Eerder deze week heb ik me dagelijks beperkt tot het plaatsen van slechts één of enkele foto’s en een kort stukje begeleidende tekst over ons uitstapje naar Terschelling. Bloggen gaat intussen prima vanaf de iPad, maar ik vond het ook wel eens lekker om een paar dagen bijna helemaal niet met internet bezig te zijn, temeer daar ik goed gezelschap was.. Vanaf vandaag zal ik eens wat meer vertellen en vooral laten zien van de geweldige dagen die we op Terschelling hebben gehad.
Laat ik eens beginnen mijn reisgezelschap voor te stellen. Net als twee jaar geleden had ik het genoegen om een paar dagen op Terschelling te zijn samen met Aafje en mijn fotomaatje Jetske. De relatie van Jetske en mij rust al bijna vijf jaar op de stevige basis van onze gezamelijke hobby, de fotografie. Daaruit heeft zich in de loop der jaren een fijne vriendschap ontwikkeld, die ik ten zeerste koester. Dat Aafje en Jetske gedurende die tijd ook prima met elkaar bleken te klikken, geeft die vriendschap nog meer waarde. Aafje en ik hoefden dan ook niet lang na te denken over Jetske’s voorstel om weer eens een paar dagen samen op Terschelling door te brengen.
Maandag 6 juni kwamen we rond 13:30 uur aan op een druilerig Terschelling. Dat was twee jaar geleden wel anders, toen was het tropisch warm en hebben we meteen de verkoeling van strand en zee opgezocht. Ditmaal hebben we eerst maar een terrasje opgezocht om te schuilen voor de miezerige regen en maar vast wat extra vitamientjes tot ons te nemen …
Omdat we op een terras aan de voet van Neerlands oudste vuurtoren de Brandaris zaten, zag ik mijn kans schoon om wat foto’s te maken van die oude reus …
Het viel nog niet eens mee om de volledige 55 meter in beeld te krijgen …
Veel meer dan dit heb ik er niet van kunnen maken in het miezerige weer …
Het was alweer een hele tijd geleden dat ik voor het laatst had gefietst, maar na twee glazen vitaminerijk sinaasappelsap moest ik er toch weer aan geloven. Onderweg naar ons huisje werd ik bij West-Terschelling meteen al geconfronteerd met een forse kuitenbijter, maar dankzij de trapondersteuning wist ik de top te overwinnen en ons huisje te bereiken. Voor een eerste dag had ik daarmee wel voldoende lichaamsbeweging gehad. ’s Avonds hebben we het gezellig en behaaglijk gemaakt bij de als open haard vermomde gaskachel. En dat was geen straf. 🙂
Afanja's Weblog 
Fijn dat jullie het met z’n drieen zo goed kunnen vinden, zo’n vriendschap moet je koesteren…. is zeldzaam …
Imposante reus die Brandaris !
LikeLike
èèn en al herkenning!!!
LikeLike
Wat een reus en dat op één foto krijgen, valt inderdaad niet mee als je beperkt zit. Leuk gezelschap!
LikeLike
Jan een vraagje, welke plugin gebruik jij voor de comments met die mogelijkheid voor WordPress, Twitter en Facebook
of hoort deze standaard bij dit thema?
kan het tussen de plugins niet zo snel terug vinden
LikeLike
Hoi Bram,
Dit reactieformulier is afgelopen week ingevoerd door WordPress. Ik heb eerlijk gezegd geen idee of daar een plugin voor beschikbaar is voor mensen die WordPress op eigen domein draaien. Mijn weblog wordt gehost bij WordPress.com, dat werkt (met voor- en nadelen) net wat anders dan op eigen domein. Korotm: ik kan je daar helaas niet direct mee helpen. Maar ik wens je wel een goed vervolg van het Pinksterweekend.
Groeten vanuit Frysln, – Jan K.
LikeLike
prachtig en imposant gebouw die vuurtoren
ondanks het wt mindere weer toch hele mooie geslaagde foto’s mooi licht eigenlijk de toren komt zo heel mooi over.
LikeLike
Ik ben het met Ada eens, het had wat vrolijker gekund. 😉 Terwijl we toch vanaf het eerste moment op Terschelling al hebben genoten. Wellicht al vanaf het moment dat we het uitje gingen plannen. Het verblijf aldaar was heel gezellig en heerlijk.
Het is net of Aafje naar de top van de Brandaris kijkt en denkt: “Als ik dat ding straks maar niet hoef te beklimmen”.
Ik durf het haast niet te bekennen… maar in de tweede helft van de week kwam ik erachter dat we die top helemaal niet hadden hoeven nemen. Als we namelijk langs de haven waren gefietst hadden we geen heuvel over hoeven fietsen. Maar ja, achteraf hé?
Wat die fiets met trapondersteuning betreft, voor jou is het een noodzakelijk kwaad, maar wat is dat toch ideaal fietsen ook voor gezonde benen. Ik kan me voorstellen dat mensen nooit weer anders willen.
De foto van de Brandaris is prima gelukt. Je hebt deze echt in z’n geheel erop gekregen.
LikeLike
Aan de gezichten van de dames te zien Jan waren de vitamientjes een beetje zuur 😉 maar dat is bij het haardvuurtje vast goedgekomen. Wat goed dat je hebt gefietst, heerlijk weet ik uit ervaring over een heuveltje met trapondersteuning ‘een eitje’ .
Je hebt de vuurtoren er toch helemaal opgekregen, wat een hoogte zeg bijna nekkramp.
LikeLike
nee dat kan ik me voorstelling jan, de brandaris, da’s even geleden dat ik daar was…
wel genieten zo te zien,
ik weet dat er er tóen fietste op een snorfiets..
wat was ik daar blij mee
LikeLike
Ik zie het alweer, de Jus d’orange smaakte weer prima…
LikeLike
een panorama op z’n kant, je hebt ‘m er toch in z’n geheel weten op te krijgen!
LikeLike
Toch vind ik de brandaris niet slecht getroffen! Zeker met de weersomstandigheden..
Ai fietsen, nouja je hebt het gehaald! Lang leve de trapondersteuning. 🙂
LikeLike
De Brandaris, da’s lang gelden dat ik die in het echt heb gezien. Jammer dat het weer aan het begin van de vakantie niet goed was, maar aan de foto’s van de andere dagen te zien is het later wel beter geworden. Zolang je kunt genieten is het altijd mooi.
LikeLike
Het gezelschap kan er mee door. 😉
Jammer dat het miezerde. Maar ondanks de miezer is een waddeneiland nog steeds mooi.
De ouwe reus heb je toch maar mooi te pakken gekregen.
Petje af voor jou! Zo’n duin is voor jou vergelijkbaar met Alpe d’Huez!
LikeLike
Wat jammer dat het weer niet mee zat maar gezellig was het toch wel zag ik. Lekker zo’n paar dagen weg toch.
Fijne Pinksterdagen!
LikeLike
Ahhh, je bevond je in aangenaam gezelschap :~))!
LikeLike