In april 2022 kreeg ik met dank aan mijn fotomaatje voor het eerst de kans om ijsvogels te filmen en te fotograferen. Hoewel de ijsvogels niet voor de mooiste achtergrond hadden gekozen op de takken bij hun nest, heb ik er in de loop van het voorjaar veel genoegen aan beleefd …
Behalve enkele honderden foto’s heb ik er ook ongeveer 30 minuten aan video-opnamen aan overgehouden. De afgelopen tijd heb ik die opnamen tussen de bedrijven door teruggebracht tot ruim 5 minuten. Ik heb in de loop der jaren wel betere films afgeleverd, maar het was niet te doen om ter plekke met een statief te werken. En ja, inzoomen zonder statief levert nu eenmaal niet de meest stabiele beelden op. Hoe dan ook, het is wat het is …
Dinsdag beschreef ik hier al hoe een grote zilverreiger, af en toe subtiel dansend, stond te vissen in de Jan Durkspolder. Wat ik er toen niet bij verteld heb, is dat tijdens het vissen het luchtalarm afging. Op dat moment was ik aan het filmen. Pas nadat ik was gestopt met filmen zag ik, dat het al ruim 10 minuten over twaalf was op dat moment. Een luchtalarm dat 10 minuten te laat afgaat, daar heb je wat aan in tijden van nood …**
De grote zilverreiger liet zich niet door het luchtalarm storen. Zo goed als ik onverstoorbaar bleef filmen tijdens het alarm, bleef hij onverstoorbaar dansen en vissen. En niet zonder succes. Dat succes kwam echter pas vlak nadat ik was gestopt met filmen …
Had ik al verteld dat er maandagochtend een grote zilverreiger in de plas bij de grote vogelkijkhut in de Jan Durkspolder zat? Het is wel zo! Ik heb hem geruime tijd kunnen observeren in de richting van de windmotor aan de Westersanning …
Nu eens stond hij geruime tijd stil voor zich uit te staren, dan weer scharrelde hij wat heen en weer in het ondiepe water. Hoewel heen en weer scharrelen eigenlijk de lading niet dekt, hij bewoog zich eerder subtiel dansend voort …
Met zijn dansje bracht hij verschillende keren een visje in beweging. Keer op keer hapte hij mis, maar uiteindelijk had hij toch beet. En ik ook … 🙂
Ik sluit mijn terugblikken op 2022 af met nog vier grafiekjes, waarin het weerbeeld van 2022 kort en krachtig is samengevat. Omdat het ijsvogelpaar vorig jaar een tijdlang een glansrijke hoofdrol speelde, krijgen ze hier de kans om nog een keer te schitteren.
Om te beginnen nog een keer de gemiddelde temperaturen per maand in 2022 (rood) vergeleken met de maandtemperaturen over de periode 1971-2000 (blauw). De grafiek wordt geflankeerd door meneer IJsvogel …
hij
Met landelijk gemiddeld 729 millimeter was 2022 droog. Van de officiële neerslagstations was Terschelling het natste station met 856 mm. Meteo Afanja wist dat nog met 41 mm te overtreffen (donkerblauw). Naast de neerslaggrafiek staat mevrouw IJsvogel te glanzen …
zij
In de derde grafiek is een overzicht te zien van het aantal ijsdagen tot het aantal tropische dagen en wat daar zoal tussen zit. Naast de grafiek heeft meneer IJsvogel zijn eega net verrast met een vis van formaat …
hij heeft haar net een vis gegeven
De laatste grafiek toont de gemiddelde temperaturen per jaar over de periode 2003-2022 in onze tuin (rood) en bij het KNMI in De Bilt (geel). Conclusie: het was een warm jaar, maar in 2020 was het nog net wat warmer. De gemiddelde temperatuur is in onze tuin gestegen t.o.v. de periode 1971-2000.
Of de hierboven getoonde vis doorslaggevend was, weet ik niet, maar ongeveer anderhalf uur later kreeg ik de kans om de paring van het stel in beeld te brengen. Of dat uiteindelijk ook heeft geresulteerd in een nestje jonge ijsvogels, dat weet ik dan weer niet, want vanwege te hoge temperaturen heb ik mijn observaties op een bepaald moment moeten staken …
hij en zij werken aan hun nageslacht
Tot slot
De ijsvogels komen op korte termijn nogmaals terug maar dan in de vorm van een korte videofilm, die ik momenteel aan het monteren ben. Het weggooien van beelden is hierbij een kunst die nogal wat tijd vergt.
Vandaag nog eens een serie van een meeuw bij de Leijen. Dit is echter al een wat oudere serie uit juni 2019. Wat sfeer en weer betreft passen deze foto’s uitstekend bij het weerbeeld van gisteren en vandaag in Fryslân …
Deze meeuw wist vlak voor de vogelkijkhut een visje te vangen. Toen hij de vis eenmaal boven water had, leek het een flink maaltje te zijn. Dat stond de vis duidelijk niet aan. Nadat hij zich even voor dood had gehouden, sloeg hij een paar maal met kop en staart heen en weer, waarna hij in de diepte verdween. De meeuw bleef alleen en hongerig achter …
Aan de andere kant van de Leijen blies de grasdrogerij in Opeinde intussen weer een wit wolkenspoor langs het verder donkere wolkendek …
Het is weer zondag, tijd om de blik weer eens op de ijsvogels te richten. Als je een ijsvogel op zijn tak ziet zitten, dan valt het vaak al snel op, dat de vogel een soort ‘hikkende’ bewegingen lijkt te maken …
Soms gaat dat hikken over in kokhalzen en kun je na verloop van tijd het geluk hebben om te zien hoe hij een braakbal uitkotst. Het is wat een onsmakelijk verhaal misschien, maar een ijsvogel kan de schubben, graatjes en vinnen van de vis die hij verorbert nu eenmaal niet verteren …
Hij moet die onverteerbare delen dus kwijt, en dat doet hij op deze manier. De braakbal zelf staat natuurlijk weer niet op de foto, dat ging me net wat te snel, maar het idee is duidelijk. Het luchtte in ieder geval duidelijk op, want het vogeltje zat er nadien een stuk rustiger bij …
En over ijsvogels gesproken …
Als je nu nog meer van deze ijsvogels wilt zien, dan kun je bij mijn fotomaatje Jetske terecht. Zij heeft de ijsvogels met haar spiegelreflex intussen een paar keer in de vlucht kunnen vastleggen: ‘IJsvogels in vlucht’.
Met het oog op de hitte die voor donderdag was aangekondigd, besloot ik op de net wat koelere woensdag even een ritje naar de ijsvogels te maken. Dat viel nog lelijk tegen. Met dank aan de boerenacties kon ik onze wijk slechts met grote moeite verlaten, nadat ik op twee minuten van huis ruim een kwartier stil had gestaan …
De heren waren blijkbaar begonnen aan hun blokkade- of langzaamaanactie van de A7 tussen Drachten-West en Heerenveen in beide richtingen. Er zat niets anders op dan binnendoor naar de afslag Drachten-Oost te rijden, maar ook daar stond alles al heel snel vast. Vluchtstrook en alles stond dicht! Twee aansnellende motormuizen hadden een klein halfuurtje praten nodig om het knooppunt weer enigszins vrij te krijgen. Tot die tijd zou er ook voor een eventuele ambulance geen doorkomen aan geweest zijn. Met hun publieksvriendelijke acties … *
Enfin, uiteindelijk kwam ik toch weer bij de ijsvogels aan. Ik trof het weer, de enige auto die er stond met een tweetal vogelaars, vertrok op het moment dat ik aankwam. Zo kon ik in alle rust op het beste plekje gaan staan …
Ik hoefde weer niet lang te wachten, na een klein kwartiertje zag ik voor het eerst die dag een ijsvogel op één van de takken neerstrijken. Nu eens kwam het mannetje aanvliegen, dan weer het vrouwtje …
Niet elke keer, maar toch regelmatig. werd er een visje het nest in gebracht. Aan het onderstaande exemplaar lijken de jonkies weer een flinke maaltijd te hebben. Ze zouden intussen bijna het nest moeten kunnen verlaten, lijkt me. Komende week toch maar weer eens een kijkje nemen …
Ik begrijp best dat de boeren boos zijn. Ik vind ook dat het kabinet weer eens(!) onhandig opereert door te komen met een kaart waarmee iedereen de gordijnen in gejaagd wordt en waarin andere sectoren dan landbouw en veeteelt (voorlopig) nog buiten de discussie rond het stikstofvraagstuk worden gelaten. Maar met dit soort ‘publieksvriendelijke‘ blokkades en diverse dreigementen van de boeren, waarin opnieuw de tractor meteen weer wordt ingezet als machtsmiddel, wordt op mijn sympathie er niet groter op.
Afanja's Weblog 