend. Er was een grote tribune gebouwd, die per voorstelling plaats kon bieden aan 1.600 toeschouwers. Achter het podium stond een grote tent voor een orkest van 60 musici …

Tussen beide tenten in bevond zich het podium waar het verhaal werd vertolkt door 12 Nederlandse topsolisten waaronder Jeannette van Schaik en Albert Bonnema (zelf een visserszoon uit het noorden van Fryslân), die de hoofdrollen vertolkten. Het gezelschap werd gecompleteerd door een cast van nog eens ruim 70 zangers en figuranten …

De originele titel van de opera van Benjamin Britten uit 1945 is ‘Peter Grimes’. Het gaat om een aangrijpend verhaal dat zich afspeelt in een hechte vissersgemeenschap aan de woeste Engelse kust. Een betere locatie voor de opvoering van deze opera dan hier bij het oude vissersdorpje Moddergat aan het Wad was dan ook nauwelijks denkbaar …

Terwijl Jetske met haar camera’s rondscharrelde bij de oude palenrij, die zo kenmerkend is voor de kust bij Paesens-Moddergat, ging ik naast het podium op een kist zitten …

Met de camera op schoot lukte het een tijdlang om onopvallend wat foto’s te maken en nog een stukje video op te nemen. Nu de serie voorstellingen met groot succes is gespeeld, kan ik mijn videosnippers hier wel tonen …

Morgen neem ik jullie even mee naar de rust van de oude palenrij.

Pelgrims op de dijk

Terwijl ik mijn blik over het Wad liet glijden, waren er op de bank tegenover me een paar wandelaars komen zitten. Het duurde niet lang voordat we aan de praat raakten over de rust en de schoonheid van het Wad. Van het ene onderwerp rolden we als vanzelf in het andere …

Terwijl Jetske er ook bij kwam zitten, vertelden de wandelaars dat ze Pelgrims waren. Op een steenworp afstand van hier begint in Sint Jacobiparochie (Google Maps) het Jabikspaad oftewel het Jacobspad. Het Jabikspad sluit in Overijssel aan op de pelgrimsroute naar naar Santiago de Compostela. Aan de hand van het hoedje van de man vertelden ze enthousiast over de symboliek en de route van de tocht. Over het Jabikspad en de route naar Santiago de Compostella gaat ook een informatiepaneel aan de voet van de dijk …

Na enige tijd was het voor de wandelaars tijd om hun weg te vervolgen. Uitkijkend over het Wad en het buitendijkse land, zagen we ze in de verte verdwijnen …

Voor Jetske en mij was dat een goed moment om onze broodjes eens tevoorschijn te halen …

Morgen keren we terug naar de andere kant van de dijk.