Eboulement de falaise

– Virtueel naar Frankrijk 45 –

Vanaf het grote kruis op de krijtrots ten zuiden van Ault loopt een ‘wandelroute’ die over de krijtrotsen naar de verderop gelegen dorpen Mers les Bains en Le Tréport voert. Helemaal zonder gevaar is die route niet, getuige het niet te missen bord dat waarschuwt voor aardverschuivingen oftewel het instorten van een deel van de krijtrots …

Het begrip ‘wandelroute’ heb ik maar tussen aanhalingstekens geplaatst, want in feite is het niet meer dan een soort olifantenpaadje, dat hier en daar gevaarlijk dicht langs de rand van de krijtrotsen voert. In het logje ‘In de gevarenzone’ stonden we aan de voet van deze recentelijk gedeeltelijk ingestorte rotswand …

Het uitzicht langs de rotswand en over de onmetelijke weidsheid van de Atlantische Oceaan was er mooi en indrukwekkend, maar echt helemaal ontspannen en happy voelde ik me er toch niet. Een paar korte video’s uit de omgeving laten goed zien wat er gebeurt bij zo’n aardverschuiving: Aardverschuiving krijtrots in Ault, november 2013 en het erop aansluitende Waarom vallen er zoveel kliffen neer in Seine-Maritime?’. De titels heb ik voor jullie vertaald, voor de inhoud ben je op jezelf aangewezen. Maar geen zorgen, de beelden spreken voor zich …

Een stukje verder van de rand van de kliffen zag ik wat koeien lopen. Daar hielden ook R. en J. zich op, die kenden de omgeving en speelden duidelijk op safe. Nadat we gedrieën op veilige afstand van de rand nog een tijdje van het overweldigende uitzicht hadden genoot, zijn we naar het volgende doel van dit avondlijke uitstapje gegaan …   😉

– wordt vervolgd –

Bij het kruis op de krijtrots

– Virtueel naar Frankrijk 44 –

Op 7 november heb ik in het logje ‘In de gevarenzone’ gewezen op een groot kruis bovenop de krijtrots aan de zuidkant van Ault …

Die avond kreeg ik de kans om dat kruis eens van dichtbij te bekijken. En niet alleen dat, vanaf de top van de hoogste krijtrots in de omgeving had ik een prachtig uitzicht tot over de Baai van de Somme en verder …

Dichterbij liet Ault-Onival zich mooi bekijken van boven, het huis waar we logeerden was net niet te zien …

– wordt vervolgd –

Het weervrouwtje komt naar buiten

– Virtueel naar Frankrijk 43 –

Zodra de mist aan het eind van de middag was opgelost, werd het weer lekker warm op het balkon …

Dat was voor mijn eigen weervrouwtje het teken om ook weer eens even buiten te kijken …

En dat was best de moeite waard, want de zon legde een zee van schitteringen over de oceaan …

Na het avondeten nestelde Aafje zich lekker in de zon op het balkon …

Ik ging intussen met R. en J. op avontuur aan de zuidkant van Ault. Het werd een soort kruistocht naar het verlaten en dichtgetimmerde huis op de krijtrotsen in de verte …

– wordt vervolgd –

Mist, wolken en wat wind

– Virtueel naar Frankrijk 42 –

In de loop van de middag begonnen mist, wolken en wat wind samen een mooi spel te spelen …

Ik heb geprobeerd dat spel in een kleine diashow weer te geven …

Deze slideshow vereist JavaScript.

Toen tegen ’t eind van de middag ook de zon zich ermee begon te bemoeien, richtte ik mijn blik op de balkondeur …

– wordt vervolgd –

Een huis vol kunst

– Virtueel naar Frankrijk 41 –

Naar mate de mist dikker werd, kreeg ik minder te zien van de activiteiten op het strand. De garnalenvissers, de pierenstekers, allemaal verdwenen ze langzaam uit zicht …

In het huis bleef het die middag rustig. Er werd wat geschilderd, er werd wat gelezen en ik deed tussen het fotograferen door even een middagslaapje. Halverwege de middag heb ik eens een rondje door het huis gemaakt, want daar was tijdens de mist meer te zien en te fotograferen dan buitenshuis. Ik heb er geen muur of kamer zonder kunst kunnen ontdekken …

Ik sluit af met een paar afdrukken van foto’s, die op groot formaat in de kamer hingen. Prachtige platen vol nostalgie uit de hoogtijdagen van Ault-Onival les Bains aan het eind van de 19e of het begin van de 20e eeuw …

– wordt vervolgd –

Mannetjes in de mist

– Virtueel naar Frankrijk 40 –

Die middag verdwenen de krijtrotsen in de verte steeds meer in de mist. Maar ook bij mist hoefde ik me niet vervelen bij hetgeen zich in de diepte voor het huis afspeelde …

Na de lunch verscheen de visserman weer op het strand voor het huis. Terwijl ‘ons mannetje’ – zoals ik hem intussen liefkozend was gaan noemen – aan het scheppen en graven was, verscheen er enige tijd later een tweede visser in beeld. Hij liep van noord naar zuid met zijn net door de branding te zeulen …

Ook het brede strand aan de noordkant van het dorp ging intussen goeddeels schuil in de mist …

Daar werd het plotseling druk. Behalve dat er een paar tractoren op het strand verschenen, waarmee bootjes te water werden gelaten, waren ook daar ineens allerlei mannetjes aan het graven geslagen …

Ons mannetje leek intussen de zee in te lopen. Rare jongens, die Fransen …

– wordt vervolgd –

Terug langs de krijtrots

– Virtueel naar Frankrijk 39 –

Na mijn wandeling langs al die mooie gevels in het dorp besloot ik terug te lopen naar het huis via het pad langs de krijtrots, waarlangs we de eerste dag naar het strand waren gelopen …

Daar kreeg ik geen spijt van. Om te beginnen was het waarschijnlijk de kortste weg, maar ik heb er ook weer genoten van een heel ander uitzicht. Het geluid van de branding moeten jullie er maar even bij denken …

Een minuut of tien later was ik weer bij het huis. Kan ik jullie toch nog mooi even de beide balkons tonen, die zo’n magnifiek uitzicht over de Atlantische Oceaan bieden …

Toen ik aan de andere kant van het huis naar de vuurtoren keek, was die intussen in mist gehuld …

– wordt vervolgd –