Een feestelijke toegift

Zodra de bruine kiekendief over ons heen was gevlogen, vonden wij het welletjes in de vogelkijkhut. We besloten terug te lopen naar de auto, zodat we een broodje konden eten. Onderweg bleven we even staan op het bruggetje over de vaart die in de richting van De Tike loopt. Een stuk verderop hing een visdiefje op jacht boven de vaart …

Nadat we ook van dit visdiefje een paar foto’s hadden gemaakt, zijn we doorgelopen naar de auto om wat te eten te drinken. Voor mij waren de wandeling naar de vogelkijkhut en het gedrentel tussen de verschillende kijkgaten en de deur van de hut eerst wel even genoeg geweest. Jetske liep nog even een stuk over het landweggetje Doktersheide, omdat ze daar weer wat opvallends had gezien …

Zwarte sterns scharrelen hun kostje meestal boven en langs het water bij elkaar. Ze hangen vaak biddend boven het wateroppervlak, en pikken dan hun voedsel op van vlak boven of vlak onder water. Jetske had echter een bijzondere exemplaar gevonden. Er vloog een zwarte stern laag over het weiland, mogelijk was hij daar insecten aan het vangen.

Omdat we er op weg naar huis toch langs moesten, heeft Jetske de auto daar later nog even in de berm geparkeerd. Zo kreeg ik ook nog even de kans om van deze bijzondere waarneming te genieten. Dat leverde me de volgende set bonusfoto’s op …

Kiekendief comes close (2)

De nadering van de bruine kiekendief bij de Leijen was te mooi om hem niet helemaal te tonen. Naar mate hij dichterbij kwam, waren er af en toe mooie details in de vleugels te zien. De spanwijdte van die vleugels was indrukwekkend. Het valt vaak niet mee om een goede schatting te maken, maar ik denk dat de spanwijdte van vleugeltip tot vleugeltip misschien wel een kleine 1,5 m was …

Pas op het laatste moment leerde ik de beperkingen van een vogelkijkhut kennen. Hoewel hij bijna recht over ons heen vloog, konden we zijn onderkant niet zien, omdat we werden gehinderd door de achterwand en het dak van de hut. Op de laatste twee foto’s is nog net een vage schim te zien van de deurpost. Maar wat was het een cadeautje …

Kiekendief comes close (1)

We zaten al enige tijd in de vogelkijkhut ‘Blaustirns’ zonder dat we het druk hadden met passerende vogels, toen ik Jetske wees op een bruine kiekendief, die vanuit het noorden over de rietoever van de Leijen onze kant op kwam …

Op zijn kenmerkende manier zweefde de kiekendief, met scherp spiedende blik en af en toe een vleugelslag makend, langzaam onze kant op. We kregen alle gelegenheid om zijn nadering in beeld te vangen. Wat een cadeautje …

– morgen komt die indrukwekkende vogel nog wat dichterbij …

Visdiefjes boven de Leijen

Terwijl we door de kijkgaten het komen en gaan van de vogels voor de hut in de gaten hielden, was er ook achter de wand naast het vlonderpad iets gaande. Verschillende keren hoorde we daar kort en duidelijk een vogel zingen of roepen. Hoe we ook zochten, hij bleef verborgen in het dichte bladerdek van de struiken achter de wand …

Op en boven het meertje bleef het donker. De grote bladeren van de waterlelie en de gele plomp deinden zacht op en neer op de lange golfslag rond de vogelkijkhut. Een paar futen leken een late balts voor ons te willen opvoeren, maar daar bleek al snel niets van terecht te komen …

De zwarte stern en het visdiefje vlogen zo ongeveer om de beurt voor de vogelkijkhut langs. Tot eind vorig jaar was ik al blij, wanneer ik met de Canon SX70 HS af en toe eens een scherpe foto maakte van zo’n snelle passant. Met de Sony RX10 gaat dat allemaal een stuk beter. Vooral met de laatse foto ben ik erg blij …

Zwarte sterns bij de ‘Blaustirns’

Met uitzondering van enkele passerende visdiefjes en een paar futen in de verte, was het rustig rond de vogelkijkhut. Echt stil werd het niet, het water klotste tegen de palen van de hut en het riet ruiste rondom. Een donkere wolkenmassa kwam vanuit het zuidwesten kwam langzaam wat dichterbij, maar we hielden het nog steeds droog …

De vogelkijkhut bij de Leijen heet ‘Blaustirns’, dat is de Friese naam voor de zwarte stern. De zwarte stern staat als ‘bedreigd’ op de Rode Lijst van Nederlandse broedvogels. Hier bij de Leijen zien we er ieder jaar wel een aantal. Bij gebrek aan voldoende natuurlijk nestmateriaal zoals krabbescheer, worden er tegenwoordig op diverse plaatsen kunstmatige nestvlotjes voor zwarte sterns geplaatst. Of en waar die bij de Leijen liggen, weet ik eerlijk gezegd niet. Maar de zwarte sterns waren er wel …

We moesten er even op wachten, maar ook deze keer maakte ‘de Blaustirns’ zijn naam weer waar. Met onregelmatige tussenpozen vloog er een zwarte stern van noord naar zuid langs de vogelkijkhut. Omdat ik nog niet echt scherp was, ging hij tijdens de eerste passage natuurlijk veel te snel voor me, maar daarna kreeg ik er weer vat op …

Een rietzanger en een visdiefje

Fotomaatje Jetske stelde vrijdag voor om eens te kijken of de zwarte sterns zich weer lieten zien rond de vogelkijkhut ‘Blauwstirns’ bij de Leijen. We hadden de auto net achter ons gelaten, toen het begon te regenen. Even was er twijfel, doorlopen naar de hut of toch eerst maar terug naar de auto? Omdat een rietzanger bij de brug fier bleef zitten zingen in de zachte regen, besloten we maar door te lopen …

We passeerden het hek met de dagkoeksbloemen langs het rietland. Nadat we door het voorportaal van de kijkhut waren gelopen, bleef ik even staan om wat foto’s van het riet te maken. Ik sta er elk jaar weer van te kijken hoe snel dat riet groeit …

Er hingen donkere wolken boven de Leijen, maar de wind stond gelukkig gunstig, zodat we de hut niet uit waaiden. Zwarter sterns lieten ze nog niet meteen zien, maar met dit visdiefje dat voor de hut langs vloog, was ik ook al blij …

Een grutto na de landing

Niet eens zo gek lang, nadat ik de auto op een willekeurig plekje in de berm had laten uitrollen, landde er naast me een grutto in een weiland …

Vlak na de landing liet hij op gracieuze wijze de witte onderkant van zijn vleugels nog even mooi zien. Het ontbrak er nog net aan dat hij er een bij pirouette maakte …

Daarna keek hij eens rustig om zich heen, de ‘Kening fan de greide’ nam zijn koninkrijk in ogenschouw. Ik was intussen voorzichtig uit de auto laten gestapt om in de berm neer te knielen, zodat ik zijne majesteit even kon portretteren vanuit een laag standpunt …