Het is niet gebruikelijk om een serie logjes te beginnen met de finale of het slottafereel, maar gisteren kon ik er niet aan ontkomen. Het beeld van de koe te midden van het kruiend ijs bij Hindeloopen was te mooi om niet meteen iets mee te doen. Vanaf vandaag volgt er een aantal logjes met foto’s van de zoektocht naar het kruiend ijs.

Vorig weekend hadden Johan en ik al afgesproken om deze week te letten op het ontstaan van kruiend ijs langs de Waddenkust of bij het IJsselmeer, en daar zo mogelijk weer eens een fotosessie aan te wijden. Nadat zich woensdag op verschillende plaatsen langs de IJsselmeerkust al mooie ijsbergjes hadden gevormd, besloten we donderdagochtend op pad te gaan. Tegen elven vertrokken we naar Gaasterland, om beginnend bij het Mirnser Klif (kaartje Google Maps) van zuid naar noord langs de kust te rijden  …

Het was grijs, kil en stil bij het Mirnser Klif. Er waren wat meeuwen actief op en boven de ijzige vlakte van het IJsselmeer, en een blauwe reiger leek er een bad te nemen. Heel in de verte lagen een paar kleine hoopjes ijs, maar dat stelde niets voor …

Om toch wat foto’s te maken, waagden we ons op het dunne en nog akelig gladde laagje ijs. Nee, schrik maar niet, dit laagje ijs lag direct op het strand, we zouden er niet eens natte voeten kunnen krijgen …

Wind, water, vorst en zand hadden gezamenlijk gezorgd voor fraaie golfpatronen in het ijs …

Van wat meer afstand is goed te zien, dat er ook al grotere gaten in het golvende ijslaagje zijn gevallen …

Hoe dichter je bij het smeltende ijs komt, hoe mooier het wordt. Omdat ik er alleen maar last van dacht te zullen hebben, had ik mijn macro-voorzetlensje thuis laten liggen. Daar had ik achteraf toch wel spijt van …

De noordwesten wind zorgde ervoor dat het op en bij het ijs toch weer knap frisjes was. Nog een laatste blik over het lege strand en de grijze ijsvlakte, en dan eerst maar weer even opwarmen in de auto …

Op naar het noorden, op naar de volgende halte.