Tagarchief: Ardea alba

Reigers bij de kolganzen

Geplaatst op door

Nadat ik een halfuurtje bij de kapper op de stoel had gezeten, ben ik vandaag twee weken geleden tegen het eind van de middag nog even naar It Krûme Gat (Google Maps) en de Bonnebuskepetten aan de Bûtendiken bij De Veenhoop gereden om nog even een kort fotokuiertje te maken …


Donkere wolken pakten zich in het noorden en westen samen, maar volgens de buienradar zou het nod wel even droog blijven. Nadat ik het autoraam naar beneden had laten suizen, vlogen er in de verte een paar ganzen op, die koers zetten in de richting van de Jan Durkspolder …

Terwijl ik de foto’s van de wegvliegende ganzen maakte, kwam er links van me ineens een blauwe reiger het beeld in stappen. Hij maakte een hongerige indruk, terwijl hij langs de waterkant sloop. Hij was zozeer geconcentreerd, dat hij mijn aanwezigheid een tiental meter verderop kennelijk niet opmerkte …

Omdat hij op een plekje zat waar ik hem niet meer scherp in beeld kon krijgen, richtte ik mijn camera even op de kolganzen die een stukje verderop achter hem zaten. Het duurde niet lang, voordat de reiger opnieuw langs de waterkant voorbij kwam stappen …

Dat betekende nog niet dat de ganzen nu het rijk voor zich hadden, want vrijwel meteen werd de blauwe reiger afgelost door een grote zilverreiger. Dat heb ik verder niet afgewacht, het werd nu toch echt tijd voor dat kuiertje …

Zilverreiger negeert ’t luchtalarm

Geplaatst op door

Dinsdag beschreef ik hier al hoe een grote zilverreiger, af en toe subtiel dansend, stond te vissen in de Jan Durkspolder. Wat ik er toen niet bij verteld heb, is dat tijdens het vissen het luchtalarm afging. Op dat moment was ik aan het filmen. Pas nadat ik was gestopt met filmen zag ik, dat het al ruim 10 minuten over twaalf was op dat moment. Een luchtalarm dat 10 minuten te laat afgaat, daar heb je wat aan in tijden van nood …**


De grote zilverreiger liet zich niet door het luchtalarm storen. Zo goed als ik onverstoorbaar bleef filmen tijdens het alarm, bleef hij onverstoorbaar dansen en vissen. En niet zonder succes. Dat succes kwam echter pas vlak nadat ik was gestopt met filmen …

De Leeuwarder Courant schreef maandagmiddag: ‘Luchtalarm gaat door ‘ander incident’ te laat af in Friesland’

Een zilverreiger en 2 grauwe ganzen

Geplaatst op door

Zo ongeveer diagonaal aan de andere kant van de zuidelijke plas in de Jan Durkspolder, die hier gisteren te zien was,  zag ik enige tijd geleden een grote zilverreiger lopen …

Hij leek onderweg te zijn naar zijn favoriete visstekje. Van de grauwe ganzen die zich daar luidruchtig ophielden was hij niet gediend. Vriendelijk edoch dringend verzocht hij ze op te krassen …

Nadat de ganzen mopperend aan dat verzoek hadden voldaan, betrok de grote zilverreiger zijn favoriete stekje …

Baltsende zilverreigers(?)

Geplaatst op door

Ongeveer een half uur nadat ik bij Goëngahuizen de grote zilverreiger en de blauwe reiger had gefotografeerd, werd mijn blik een half uurtje later aan de Fjûrlânswei bij Aldeboarn opnieuw getrokken door een grote zilverreiger …

Ik had de auto nog maar nauwelijks in de berm laten uitrollen, toen deze zilverreiger landde vlak bij een andere grote zilverreiger. Daar ontspon zich een tafereel dat ik nog niet eerder had gezien. Gezien de tijd van het jaar ga ik er eerst maar vanuit dat het een soort balts was, maar het kan net zo goed zijn dat het een strijd tussen twee rivalen was …

Ik heb gepoogd er een gifje van te maken. Je kunt dit gifje herstarten door ctrl+F5 in te toetsen en dan weer snel naar beneden te scrollen …

Voor het geval dat het bovenstaande gifje niet naar behoren werkt, kun je een idee van de voorstelling krijgen door de pijltjestoets naar rechts een keer of 10 lekker snel achter elkaar in te drukken … 😉

Deze slideshow vereist JavaScript.

De show duurde overigens maar kort. Nadat het tweetal enkele malen klapwiekend om en over elkaar heen was gedraaid, gingen ze er samen vandoor. Mogelijk op zoek naar wat meer privacy, gaven ze mij het nakijken …

 

Blauw en wit, zij aan zij

Geplaatst op door

In een weiland aan de Peansterdyk bij Goëngahuizen stond een blauwe reiger. En hij was niet alleen …

Stapje voor stapje sloop een grote zilverreiger dichterbij …

Op nog geen meter afstand van de blauwe reiger hield hij halt …

Een tijdlang bleven ze zij aan zij over het lage land staan turen. Uiteindelijk gingen ze ieder hun weg …
En ik ook …

Duistere pas de deux

Geplaatst op door

Nog één keer liep de grote zilverreiger (Ardea alba) achter zijn blauwe neef (Ardea cinerea) aan …

Nadat hij hem had ingehaald, posteerde hij zich voor de blauwe reiger. Om indruk te maken op zijn opponent, strekte hij zich in zijn volle lengte uit …

Even stonden ze oog in oog, daarna bogen ze zich naar elkaar toe. De zilverreiger leek zijn verre familielid iets te vertellen, waarbij hij met kop en snavel een noordelijke richting aanduidde … vreemd …

Lang duurde het niet, daarna schreed de zilverreiger trots voort in de richting waar hij in eerste instantie vandaan was gekomen. Alsof er niets gebeurd was, hervatten de ganzen in de directe omgeving graaswerkzaamheden …

En de blauwe reiger …? Die sukkelde een eind in westelijke richting. Daar zag ik hem nog net een aanloopje nemen, waarna hij met een groep ganzen in noordelijke richting uit zicht verdween …

Toch wel enigszins verbijsterd bleef ik achter. Waar had ik nou de afgelopen 20 minuten naar zitten kijken …?

Hmmmm … misschien toch nog maar eens vanaf het begin terugkijken om het verhaaltje zelf in te vullen en de plaatjes verder in te kleuren … 😉

De strijd ontbrandt

Geplaatst op door

Zodra ze elkaar aan het eind van deel 1 van deze historie in het vizier kregen, stonden de beide reigers even roerloos tegenover elkaar. Dan nam de grote zilverreiger een besluit. Hij had honger en dus vervolgde hij zijn jachtpad op zoek naar een versnapering moedig in westelijke richting. Alsof hij hem niet zag staan, passeerde hij de blauwe reiger. Op de achtergrond keken twee kolganzen elkaar eens aan, hoe zou dit verder gaan …?

Soeverein stapte de grote zilverreiger verder in de al eerder gekozen richting …

Dat liet de blauwe reiger toch echt niet over zijn kant gaan. Hij voelde zich behoorlijk in zijn kuif gepikt door de verwaande witte kwast, die zijn jachtterrein wel even over dacht te kunnen nemen …

Fluks zette de blauwe reiger een sprintje in. Met grote stappen snelde hij de zilverreiger voorbij. Enige meters verderop minderde hij vaart, waarna hij alsof er niets was gebeurd rustig voortstappend weer scherp rondkijkend op zoek ging naar voedsel. Daar was het tenslotte allemaal om begonnen …

De blauwe reiger leek als winnaar het strijdperk te zullen verlaten …

De zilverreiger had het nakijken, maar de gang van zaken zinde hem niet …

– wordt nog één keer vervolgd –