In april 2022 kreeg ik met dank aan mijn fotomaatje voor het eerst de kans om ijsvogels te filmen en te fotograferen. Hoewel de ijsvogels niet voor de mooiste achtergrond hadden gekozen op de takken bij hun nest, heb ik er in de loop van het voorjaar veel genoegen aan beleefd …
Behalve enkele honderden foto’s heb ik er ook ongeveer 30 minuten aan video-opnamen aan overgehouden. De afgelopen tijd heb ik die opnamen tussen de bedrijven door teruggebracht tot ruim 5 minuten. Ik heb in de loop der jaren wel betere films afgeleverd, maar het was niet te doen om ter plekke met een statief te werken. En ja, inzoomen zonder statief levert nu eenmaal niet de meest stabiele beelden op. Hoe dan ook, het is wat het is …
Nadat er begin mei voor de tweede keer dit jaar jonge merels uit hun eieren waren gekropen in het nestje in de pergola boven de vijver, was het de afgelopen weken weer een drukte van belang in de tuin …
Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat vlogen pa en ma merel weer af en aan met voer voor hun kroost. Net als in het vroege voorjaar bij het eerste nestje, werden er ook ditmaal ingrediënten voor een voedzaam en gevarieerd maal aangevoerd …
De kleine mereltjes begonnen vorige week met de dag luider te piepen, zodra ze hoorden dat pa of ma met lekkers de pergola in dook. Met af en toe een steelse blik op het nest, zag ik ze groter en sterker worden, wanneer ze met hun hongerige snaveltjes omhoog reikten. Op 14 mei vloog de eerste jonge merel tegen vijf uur ’s middags uit, al snel gevolgd door één of twee anderen. De eerste liet zich nog net even kieken na de eerste (tussen)landing die hij in zijn jonge leventje had gemaakt op de schuttingdeur …
De volgende dag zat alleen deze kleine rakker nog op het nest. Vermoedelijk was het een mereltje met vliegangst. Maar dat zal dan toch van tijdelijke aard geweest zijn, want aan het eind van de middag was het stil en leeg in de pergola …
Intussen zijn ook de jonge koolmezen uitgevlogen, maar dat heb ik gemist …
Met de grutto’s mag het dan slecht gaan, met de merels in onze tuin gaat het uitstekend. Nadat op 5 april de jonge merels in de pergola boven de vijver hun nest verlieten, zijn er een maand later op 4 of 5 mei opnieuw kleine mereltjes in hetzelfde nestje uit hun ei gekropen …
Het was me al enige tijd duidelijk dat de merels daar opnieuw zaten te broeden. Maar sinds enkele dagen vliegen ze weer af en aan om hun kroost, dat met de dag luider piept, te voeden …
Bij terugkomst in de tuin gebruiken ze één van de schuttingen of de hazelaar om even te kijken of de kust veilig is. Daarna gaan ze in scheervlucht naar de pergola, waar ze vanaf deze tak nog eens om zich heen kijken …
Het nestje zit veilig boven de vijver, rechts van het midden in de pergola. Dat nestje is de noeste arbeid van vorig voorjaar dubbel en dwars waard geweest, want dit is in twee jaar al het vierde broedsucces op dat plekje …
Ook een gelukje komt niet altijd alleen. Het plekje waar de ijsvogels zich laten zien is namelijk nog geen zes km verwijderd van de vogelkijkhut in de Surhuizumermieden, de locatie waar ik de laatste jaren graag kom voor de weidevogels. Dat laat zich voorlopig dus mooi combineren …
De eerste keer dat ik er vorige week was, viel ik meteen met mijn neus in de boter. Op een smalle strook land, die mooi binnen het bereik van mijn camera lag, zag ik een kievit lopen …
Ik besloot hem even te volgen. Hij liep doelgericht naar een plekje waar hij zich even later lekker neervlijde. Nog even wat met het kontje draaien en daar zat ze prinsheerlijk. Ik denk dat het een vrouwtje was, omdat die het grootste deel van het broeden voor hun rekening nemen. Kijkend naar de manier waarop ze ging zitten, is duidelijk dat ze een nestje met een aantal van die mooie groen-zwart gespikkelde eieren heeft …
De meest brutale jonge merel ging al snel op verkenning. Aan het eind van de ochtend zag ik hem nog net even op de schutting naar de buren van nummer 9 staan. Een moment later zag ik hem daar naar beneden fladderen. In het rommelige hoekje daarachter zou hij eerst wel even veilig zitten …
De jonge merel die ik het eerst in beeld had gekregen, bleef rustig in de haagbeuk zitten wachten tot hem weer wat werd gebracht. Na verloop van tijd werd hij door pa in de richting van de bamboe gelokt. Nummer drie zat daar al een tijdje, die had een mooi plekje op het egelhuis gevonden. De laatste jonge merel bleef tot ver in de middag op het nest zitten …
Het was maar goed dat ze eerst allemaal wat in de buurt bleven. Buiten onze tuin was de situatie af en toe ronduit dreigend. Alsof ze geroken hadden dat er jonkies zijn, verschenen er meteen op dinsdagochtend al een kraai en een paar eksters in de tuin van de buurvrouw scheef achter ons. Zowel die vogels als één van de katten van de buren – een echte jager – heb ik de afgelopen dagen al meermaals weg moeten jagen …
Ik sta er echter niet alleen voor. Ook de ouders zijn voortdurend attent. Zodra er echt gevaar dreigt, kondigt pa of ma merel dat meestal luidkeels aan. Na de luide en strijdvaardige alarmfase lijken ze met een zachtere roep een jong naar een veiliger plekje te dirigeren …
Het nestje in de pergola boven de vijver is intussen leeg. Maar het is nog niet vergeten en verlaten. Regelmatig zie ik één van de merels er nog in duiken. Deze eerste leg was erg vroeg, wie weet, misschien wordt er binnenkort nog eens gebruik van gemaakt …
Vandaag even een paar foto’s uit de tuin, waar het rond de pergola al langere tijd een drukte van belang is …
Eind april, begin mei werkten de merels hard aan de bouw van een nest in de pergola …
Toen het nest anderhalve week geleden even door beide vogels tegelijk werd verlaten, kon ik snel even mijn mobieltje tussen het bladerdek steken om er een foto van te maken …
Sinds begin deze week vliegen pa en ma af en aan met wormen. Voordat ze naar het nest gaan, wordt vanaf één van de uitkijkposten bekeken of de kust veilig is. In dit geval was dat het dak van de fietsenberging …
Afhankelijk van de situatie in de tuin – lees: waar de fotograaf zich bevindt – wordt dan een aanvliegroute naar de pergola gekozen. Omdat ik op het terras zat, koos pa merel in dit geval voor een duikvlucht naar de achterkant van de tuin. Bijna vanaf de grond vloog hij daarna in een steile klim naar boven om in de pergola te duiken …
De Leijen (Google Maps) is één van de kleinste meren van Fryslân. Zoals veel wateren hier in de buurt is het ontstaan door de turfwinning. Het is een ondiep meertje met een aantal kleine eilandjes, sommige daarvan zijn waarschijnlijk restanten van de legakkers, waarop de turf werd gedroogd …
Nadat ik me enige tijd had gelaafd aan de aanblik van het meer, besloot ik eens rond te kijken in de hut. Jetske stond – nog steeds zwaar bepakt – rechts van me foto’s en een filmpje te maken van een bosrietzanger. Zodra ze merkte dat ik naar haar keek, zei ik: “We zijn er hoor .., je mag je rugzak wel even afdoen en neerzetten …” “Je hebt gelijk,” zei ze even later, “dit voelt toch wel beter …” 😉
Mijn goede daad weer gedaan hebbend, richtte ik mijn blik naar links omdat ik daar vanuit een ooghoek beweging meende te zien. En dat bleek ook wel te kloppen. Net als vorig jaar zaten er weer een paar zwaluwen op de wand langs het vlonderpad …
Meteen vroeg ik me af of we mogelijk de route naar een nest met jongen blokkeerden. Een rondblik door de hut leerde al snel dat er hoog in een van de hoeken van de hut een nest zal. Er klonk geen geluid uit, maar zekerheidshalve maakte ik even bovenhands een foto om te zien of er mogelijk jongen in zaten. Dat bleek niet het geval …
Afanja's Weblog 