Reigers bij de kolganzen

Nadat ik een halfuurtje bij de kapper op de stoel had gezeten, ben ik vandaag twee weken geleden tegen het eind van de middag nog even naar It Krûme Gat (Google Maps) en de Bonnebuskepetten aan de Bûtendiken bij De Veenhoop gereden om nog even een kort fotokuiertje te maken …


Donkere wolken pakten zich in het noorden en westen samen, maar volgens de buienradar zou het nod wel even droog blijven. Nadat ik het autoraam naar beneden had laten suizen, vlogen er in de verte een paar ganzen op, die koers zetten in de richting van de Jan Durkspolder …

Terwijl ik de foto’s van de wegvliegende ganzen maakte, kwam er links van me ineens een blauwe reiger het beeld in stappen. Hij maakte een hongerige indruk, terwijl hij langs de waterkant sloop. Hij was zozeer geconcentreerd, dat hij mijn aanwezigheid een tiental meter verderop kennelijk niet opmerkte …

Omdat hij op een plekje zat waar ik hem niet meer scherp in beeld kon krijgen, richtte ik mijn camera even op de kolganzen die een stukje verderop achter hem zaten. Het duurde niet lang, voordat de reiger opnieuw langs de waterkant voorbij kwam stappen …

Dat betekende nog niet dat de ganzen nu het rijk voor zich hadden, want vrijwel meteen werd de blauwe reiger afgelost door een grote zilverreiger. Dat heb ik verder niet afgewacht, het werd nu toch echt tijd voor dat kuiertje …

Gemaal Ter Idzard

Tegenover het oude stoomgemaal staat het nieuwe elektrisch aangedreven gemaal Ter Idzard (Google Maps). Het kleurt goed in het momenteel groen-gele landschap rondom …

Verder valt er in het kader van dit blog niet zo gek veel meer te vertellen dan dat het een capaciteit heeft van 200 m3 per minuut. Het is vrijwel niks als je het vergelijkt met de 4000 m³ die het Woudagemaal per minuut kan wegzetten, maar onze vijver zou toch in luttele seconden leeg zijn, vrees ik …

Het belang van gemalen met voldoende capaciteit werd in de natte maand maart 2019 weer eens aangetoond. Terwijl gemaal Ter Idzard gerenoveerd werd, kwam de regen met bakken uit de lucht. Ik had hier in maart ruim 130 mm regen. Het gemaal kon met de resterende capaciteit de overvloedige regenval niet meer aan. In allerijl werd het internationaal gerespecteerde pompenbedrijf Van Heck uit het nabije Noordwolde ingeschakeld om water af te voeren naar de Tjonger. Daarmee werd het Friese laagland in de Veenpolder behoedt voor natte voeten …

Op dit moment hebben we echter te maken met droogte. Vooral in de landbouw hebben ze er belang bij om regelbare stuwen zo laag mogelijk in te stellen. Hoe eerder het water weg is, hoe eerder men met zware machines aan het werk kan. Van die redenering moeten we maar eens af, het water moet veel beter en langer vastgehouden worden …

Ik sluit af met een blik in de verte, links het stoomgemaal en rechts daarvan het nieuwe gemaal. Wat hebben de bewoners een van het oude gemaal een prachtig uitzicht over de landerijen. En het rook er heerlijk bij die eerste snede pas gemaaid gras …

Stoomgemaal Ter Idzard

Zondag heb ik voor het eerst dit jaar weer eens een bezoekje gebracht aan de Ecokathedraal. Omdat het mooi weer was, heb ik onderweg daar naar toe eerst een omweg gemaakt, die onder andere langs het oude stoomgemaal van ter Idzard (Google Maps) voerde …

Het gemaal is in 1900 gebouwd en staat op de gemeentelijke monumentenlijst. Zodra het klaar was, nam het gemaal het werk over van een aantal molens, die het polderland tot dat moment droog hadden gehouden. Delen van enige molens werden gebruikt als bouwmateriaal voor het gemaal …

Op zijn beurt is dit stoomgemaal sinds 1977 vervangen door een modern elektrisch aangedreven gemaal. Het oude stoomgemaal dient tegenwoordig als woonhuis. Sinds 2017 heeft het pand nieuwe bewoners, die er wat moois van proberen te maken. ‘Er zijn allerlei mogelijkheden, dus we fantaseren nu nog over van alles, zoals het inrichten van een kleine theetuin of een open atelier in de machinekamer.’ In dit artikel vertelden ze er meer over: Slapen in de machinekamer – wonen in een stoomgemaal in Friesland …’

Een frisse ochtendwandeling

Als avondmens ben ik ’s ochtends nooit zo heel vroeg bij de pinken …

Maar als ik eens op tijd op pad ben, dan bevalt dat toch meestal wel goed …

Dat was ook het geval bij deze frisse ochtendwandeling bij It Krûme Gat en het Noordergemaal aan de Bûtendiken tussen Smalle Ee en De Veenhoop (Google Maps)

Bij het Stroïnk-gemaal

Na ons bezoek aan het rietland zijn we via een landelijke route teruggereden naar ons startpunt. Daarbij passeerden we het uit 1919 daterende ‘gemaal A.F. Stroïnk‘ aan de oude Zuiderzeedijk bij Vollenhove …

Het is het grootste gemaal van het Waterschap Reest & Wieden en regelt het peil op de boezem (waterbergingsgebied) van Noordwest-Overijssel en Zuidwest-Drenthe. De totale oppervlakte van dit gebied is ruim 50.000 hectare en kent een hoogteverschil van +14 NAP bij Vledder tot 2 meter onder NAP …

Bij het peilbeheer moet het waterschap rekening te houden met verschillende, vaak conflicterende belangen van akkerbouw, veeteelt en natuur. Sinds 1997 is er bij het gemaal ook een waterinlaat aangebracht, zodat er ook voor gezorgd kan worden dat een watertekort in het verzorgingsgebied van het waterschap Reest en Wieden kan worden aangevuld met kwalitatief goed water. …

Het gemaal heeft een capaciteit van 3400 m³ per minuut, dat is 3,4 miljoen liter water, oftewel een zwembad van 50 meter lang, 30 meter breed en 2.30 meter diep. Een te hoge waterstand kan daarmee vrij snel worden aangepast …

Naast het gemaal staat nog een hoogwaterkanon, waarmee de bevolking in vroeger tijden gewaarschuwd kon worden bij gevaarlijk hoog water …

Juveniele zwaan op zwak ijs

Bijna terug bij de auto, besloot ik na mijn kuier langs het rietland nog even een klein stukje over het voetpad langs it Krûme Gat te lopen …

Erg ver kwam ik daarbij niet. Nog maar nauwelijks op het pad, keek ik even naar rechts. Daar zag ik tussen de rietstengels door een stukje verderop een juveniele zwaan op het ijs staan …

Om hem ook nog even vanuit een andere hoek te kunnen fotograferen, liep ik een stukje terug langs de Binnenringvaart in de richting van de plaats waar ik zo straks ook al was geweest …

Hij leek er niet erg op gesteld te zijn om nog tijdens het ochtendtoilet te worden geportretteerd en nam de benen. Daarbij kwam hij al snel tot de ontdekking dat het ijs nog verraderlijk dun was …

Na een laatste portret van deze mooie jongeling, die zich voor het eerst van zijn leven op en tussen het ijs voortbewoog, werd het voor mij tijd om op zoek te gaan naar een warme stal …