Tagarchief: Doktersheide

Een grijs uurtje bij de Leijen

Geplaatst op door

Gistermorgen was het hier voor de verandering eens een paar uur achtereen droog. Hoewel het met het regenachtige weer van de laatste dagen afwachten was of het modderige pad te belopen zou zijn, besloot ik maar weer eens naar de vogelkijkhut bij Doktersheide (Google Maps) te gaan …

Gelukkig lag er alleen het laatste stuk voor het vlonderpad een modderbad op me te wachten. Met de nodige voorzichtigheid heb ik het droog en schoon weten te houden. Terwijl ik over het vlonderpad liep, verscheen er in zuidwestelijke richting even een hoopvol gaatje in het verder gesloten wolkendek …

Maar het wolkendek bleef gesloten. Het was donker en stil op de Leijen. De stokken voor de ijsvogel en andere viseters bleven leeg. En verder was er ook bar weinig te zien …

Op de laatste restanten van het in twee delen uiteen gevallen boomeilandje zaten een paar aalscholvers. Op het moment dat ik ingezoomd had op de aalscholver in de hoogste top, besloot die net weg te vliegen …

Verder heb ik alleen op heel grote afstand een eenzame knobbelzwaan zien dobberen. Het enige levende wezen dat zich op nette afstand liet zien, was een passerende meerkoet …

Rondcirkelende buizerds

Geplaatst op door

Zodra ik bij Doktersheide uit de auto was gestapt, hoorde ik de kenmerkende roep van de buizerd door de lucht klinken … kieeeuw … kieeeuw …


Omhoog kijkend, zag ik dat er twee buizerds boven me rond cirkelden. Tegen de auto leunend, kreeg ik ze een paar maal dicht bij elkaar in beeld. Terwijl ze hun cirkels draaiden, verdwenen ze rondje na rondje meer uit beeld in noordwestelijke richting. Je zult begrijpen, dat mijn dag al geslaagd was vóórdat ik bij de vogelkijkhut was …

Waterhoen en meer gevogelte

Geplaatst op door

Al snel nadat ik mijn blik over het hele meer had laten glijden, kwam er een waterhoen langs …


In tegenstelling tot de meerkoet zie ik het waterhoen hier maar weinig. Ik was dan ook blij met deze mooie passage …

Een stuk verderop vlogen even later een paar laagvliegende vogels voorbij. Zeker weten doe ik het niet, maar ik denk dat het een paar nonnetjes waren. Jammer dat ze snel weer uit zicht waren …


Korte tijd later naderde een klein groepje smienten de hut. De kleine vlootschouw werd afgesloten door een paar passerende slobeenden …

smienten
smient
slobeenden

Ik ben deze serie gisteren begonnen met een foto van het onderstaande water in de richting van de vogelkijkhut en het rietland. Ik sluit af met een foto van dat water en de gesnoeide struik aan de overkant. In de verte stond de Afanja-mobiel klaar om me naar een fotogeniek plekje te brengen …

Langs het hoge riet

Geplaatst op door

Vorige week woensdag was het mooi weer om weer eens een wandeling bij de Leijen te maken. Bij gebrek aan winterweer was ik er al een tijdlang niet meer geweest. Sommige plekken hebben met grijs en donker weer weinig te bieden, de vogelkijkhut ‘Blaustirns’ (Google Maps) bij de Tike is voor mij zo’n plek …


Ik was nog mooi op tijd om over het paadje langs het manshoge riet in de richting van de hut te kunnen lopen. De lokale rietsnijder die dit rietland pacht was intussen begonnen om zijn materieel aan te voeren, had ik onderweg gezien. In de loop van deze week zal het rietland hier waarschijnlijk weer een haal ander beeld bieden. Dan zal het mooie wuivende riet, dat zich onder invloed van zon en wind steeds weer anders toont, tot op enkele centimeters boven de grond zijn verdwenen …

Aangekomen in de vogelkijkhut is dit het beeld door één van de geopende kijkluikjes. In de verte is het steeds verder uit elkaar vallende boomeilandje te zien …


Door wat verder voorover te buigen en wat in- en uit te zoomen, is dit van links naar rechts het beeld over het meertje de Leijen. Op de omgevallen boom zat een eenzame aalscholver, verder was het rustig op het water. Toch kwamen er na enige tijd later diverse vogelsoorten voorbij …

– wordt vervolgd

Nieuwe bordjes bij ‘Grutsk’

Geplaatst op door

In mijn enthousiasme om de foto’s van de bruine kiekendieven bij de Jan Durkspolder te delen, ben ik vorige week helemaal vergeten te vertellen van een kleine passage tussen beide vogelkijkhutten door. Terug bij de auto heb ik bij de Leijen namelijk nog even een paar foto’s gemaakt van het kunstwerk ‘Grutsk’, de nieuwe picknicktafel en vooral de nieuwe bordjes die erbij geplaatst zijn …

Er sneuvelt wel eens een boom die je lief is, b.v. door storm, ziekte of ouderdom. Een groepje inwoners van het dorp De Tike gaf een boom uit hun dorp een tweede leven. Dit kunstwerk, dit bouwwerk, dit project of hoe je het wilt noemen, staat aan het eind van het doodlopende weggetje Doktersheide (Google Maps) langs het fietspad richting Eastermar aan de westkant van de Leijen …

Trots

Bedacht en gemaakt door een
groepje inwoners van De Tike

Wij zijn erg blij met en
trots op onze bomen

Trots

Wakker worden
met de kop vol zweet en hars
uit een groene droom
van takken blad
en boom
en bij de koffie
nog steeds denken
dat het niet zo ging
echt niet zo was

Maar dan
in ‘t monster van blik en wielen
op naar ‘t werk
die leegte van de kale koppen
de schrik van weg die schaduw en
weg die stammen
houten tranen
gebroken bomen
gezaagd zonder afscheid

Maar deze grote jongen
van hout van hier
van u van mij
blijft bont en blijft bij ons
de reus die roept en schreeuwt het uit
geeft iedereen een kus
zo trots.

Andries de Jong / juni 2019
(Vertaling: Jan K. alias Afanja / juni 2020)

Het kunstwerk zelf had ik twee jaar geleden al eens gefotografeerd, maar het was me nu even te doen om de nieuwe bordjes die erbij geplaatst zijn. Het zijn prachtige bordjes, die een stuk beter in het hele plaatjes passen dan de oude bordjes. Maar ik heb wel zo mijn twijfels over de weerbestendigheid ervan …

Een nieuw bankje en ’n vreemde vogel

Geplaatst op door

Nadat onze macromissie bij de Kapellepôle was mislukt, zetten Jetske en ik koers naar de Leijen. Zoals meestal parkeerden we de auto bij Doktersheide. Toen ik hier enkele weken geleden was, baadde de trots van de Tike in zonnig zomerlicht, nu hing er een bui boven Eastermar die best eens onze kant op zou kunnen komen …

Gelukkig had ik net een kwartiertje in de auto gezeten, zodat we het bankje met zicht op de oude boom links konden laten liggen. Het lijkt me met het oog op teken ook niet zo’n fijn plekje nu …

Tot mijn verrassing stond er pakweg 50 m verderop bij de ingang van het paadje naar de vogelkijkhut een gloednieuw bankje. Middels een plaatje en een QR-code vertelt het bankje een lokaal verhaal. Ik vind het mooi! De QR-code is ook hieronder te scannen …

Gevolgd door het met camera’s behangen boswachtersvrouwtje liep ik het paadje naar de vogelkijkhut ‘de Blaustirns’ in. Het omringende gras en riet was in nog geen drie weken tijd hoog opgeschoten …

Halverwege het paadje hielden we enige tijd halt. In de boom die iets verderop in het rietland staat, hoorden we een bijzondere vogelroep, die we geen van beiden thuis konden brengen …

Grutsk op ús beammen

Geplaatst op door

Omabaard vroeg gisteren: “Wat stelt het bouwwerk rechts op de foto voor …?”
Eigenlijk vertelt het verhaal zichzelf d.m.v. twee Friestalige bordjes die er bij staan. Om het jullie op deze stralende junidag niet al te moeilijk te maken, heb ik er gemakshalve maar even een vertaling van gemaakt. Maar eerlijk is eerlijk, het origineel klinkt ook hier een stuk beter …

Trots

Bedacht en gemaakt door een
groepje inwoners van De Tike

Wij zijn erg blij met en
trots op onze bomen

Trots

Wakker worden
met de kop vol zweet en hars
uit een groene droom
van takken blad
en boom
en bij de koffie
nog steeds denken
dat het niet zo ging
echt niet zo was

Maar dan
in ‘t monster van blik en wielen
op naar ‘t werk
die leegte van de kale koppen
de schrik van weg die schaduw en
weg die stammen
houten tranen
gebroken bomen
gezaagd zonder afscheid

Maar deze grote jongen
van hout van hier
van u van mij
blijft bont en blijft bij ons
de reus die roept en schreeuwt het uit
geeft iedereen een kus
zo trots.

Andries de Jong / juni 2019
(Vertaling: Jan K. alias Afanja / juni 2020)

Het zal intussen duidelijk zijn … Er sneuvelt wel eens een boom die je lief is, b.v. door storm, ziekte of ouderdom. Een groepje inwoners van het dorp De Tike gaf een boom uit hun dorp een tweede leven. Dit kunstwerk, dit bouwwerk, dit project of hoe je het wilt noemen, staat aan het eind van het doodlopende weggetje Doktersheide (Google Maps) aan de westkant van de Leijen. De Tike ligt verscholen achter de bomen aan het eind van de vaart op de onderstaande foto. Ergens daarginds zal de boom hebben gestaan …