Paddenstoelen bij Huize Olterterp

De dag begon zonnig gisteren. Daarom ben ik na de koffie meteen in de auto gestapt om een ritje te maken. Om mijn rug en benen te ontzien, had ik me voorgenomen om hier en daar wat herfstfoto’s te maken op korte afstand van de auto …

De eerste stop was bij Huize Olterterp waar de provinciale vereniging voor natuurbescherming It Fryske Gea haar hoofdkwartier heeft. Vorig jaar had ik een topdag toen ik daar was en heb ik rondom foto’s gemaakt van het oude landhuis. Gisteren heb ik me beperkt tot het voorste deel van de parktuin. Daar heb ik wat foto’s gemaakt van paddenstoelen die daar in het gras stonden te pronken …

Sluiswachterswoning bij Sluis I

Ik zat prima daar op het bankje bij Sluis I in de Tjonger (Google Maps). Het brood had me goed gesmaakt en met zo nu en dan een vriendelijk groetende fietser of wandelaar, was het er bijna gezellig te noemen …

De sluiswachterswoning en de sluis dateren van 1925. Het huis staat erbij als een plaatje met een prachtige windwijzer op de nok van het dak. De eigenaren hebben met een heg rondom het huis de nodige privacy gerealiseerd …

Wie het in zijn hoofd haalt om desondanks het erf te betreden, wordt al snel op andere gedachten gebracht door een bij iedere passant luid blaffende herdershond achter een hoog hek …

Poollicht boven Fryslân

‘Woensdag 29 oktober 2003 zat ik een groot deel van de dag achter de pc. Behalve de diverse poollichtsites met grafieken en magnetometers hield ik ook de weerkaarten en satellietfoto’s op internet in de gaten. 2003 had tot op dat moment een recordaantal uren zon opgeleverd. Het was dan ook frustrerend om te zien, dat een depressie uitgerekend deze week was gaan oprukken en ons land in zijn greep had gekregen. En daar baalde ik flink van, want na een paar grote uitbarstingen op de zon, was er een serieuze kans op poollicht boven ons land. Maar dan moest het wel helder zijn …

Zo ben ik nadien het verslag over mijn eerste succesvolle poollichtjacht ongeveer begonnen. Omdat mijn eerste weblog helaas verloren is gegaan in de onmetelijke diepten van het internet, heb ik er tien jaar later nog eens verslag van gedaan. Dat verslag kun je hier in een zesdelige blogserie nogmaals lezen. Deel 1 is getiteld ‘Poollicht 29-10-2003 – Uithuizen (Gr.)’

Aan het eind van ieder blogje kun je rechtsonder het artikel doorklikken naar het volgende deel van mijn reis op zoek naar dat fascinerende poollicht. Voor vandaag laat ik het bij een aantal van de mooiste foto’s die ik indertijd heb gemaakt …

En zo zie je maar, dat poollicht niet altijd beperkt blijft tot de poolstreken. Gemiddeld is poollicht vanaf de Waddenkust een keer of drie per jaar te zien. De laatste keer was op maandag 18 september jl. Een enkele keer reikt het noorderlicht echter nog veel verder. Als ik het me goed herinner kwamen er eind oktober 2003 zelfs meldingen en foto’s binnen vanuit Zuid-Frankrijk. En weet je wat nu zo mooi is? De zon is de laatste maanden weer flink actief en nadert op dit moment een nieuw maximum. Ik hoop dan ook, dat we komende winter of volgend voorjaar in onze regionen weer een kansje krijgen om poollicht te zien …

En nu naar: ‘Poollicht 29-10-2003 – Uithuizen (Gr.)’

Wandelend langs de Tjonger

Na mijn bezoek aan de Ecokathedraal ben ik maandagmiddag terug gereden over de Tjongervallei. Bij Sluis I in het riviertje de Tjonger (Google Maps) heb ik even een tussenstop gemaakt …

Terwijl ik aan de zuidkant van het riviertje op het bankje mijn broodjes en de broodnodige medicatie naar binnen werkt, wandelde er aan de overkant iemand langs het stille water …

De koepel en de poort

We naderen stilaan het einde van deze rondgang door het voorste deel van de Ecokathedraal. Bij het pleintje met de gebroken zuilen maak ik nog een paar foto’s van de vrolijk gekleurde Kardinaalsmuts

Daarna zetten we koers in de richting van de uitgang, op de eerste foto hieronder kun je het poortgebouw al door het gebladerte zien schemeren. Maar we nemen eerst nog een afslag naar rechts. Ik wil jullie namelijk een blik op en in het koepelgebouw niet onthouden. Dit is het enige bouwwerk in de Ecokathedraal waar je echt even naar binnen kunt lopen. Eenmaal binnen krijg je door het rookgat een mooi doorkijkje naar de kroon van een boom …

En dan is het echt tijd om de Ecokathedraal te verlaten. We passeren ‘Funny Face’ aan de rechterkant en staan dan voor het massieve en majestueuze poortgebouw ‘Porta Celi’

Eenmaal onder poort doorgelopen staan we weer in het voorportaal van de Ecokathedraal. Het zitje heeft een update gekregen met een paar nieuwe latjes op de bankjes en een nieuw rugloos zitmeubel. Met een tevreden gevoel heb ik daar nog even lekker in een flets zonnetje gezeten …

het zitje in het voorportaal van de Ecokathedraal

Plaatselijk wat zonlicht

Zoals al vaak het geval is geweest, heb ik maandagmiddag een korte pauze ingelast aan de voet van de tempel waarmee ik het logje van gisteren afsloot. Daarna was het tijd om nog wat verder door de Ecokathedraal te dwalen. Het zonlicht speelde daarbij af en toe mooi door de bomen …

Zelfs een paddenstoel in een laag, donker hoekje werd net voldoende opgelicht voor een mooi plaatje. Nadat ik was afgedaald naar het normale niveau, heb ik vanaf een muurtje het pleintje met de gebroken zuilen en de trottoirbanden nog maar eens in ogenschouw genomen. Een eenzame fietsenstandaard wees me vervolgens de weg naar de uitgang …

Strijd tussen grijs en groen

We laten het nieuwste gedeelte van de Ecokathedraal achter ons en lopen wat verder naar achteren. Al snel zien we aan de linkerkant van het pad ‘Funny Face’ verschijnen, die ons naar het pad aan de andere kant verwijst …

Langs dit pad beginnen we links en rechts de charme van de Ecokathedraal te ontdekken. Naar mate de los gestapelde stenen en tegels langer liggen, zoekt de natuur zijn plek langs, op en tussen beton en steen. Afijn, beelden zeggen meer dan woorden, verwonder je maar even …

Wanneer we een stukje verderop het trapje op de laatste foto hierboven hebben beklommen, lijkt er ineens een tempel van de Inca’s of de Azteken voor ons op te doemen …