Van de vele uitstulpingen van de oude beuken heb ik gisteren al het een en ander laten zien, vandaag nemen we even een kijkje in de enorme holte van een van de bomen …
Aan de buitenkant is zo ongeveer elke vierkante centimeter van die bomen interessant, maar aan de binnenkant van deze boom is dat niet veel anders. Het zal op termijn wel tot de dood van de oude beuk leiden, maar op dit moment is het echt een feest van vormen, kleuren, structuren en vraatsporen in de holte van die boom …
Tijd om onze weg weer te vervolgen. Als je vanaf dit punt de Beakendyk in noordwestelijke volgt, kom je na ongeveer 1 km uit bij ‘de dansende bomen‘ (Google Maps). Maar dat was nu niet het plan, het was tijd om terug te gaan naar de Romeinse Sterrenschans om ter plekke de geschiedenis daarvan uit de doeken te doen …
Vanaf het vennetje liepen we terug naar het kruispunt van paden met de oude beuken. De stam met de zwammen wees ons de weg …
Al snel waren we terug bij de grootste van de oude woudreuzen. Ditmaal richtte ik mijn camera eerst eens op het enorme wortelstelsel dat deels bloot ligt. We kunnen wel stellen dat deze beuk op grote voet leeft …
Een massa stoere, massieve wortels heeft deze beuk al ruim 270 jaar overeind hebben gehouden en voedsel uit de bosbodem gehaald om de boom al die jaren te blijven voeden …
Maar ook hogerop is er van alles te zien. De boom, die bijna uit meerdere stammen lijkt te bestaan, wordt rondom gesierd door een keur aan uitstulpingen …
Maar het zijn niet alleen uitsteeksels die de aandacht trekken, morgen duiken we een enorme holte van één van de reuzen in …
Hoewel Jetske nog niet leek te zijn uitgekeken bij de schans wist ik haar toch mee te tronen. Bij de eerste kruising van paden staan een stukje verderop langs de Beakendyk een paar eeuwenoude beuken, die je bij een bezoek aan dit gebied zeker gezien moet hebben (Google Maps). De vijf oude beuken zijn waarschijnlijk omstreeks 1750 geplant in opdracht van Jonkheer Burmania van landgoed ‘de Slotplaats’. Als je om de dikste beuk heen wilt lopen, ben je al snel tien grote passen onderweg …
Ruim 270 jaar oud … Als deze beuken nu eens zouden kunnen vertellen wat ze hier zoal hebben gehoord en gezien. Ze hebben hier bijvoorbeeld ieder jaar de ‘hannekemaaiers’ nog over de Beakendyk voorbij zien trekken. Deze ‘hannekemaaiers’ waren seizoensarbeiders uit Duitsland, die in de 17e tot de 19e eeuw in de zomer lopend naar Nederland kwamen om op het land te werken. De paden die zij namen, lagen op hoger gelegen zandruggen. Omdat het onderweg gevaarlijk kon zijn, reisden de hannekemaaiers in groepen. Zij waren van wezenlijk belang voor de vorming van de oude handelsroute die over de Beakendyk in Bakkeveen liep. Dit pad heeft daarom een grote landschappelijke en historische waarde en maakt deel uit van het Hannekemaaierspad, een wandelroute gebaseerd op het oude netwerk van de maaiers …
Terwijl we de grootste van die majestueuze reuzen stonden te bewonderen – kijk eens naar de omvang van die boom met Jetske ernaast – kwamen er twee wandelaars voorbij. We raakten aan de praat raakten, waarbij één van de mannen vertelde dat hij gids was geweest op het landgoed. Hij wist dan ook meer te vertellen over geschiedenis en natuur in het gebied dan ik kon onthouden, maar een deel van zijn verhaal heb ik intussen in deze tekst verwerkt …
Eén van de vijf oude beuken heeft intussen helaas het loodje gelegd en een tweede lijkt er ook niet best aan toe te zijn. De meest imposante boom is al eens uitgeroepen tot ‘mooiste boom van Fryslân’. Vorig jaar werd hij genomineerd als ‘mooiste boom van Nederland’. Omdat hij die titel niet heeft gekregen, moet hij dit jaar nog maar eens op herhaling, lijkt me.
Ik sluit dit hoofdstuk af met een foto uit oktober 2007. De beuken stonden er toen nog net wat beter bij, maar het verval was al begonnen …
Intussen had Jetske verderop alweer iets interessants gezien, dus we moesten weer doorrrrr …
De dag begon hier wat grijs gisteren. Halverwege de ochtend brak de lucht echter helemaal open. Daarom besloot ik nog maar eens een fotokuier te maken bij Heidehuizen …
Ter plekke was meteen duidelijk dat de natuur in het weekend blijkbaar was overgeschakeld naar de hoogste versnelling om de bomen een kleurige herfsttooi te geven …
Het werd een prachtige wandeling met tussendoor nog een leuk fotografisch extraatje. Maar dat is voor later, vandaag gaat het me even om de nu snel veranderende kleuren …
Met een maximumtemperatuur rond de -6 ºC was het niet echt aanlokkelijk om naar buiten te gaan vanmiddag, maar omdat het maar de vraag is of ik de komende dagen kan beschikken over de auto, heb ik het er toch maar op gewaagd. Ik was nog maar nauwelijks onderweg, toen ik bij Olterterp langs de Slotlaan tegenover “Huize Olterterp” reed. Een paar maanden geleden zag het er daar nog zo uit …
Vanmiddag bood de Slotlaan ineens een heel andere aanblik, en dat kwam niet alleen omdat het blad van de bomen was verdwenen of omdat er een laagje sneeuw lag …
Van Geert had ik onlangs al gehoord, dat de beuken aan de Slotlaan deels gekapt zouden worden, maar op een dergelijke kaalslag was ik niet voorbereid …
Ik kon er niet toe komen om een wandeling door die koude en kale laan te maken …
Nadat ik aan het begin van de laan een paar plaatjes had geschoten heb ik mijn tocht door winters Fryslân vervolgd …
Afanja's Weblog 