Een stormachtig afscheid

– Virtueel naar Frankrijk 58 –

Toen ik die nacht even wakker werd, hoorde ik de luiken aardig klapperen en kraken. Ik draaide me nog eens lekker om en besteedde er verder heen aandacht aan. Toen ik de volgende ochtend de gordijnen opende, bood de oceaan een aanblik, die ik die week nog niet eerder had gezien: bruisende witte koppen krulden om op wilde golven …

Vooraf was ik het zeker niet van plan geweest, maar nu zat er niets anders op dan voor vertrek toch nog maar even af te dalen naar de plek aan de voet van de krijtrotsen waar eerder al een deel van het betonnen voetpad was weggeslagen …

Daar heb ik de onderstaande foto’s gemaakt, die ik maar weer tot een diashow aaneen gesmeed heb …

Deze slideshow vereist JavaScript.

Na een tijdje heb ik mezelf er node weg moeten rukken. We hadden afgesproken niet te laat te vertrekken, want een uurtje of zes zou de thuisreis al snel gaan duren …

– wordt nog één keer vervolgd –

28 gedachten over “Een stormachtig afscheid

  1. brrrr Jan,
    Hele harde wind, dat vind ik ergens toch altijd wel een beetje spannend,
    ik denk georven van mijn vader die was daar n soort van bang van,
    maar zo op de foto kan het me niks maken hé 🙂
    ziet er goed wild uit

    Geliked door 1 persoon

  2. Stormweer en de zee, het geeft spectaculaire beelden !
    Het gevoel om daar dan buiten te zijn, nabij het kolkende water te zijn,
    dat is een WOW gevoel hé ?
    De mooiste foto in dit logje is de 4de…
    Die fris groene zeewieren contrasteren zalig met het matte hemelsblauw en de grijze tinten van het strand.
    Ik ben nu al benieuwd naar morgen… “Het beste voor het laatste houden” zeggen ze bij ons 🙂

    Geliked door 1 persoon

Reacties zijn gesloten.