Anderhalve week nadat ik bij de vogelkijkhut in de Jan Durkspolder een paar grillige stronken aan de waterkant had gefotografeerd was ik er weer, ditmaal weer met Jetske. Het was wisselend bewolkt weer. Zon, wind en wolken zorgen samen voor een mooi lichtspel op het water …
Veel meer was er op dat moment ook niet te zien aan de kant van de hut waar ik zat. Daar kwam verandering in, toen Jetske me even later bij zich riep. Zij zat aan de andere kant van de hut en wees naar de stronken, die daar lagen. “Ja, die heb ik vorige week al gezien,” zei ik lachend …
“Ja, maar zie je wel wat er bij die stronken zit ..?” vervolgde ze. Toen ik nog eens keek, zag ik pas wat ze bedoelde …
Enkele minuten nadat we bij de pizzeria in Kuinre waren vertrokken, zette Jetske de auto alweer stil aan het begin van een bospad …
Ze stelde me al snel gerust, er stond geen boswandeling meer op het programma die middag. Datgene waar we voor gekomen waren, bevond zich op slechts enkele meters van de auto. Door een brede duiker werd vanaf de andere kant van de weg water aangevoerd, dat vanaf dit punt door ’n snel stromende afwateringssloot werd weggevoerd …
Hier had mijn fotomaatje enige tijd geleden weidebeekjuffers ontdekt. Zelf had Jetske ze al eerder gefotografeerd in Drenthe, maar voor mij was dit nog een ontbrekende soort in mijn fotoarchief. De weidebeekjuffer komt in ons land algemeen voor in het oosten, midden en zuiden, bij voorkeur rond schone, langzaam stromende beken …
In Fryslân heeft het diertje zich tot dusver niet laten zien, maar er is hoop! De weidebeekjuffer is in de afgelopen jaren vanuit het oosten en zuiden steeds verder opgerukt naar het noorden en westen. Met een beetje geluk is het nog maar een kwestie van tijd voordat ik er dichter bij huis eentje kan fotograferen. Ze kunnen me niet snel genoeg deze kant op komen, want wat zijn het een prachtige beestjes met die blauwe metallic glans over hun lichaam en de grote vleugels …
Het viel trouwens nog niet mee om ze wat strak op de foto te krijgen. Ze dansten vooral onrustig als vlinders door de lucht. En ook als ze even gingen zitten, had ik er nog een flinke klus aan. De onregelmatige wind liet de lange veerkrachtige bladeren, waarop ze af en toe even neerstreken, soms flink op en neer dansen. Maar na een halfuurtje had ik zowel in de vlucht als zittend op een blad een mooie serie van deze al zo lang gewenste soort gemaakt. Dankjewel, fotomaatje …
Terug naar het eerste ritje dat mijn fotomaatje Jetske en ik dit jaar samen maakten. Nadat we eerder al ganzen, reeën en smienten hadden gespot, zijn we intussen aangekomen in de rietlanden ten noorden van Earnewâld …
Imposante wolkenluchten trokken aan de noordelijke horizon over Leeuwarden en omgeving …
De rietpluimen wiegden gestaag in de wind heen en weer …
Zon, wind en wolken wierpen samen een mooi, voortdurend veranderend licht over het wuivende riet …
Zoals ik gisteren al schreef, stond er een stevige west-zuidwestelijke wind. In de kijkhut had ik daar niet veel last van gehad, omdat de wind er net voor me langs blies …
Op weg terug naar de auto liep ik het eerste stuk tussen de beschermende wilgen. Daar voelde ik ook nog weinig van de wind, Maar zodra ik het paadje achter me had gelaten, voelde ik de frisse wind door mijn broek heen blazen …
Terug bij de auto zag ik een stukje verderop drie kleine paardjes mooi op een rijtje met hun kont naar de wind gekeerd staan. Het kleinste paardje stond netjes vooraan, zodat hij theoretisch ’t minst van de wind moest voelen …
Het was druk in en rond de digitalis oftewel het vingerhoedskruid vorige week. Voor de één is de bloem een levensmiddelenwinkel, voor de ander is ’t een nette arbeiderswoning …
Hommels waren er zoemend op zoek naar lekkernijen. Diverse kleine spinnetjes waren er – kennelijk met voorkennis over het weer – gaan wonen …
Als regen en wind de bloemen hard heen en weer slingeren, zijn veiligheidsgordels van harte aanbevolen. Als het spinnetje op de onderstaande foto dat advies ter harte had genomen, had ’t nu misschien nog droog gezeten …
Het zijn helaas druppels die momenteel het beeld bepalen, en daar was ik persoonlijk eerlijk gezegd nog niet aan …
Afanja's Weblog 