Het ziet er niet naar uit dat we de zon vandaag te zien krijgen. Daarom gooi ik er op deze zondag maar een paar zonnige plaatjes uit eigen tuin tegenaan …
De foto’s dateren van begin december. Sindsdien is de situatie ter plekke enigszins gewijzigd. De laatste blaadjes zijn verdwenen, er hangen nu alleen nog wat besjes …
Voor de mensen die meer van rechtlijnigheid houden, heb ik de volledige versie van “‘Deltawerk 1:1’ – De Deltagoot in het Waterloopbos” online gezet. Veel kijkplezier en een fijne zondag verder! …
Laatste deel van een 4-delige serie over het kunstwerk ‘Deltawerk 1:1’ in het Waterloopbos in de Noordoostpolder.
De ontwerpers van ‘Deltawerk 1:1’ hopen dat de (hellende) betonplaten na verloop van tijd onder invloed van weer en wind begroeid zullen raken door algen en mossen. De gestage verkleuring die daardoor ontstaat, moet ‘Deltawerk 1:1’ langzaam op laten gaan de omringende natuur. Zo wordt een relatie gelegd met de wat verderop in het Waterloopbos liggende schaalmodellen van het Waterloopkundig Laboratorium die ook langzaam worden opgenomen door de natuur …
Doorkijkjes naar de andere zijde als je langs het monument loopt, zullen dat effect alleen maar versterken.
“De ruimte verandert gedurende de dag, de seizoenen en over de jaren”, zeggen de ontwerpstudio’s. Hoe subtiel het spel van licht en schaduw af en toe is, kun je mooi op de bovenstaande foto zien. Daar zitten niet alleen fraaie weerspiegelingen in, maar er liggen ook een paar mooie banen zonlicht over de waterspiegel.
Afijn, geniet nog maar even van het laatste deel van deze 4-delige serie over het kunstwerk dat is ontstaan uit de oude Deltagoot in het Waterloopbos …
– Bij voldoende animo zet ik de volledige 16 minuten durende serie met muziek dit weekend ook nog online –
Deel 3 van een 4-delige serie over het kunstwerk ‘Deltawerk 1:1’ in het Waterloopbos in de Noordoostpolder.
Twee betonnen loopbruggen maken ‘Deltawerk 1:1’ ook aan de binnenkant toegankelijk. Op het moment dat je tussen en onder rechtopstaande en gekantelde betonplaten van 80 centimeter dik doorloopt, ervaar je de grootsheid ervan eigenlijk pas echt goed. Je lijkt het massieve, koude beton rondom bijna te kunnen voelen …
strakke weerspiegelingen
gesloten eind
In fotografisch opzicht is de binnenkant van het monument zeker niet minder mooi dan aan de buitenzijde. Zeker op zo’n dag met weinig wind en een helder blauwe lucht waarop Jetske en ik er waren, ontstaat een mooi spel van lijnen, licht en schaduw. De zacht rimpelende weerspiegelingen doen de rest (zie foto linksboven). Een prettige verrassing vond ik dat verre eind van ‘Deltawerk 1:1’ in tegenstelling tot de andere kant gesloten is (zie foto rechtsboven) …
Deel 2 van een 4-delige serie over het kunstwerk ‘Deltawerk 1:1’ in het Waterloopbos in de Noordoostpolder.
Een lange betonnen bak zou wel erg saai en nietszeggend zijn als monument voor de Deltawerken. Daarom werden er in verschillende formaten betonnen platen uit de 80 cm dikke wanden gezaagd. Die platen werden vervolgens een kwartslag gedraaid en onder verschillende hoeken gekanteld en als hellend vlak weer in de wanden gelegd …
De ritmisch gekantelde platen lijken bijna op golven die langzaam voortrollen in de richting van de kust. De ontwerpers omschrijven het kunstwerk dat de titel ‘Deltawerk 1:1’ heeft gekregen als “een eerbetoon aan de majestueuze en schijnbaar onverwoestbare kracht van de Nederlandse Deltawerken” …
Natuurmonumenten, de tegenwoordige eigenaar van het Waterloopbos, wilde de enorme Deltagoot graag een nieuwe bestemming geven. Het samenwerkingsteam van RAAAF en Atelier de Lyon kreeg de opdracht om er een van de grootste monumenten van ons land van te maken. Die operatie kreeg in 2018 zijn beslag. De Deltagoot, die indertijd boven het maaiveld was gebouwd en daarna weggewerkt in een grote zandheuvel, werd uitgegraven. Het zandplateau rond de goot maakte plaats voor een waterpartij. Daardoor verscheen een enkele meters hoog en 240 meter lang bouwwerk, omgeven door een spiegelende vijver …
Toen ik onlangs bij mijn fotomaatje foto’s van dit bouwwerk met die prachtige weerspiegelingen zag, was ik eigenlijk meteen verliefd. Daar wilde ik zeker eens naar toe. Omdat wij op 4 december weer een afspraak voor een fotokuier hadden, stelde Jetske voor om de koe maar meteen bij de horens te vatten. De lucht was strak blauw en ze wilde er zelf ook nog eens wat foto’s van maken. En dus begonnen we rond elf uur aan een ‘rondje’ om het kunstwerk dat uit de oude Deltagoot was ontstaan.
Aan het eind van die dag kwam ik met ruim 200 foto’s thuis. Zo’n 150 daarvan heb ik verwerkt in 4 diaseries van ca. 4 minuten met een achtergrond muziekje. Vandaag deel 1 van ‘Deltawerk 1:1’, een ode aan de Deltawerken …
Voordat ik aan mijn foto’s van het grootste model in het Waterloopbos toe kom even een stukje geschiedenis …
Dit grootste model, de Deltagoot, werd tussen 1978 en 1980 gebouwd. De Deltagoot is een enorme betonnen bak van 240 meter lang, 5 meter breed en 7 meter diep. Deze afmetingen waren van belang omdat de Deltagoot gebruikt werd om de Oosterscheldekering te testen. Omdat kleine ontwerpfouten na uitvoering op de benodigde grote schaal rampzalige gevolgen kunnen hebben, wilde men de werkelijkheid zo dicht mogelijk benaderen …
aanleg van de Deltagoot 1979 (foto: Wikipedia)
Het water dat voortdurend met veel geweld tegen de wanden beukte, kwam uit een speciaal voor dat doel geslagen grondwaterput. Een bewegende wand functioneerde als hydraulische golfmaker, waarmee golven van drie meter hoog konden worden gemaakt als bij een westerstorm. Hiermee zijn o.a. onderzoeken en testen uitgevoerd naar de gigantische pijlers in de stormvloedkering voor de Oosterschelde …
Met de ingebruikname van de Oosterscheldekering op 4 oktober 1986 was de stormvloedkering voltooid en Zeeland veilig. De Deltagoot had het belangrijkste werk waarvoor hij was gemaakt achter de rug, maar hij bleef nog jarenlang in gebruik. Medewerkers van het Waterloopkundig Laboratorium, dat inmiddels is opgegaan in Deltares, bleven er nog lang onderzoek doen met zand, beton, steen en ander materiaal om te testen of diverse dijkontwerpen en -bekledingen bestand zouden zijn tegen de invloeden van wind en water. Deltares heeft inmiddels in Delft een nieuwe Deltagoot laten bouwen, waarmee golven van ruim 4 meter hoog kunnen worden gemaakt.
Op de onderstaande video zie je de Deltagoot in actie, je kunt hier mooi zien hoe de golven worden opgezweept:
Natuurmonumenten, de huidige eigenaar van het Waterloopbos, heeft van de lange goot een enorm Deltamonument laten maken. Van dat monument zal ik vanaf morgen vier fotoseries publiceren, zoals de vaste volgers dat ook gewend zijn van mijn bezoeken aan de Ecokathedraal. Hier alvast een voorproefje, de rest volgt de komende 4 dagen …
Afanja's Weblog 