Tagarchief: boomschors

Van vliegenzwam tot alziend oog

Geplaatst op door

In betere dagen liep ik regelmatig over het houten bruggetje in de verte rond dit petgat. Dat was nu duidelijk te hoog gegrepen, daarom had ik het ditmaal anders gepland. Eerst een stukje over het pad aan de oostkant, daarna even zitten bij de picknicktafel, en tot slot een stukje over het westelijke pad langs het petgat en dan weer terug naar af …

petgat in de Deelen met overvliegende ganzen

Zo gezegd, zo gedaan. Al snel zag ik langs het tweede pad een vliegenzwam staan, ongeveer op de plek waar ik hem verwachtte. Een verre voorouder van dit mooie exemplaar heb ik in het verleden al meermaals voor de lens gehad. Deze vliegenzwam maakte zijn naam waar met de strontvlieg die op zijn hoed zat. Eindelijk een echte vliegenzwam …

vliegenzwam met strontvlieg
de lamellen van een vliegenzwam

Daar waar het gewone pad overging in het vlonderpad, hield het voor mij die dag op. Het was me net wat te smal om daar met mijn nog wat wankel loopje met stok overheen te gaan. Rechtsomkeert was beter in dit geval …

vlonderpad door het broekbos

Onderweg kwam ik nog langs een boom, die een mooie groene sok van mos droeg. Een paar varens die omhoog reikten naar de mooie schors maakten het beeld af …

boomschors, mos en varens
varens en mos rond een boomstam

Terwijl ik terugliep naar de parkeerplaats, bekroop me ineens het gevoel dat ik werd bekeken. Toen ik me omdraaide zag ik de oorzaak, langs het pad stond een boom met een soort van alziend oog. Hij zag dat het goed was. En het was inderdaad goed om weer even in de Deelen te zijn …

een boom met een soort van alziend oog

Tot de dood ze scheidt

Geplaatst op door

Het restant van de tak die al voor 2006 van de dikke boom was afgebroken, wordt door de natuur gestaag verder afgebroken …


Waar ooit die dikke tak in zijn geheel aan de boom zat, zit nu een gapend gat …

De stomp van de tak die recenter is geamputeerd ziet er ook niet echt gezond uit. Daar lijkt zich een zwammenkolonie te hebben gevestigd. Hoewel ze er aan doen denken, lijken het geen elfenbankjes te zijn. Ze zien er in ieder geval heel anders uit dan de elfenbankjes in onze tuin. Over wat voor zwammen het wel zijn, geeft Obsidentify geen duidelijkheid …

Diverse bomen zoals o.a. de beuk hebben het momenteel zwaar in ons veranderende klimaat. Veel bomen redden het niet en beginnen vanaf de bovenkant langzaam af te brokkelen, andere bomen worden noodgedwongen gekapt om gevaarlijk situaties door vallende takken te voorkomen. Hoe het met deze twee ook verder gaat, het lijkt me duidelijk dat ze elkaar tot steun zullen blijven tot de dood hen scheidt …

Terug bij de dansende bomen

Geplaatst op door

De boswandeling waarover ik eerder deze week schreef, moest me terugbrengen naar de dansende bomen die ik in maart 2006 heb gefotografeerd. Met mijn langetermijngeheugen is nog altijd niet zoveel mis, want hoewel ik er sindsdien niet meer was geweest, liep ik er zo weer naar toe …


Ze staan er dus nog. Maar de jaren hebben hun tol geëist. Dansen zoals ze dat 17 jaar geleden deden, zit er niet meer in. Na de amputatie van één van zijn ooit zo machtige armen, kan hij haar niet meer zwierig omhoog werpen om haar vervolgens weer stevig op te vangen …

Het is nu echt schuifelen geworden. Maar ze hebben elkaar nog. Iets minder verstrengeld dan 17 jaar geleden staan ze nog heel innig samen aan de Beakendyk (Google Maps) …

Dansende bomen

Geplaatst op door

Dirk publiceerde op zijn weblog deze week een foto van een paar verliefde bomen. Nu houd ik op zijn tijd wel van een geintje. Ik vond dat de bomen op Dirk zijn foto eigenlijk weinig verder kwamen dan onschuldig wat met blozende wangen tegen elkaar aan leunen. Het doet me aan de eerste ‘kealleleafde’ of ‘kalverliefde’ denken. Wel lief hoor, maar het stelt weinig voor en erg lang duurt het vaak niet …


Maar ze deden me wel denken aan een paar andere bomen. Het was maart 2006, toen ik dit stel ergens langs de Beakendyk in het bos tussen Siegerswoude en Bakkeveen zag staan. Ik was meteen gefascineerd door dit koppel. Innig verstrengeld stonden ze daar vlak naast het fietspad. Nadat ik deze fotoserie van ze had gemaakt, vervolgde ik mijn wandeling. Ik was nog maar nauwelijks op weg, of er liep een rilling over mijn rug. Ik wendde mijn hoofd nog eens in hun richting … ze leken echt te dansen …

Ze waren in 2006 duidelijk al op leeftijd. Weer, wind en natuur knaagden al flink aan hun bestaan als stel. Ik weet waar ze 17 jaar geleden ongeveer stonden. Zouden ze er nog steeds staan? Ik vrees het ergste, maar misschien ga ik binnenkort ter plekke eens op verkenning …

Fragmenten van een boom

Geplaatst op door

Een boom langs het fietspad bij Heidehuizen had wel vaker mijn aandacht getrokken. Vorige week ben ik er eens even wat langer bij blijven staan om er wat foto’s van te maken …

Een oude stobbe

Geplaatst op door

Wat doe je tijdens een herfstwandeling wanneer het kleurrijke bladerdek ter plekke wat tegenvalt en de paddenstoelen zijn verdwenen? Precies, je kijkt eens wat om je heen of er verder wat valt te ontdekken. Daarbij gleed mijn oog over de oude stobbe, waarmee ik het vorige logje afsloot …

Ik liep er eens omheen en ontdekte daarbij dat die oude boomstronk met wat fantasie qua vorm wel wat deed denken aan een groene, begroeide versie van Uluru of Ayers Rock. Ik zocht een droog plekje onder het bladerdek op de bodem en zakte daar door de knieën om wat foto’s te maken van de ‘rotswand’. Wat een pracht aan kleuren en vormen tussen al die gaten als grotten …

Nadat ik overeind was geklauterd liep ik terug naar het fietspad. Daar bedacht ik me dat mijn benen nog verrassend goed aanvoelden. Daarom besloot ik het erop te wagen om door te lopen naar het vennetje, een stukje voorbij de bocht in het fietspad in de verte …

Kleverig koraalzwammetje en meer moois

Geplaatst op door

Ondanks het mooie egale fietspad was ik die dag bewust te voet op pad gegaan. Ik hoopte nog wat macrofoto’s te kunnen maken van paddenstoelen of zo. Daarom besloot ik het fietspad bij de tweede bocht te verlaten en al rond speurend over de zachte bosgrond terug te lopen richting auto …

Hier ligt een stukje bos waar de grond eigenlijk altijd vochtig is, maar dat er ondanks de aanhoudende droogte ook nu nog een paar forse plassen water lagen, verraste me toch wel even …

Ook hier waren de paddenstoelen in tegenstelling tot voorgaande jaren niet dik gezaaid dit jaar. Ik besloot maar eens te kijken of er van een stuk lege schors van een tak nog iets te maken viel …

Veel meer dan een aardig inkijkje zat er niet in …

Een stukje verderop leek op een rottende boomstam iets op te lichten. De bovenstaande foto’s van de schors kon ik met behulp van het kantelbare schermpje nog maken door me diep voorover te buigen, maar voor deze kleine zwammetjes moest ik toch echt even op de knieën …

Het is het kleverig koraalzwammetje, een schimmel die leeft op vermolmde stronken en stammen van naaldbomen. Het schimmelweefsel groeit in het hout. In de herfst worden daaruit de kleine, felgekleurde paddenstoelen gevormd …

Terwijl ik moeizaam weer opkrabbelde, hoorde ik gakkende ganzen naderen. Ze hadden geen betere richting kunnen kiezen, ik kon ze net tussen de bomen door vastleggen …

Als dat geen mooie bruggetje is naar de Skywatch Friday van morgen, weet ik het niet meer …  🙂