De merel en de worm

Gistermorgen liep ik zoals gebruikelijk rond koffietijd even de tuin in. Het waaide flink, maar het was nog droog, zodat ik nog net even op het stapeltje tegels achter het fietsenhokje kon zitten …

Daar vandaan had ik mooi zicht op een merel, die net een vette regenworm uit de border bij de schutting had getrokken. Ik vraag me af of het een juveniele merel was, die nog niet goed wist hoe om te gaan met een vette kronkelende worm of dat het erg lastige en sterke worm was, maar er volgde een lange, felle strijd …

Ruim anderhalve minuut bleef de worm zich manmoedig verzetten. Met een blik die teleurstelling verried, draaide de merel zich tenslotte om, waarna ze onder de schuttingdeur door de tuin verliet. De gehavende worm bleef op de stenen achter …

45 gedachten over “De merel en de worm

  1. Al doende leert men. Ook de merel. De volgende worm wordt smakelijk verorberd. Of misschien leert de merel wel dat hij slechts de halve worm moet eten, dan heeft hij de volgende dag nog een hapje. Enzovoort en zo verder. De circle of life. Geldt niet voor gehalveerde merels.

    Geliked door 1 persoon

  2. Het was een klein natuurlijk drama in je tuin. Het gedrag van de merel en de worm roept allerlei vragen op over overlevingsinstincten en aanpassingsvermogen. De gehavende worm zal waarschijnlijk proberen te herstellen van zijn verwondingen en zich op een veilige plek terugtrekken, waar hij kan rusten en zichzelf kan beschermen tegen verdere aanvallen. Wormen hebben een opmerkelijk vermogen om te regenereren, dus de kans is groot dat hij uiteindelijk weer herstelt. De merel heeft hopelijk elders een hapje gevonden.

    Geliked door 1 persoon

Reacties zijn gesloten.