Een aantal jaren achtereen zaten er in de klimop langs de schutting en boven de pergola merels te broeden. Vorig jaar hebben ze boven de pergola zelfs twee nestjes groot gebracht. Dit jaar hebben ze kennelijk een ander plekje voor hun nest gezocht, vermoedelijk zitten ze bij de buurvrouw Negen in een struik …
Ik hoor ze ’s ochtends vroeg en tegen de avond gelukkig nog wel vrijwel dagelijks zingen. En ze zijn onze tuin ook nog niet vergeten. Ze scharrelen hier nog regelmatig tussen het gebladerte achter in de tuin, op zoek naar wormen of ander lekkers. Maar onze tuin is vooral nog altijd geliefd vanwege de mogelijkheden die er zijn om wat te drinken of een bad te nemen …
Pa en ma merel hebben daarbij een voorkeur voor de vijver, maar een jonge merel vond het houten vogelbad iets verderop veiliger of prettiger. En de mussen waren best bereid om even ruimte voor hem te maken. Eerlijk zullen we alles delen, zo doen we dat hier …
Nadat ik onlangs het filmpje over de ijsvogels had gemaakt, bedacht ik me dat ik in 2022 nog meer video-opnamen van vogels had gemaakt. Dat leidde ertoe, dat ik afgelopen weekend een filmpje over wat vogelvaria heb gemonteerd.
‘Vogelvaria 2022’ is een videografisch overzicht van vogels die ik in 2022 voor de lens heb gehad. Met achtereenvolgens smienten, merels, een koolmees, klepperende ooievaars, parende ijsvogels, een nijlgans met een kuiken, een jonge lepelaar die de kolonie ontvlucht, twee juveniele kiekendieven in de bomen en in het water, een paar foeragerende witgatjes, badderende mussen, een onbekende eend, pootjebadende kieviten, gakkende grauwe ganzen, een meeuw en een blauwe reiger bij een karkas in de polder …
April begon zoals maart eindigde, met sneeuw. In de nacht van 31 maart op 1 april viel er nog een paar cm sneeuw bij, zodat er ’s ochtends vroeg een kleine 7 cm sneeuw lag …
Een lang leven was dat sneeuwdek niet beschoren, omdat de maximumtemperaturen geleidelijk opliepen tot 10°C op 3 april. En dat was maar goed ook, want er zaten inmiddels jonge merels in het nestje in de pergola. Sneeuw of niet, pa en ma merel vlogen af en aan met verse wormen. Op 5 april verlieten de jonge merels het nest. Na een koude en regenachtige tiendaagse start, liepen de temperaturen tijdelijk op, waardoor de eerst insecten zich in de tuin lieten zien…
Rond half april liet Jetske en lang gekoesterde wens uitkomen. Van een collega had ze de locatie van een ijsvogelnest gekregen die voor mij ook goed bereikbaar was. Wat heet bereikbaar, we konden ze zelfs gerieflijk vanuit de auto observeren en fotograferen. En het geluk was meteen met ons rond twee uur ’s middags waren man en vrouw ijsvogel zelfs zo vriendelijk om even samen voor ons te poseren. Het spreekt voor zich, dat ik daar de rest van het voorjaar diverse keren heb zitten posten. Omdat het niet ver van de Surhuizumermieden was, kon ik het ook nog eens mooie combineren met het fotograferen van grutto’s, kemphanen en andere weidevogels. Naar aanleiding van de inval van Rusland in Oekraïne sloten Jetske en ik de maand in een grijze, kille sfeer af met een fotokuier op de oude ‘Atoomsite’ bij Havelte… …
De eerste tien dagen van de maand verliepen duidelijk te koud voor de tijd van het jaar. Bovendien was het erg nat, na de sneeuw volgde een periode met veel regen. Dankzij het natte begin van de maand gaat april 2022 als een natte maand de boeken in. Vanaf de elfde bleef het droog en gingen de temperaturen met een zuidoostelijke stroming omhoog. Op 18 april kon ik de eerste ‘warme’ 20°C van het jaar noteren. De tweede helft van april verliep erg zonnig. In de laatste week daalden de temperaturen bij ons in het noorden onder invloed van een noordelijke stroming tot net boven de 10°C …
De afgelopen weken vond ik het weer opvallend druk rond de pergola. Het zou toch niet zo zijn dat de merels daar nu al voor de derde maal dit voorjaar broeden? Voor de zekerheid spraken we af om het snoeien van de klimop en ander tuinwerk rond de pergola nog maar even uit te stellen …
Terwijl ik dinsdagochtend in de tuin aan een bakje koffie zat, zag ik weer één van de merels naar het nest vliegen. Met de koffie nog in mijn hand liep ik een paar stappen in de richting van de pergola. En jawel, daar hoorde ik heel zacht het gepiep, dat dit voorjaar al tweemaal eerder te horen was vanuit het nestje in de pergola …
Nu bomen en struiken vol in het blad zitten, zijn de merels nauwelijks of niet te zien, wanneer ze via die weg het nest benaderen. Daarom heb ik woensdagmiddag even mijn post achter de fietsenberging ingenomen. Daar vandaan heb ik mooi zicht op de schuttingdeur, ook daar maken de merels zoals bekend graag even een tussenstop. Zo’n tussenstop leverde me al snel deze drie foto’s op …
Men zal begrijpen, dat we blij zijn met ons kleine, maar kennelijk o zo vogelvriendelijke tuintje. 🙂
Nadat er begin mei voor de tweede keer dit jaar jonge merels uit hun eieren waren gekropen in het nestje in de pergola boven de vijver, was het de afgelopen weken weer een drukte van belang in de tuin …
Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat vlogen pa en ma merel weer af en aan met voer voor hun kroost. Net als in het vroege voorjaar bij het eerste nestje, werden er ook ditmaal ingrediënten voor een voedzaam en gevarieerd maal aangevoerd …
De kleine mereltjes begonnen vorige week met de dag luider te piepen, zodra ze hoorden dat pa of ma met lekkers de pergola in dook. Met af en toe een steelse blik op het nest, zag ik ze groter en sterker worden, wanneer ze met hun hongerige snaveltjes omhoog reikten. Op 14 mei vloog de eerste jonge merel tegen vijf uur ’s middags uit, al snel gevolgd door één of twee anderen. De eerste liet zich nog net even kieken na de eerste (tussen)landing die hij in zijn jonge leventje had gemaakt op de schuttingdeur …
De volgende dag zat alleen deze kleine rakker nog op het nest. Vermoedelijk was het een mereltje met vliegangst. Maar dat zal dan toch van tijdelijke aard geweest zijn, want aan het eind van de middag was het stil en leeg in de pergola …
Intussen zijn ook de jonge koolmezen uitgevlogen, maar dat heb ik gemist …
Met de grutto’s mag het dan slecht gaan, met de merels in onze tuin gaat het uitstekend. Nadat op 5 april de jonge merels in de pergola boven de vijver hun nest verlieten, zijn er een maand later op 4 of 5 mei opnieuw kleine mereltjes in hetzelfde nestje uit hun ei gekropen …
Het was me al enige tijd duidelijk dat de merels daar opnieuw zaten te broeden. Maar sinds enkele dagen vliegen ze weer af en aan om hun kroost, dat met de dag luider piept, te voeden …
Bij terugkomst in de tuin gebruiken ze één van de schuttingen of de hazelaar om even te kijken of de kust veilig is. Daarna gaan ze in scheervlucht naar de pergola, waar ze vanaf deze tak nog eens om zich heen kijken …
Het nestje zit veilig boven de vijver, rechts van het midden in de pergola. Dat nestje is de noeste arbeid van vorig voorjaar dubbel en dwars waard geweest, want dit is in twee jaar al het vierde broedsucces op dat plekje …
De meest brutale jonge merel ging al snel op verkenning. Aan het eind van de ochtend zag ik hem nog net even op de schutting naar de buren van nummer 9 staan. Een moment later zag ik hem daar naar beneden fladderen. In het rommelige hoekje daarachter zou hij eerst wel even veilig zitten …
De jonge merel die ik het eerst in beeld had gekregen, bleef rustig in de haagbeuk zitten wachten tot hem weer wat werd gebracht. Na verloop van tijd werd hij door pa in de richting van de bamboe gelokt. Nummer drie zat daar al een tijdje, die had een mooi plekje op het egelhuis gevonden. De laatste jonge merel bleef tot ver in de middag op het nest zitten …
Het was maar goed dat ze eerst allemaal wat in de buurt bleven. Buiten onze tuin was de situatie af en toe ronduit dreigend. Alsof ze geroken hadden dat er jonkies zijn, verschenen er meteen op dinsdagochtend al een kraai en een paar eksters in de tuin van de buurvrouw scheef achter ons. Zowel die vogels als één van de katten van de buren – een echte jager – heb ik de afgelopen dagen al meermaals weg moeten jagen …
Ik sta er echter niet alleen voor. Ook de ouders zijn voortdurend attent. Zodra er echt gevaar dreigt, kondigt pa of ma merel dat meestal luidkeels aan. Na de luide en strijdvaardige alarmfase lijken ze met een zachtere roep een jong naar een veiliger plekje te dirigeren …
Het nestje in de pergola boven de vijver is intussen leeg. Maar het is nog niet vergeten en verlaten. Regelmatig zie ik één van de merels er nog in duiken. Deze eerste leg was erg vroeg, wie weet, misschien wordt er binnenkort nog eens gebruik van gemaakt …
Afanja's Weblog 