Al een jaar of tien heb ik tijdens de gezamenlijke fotokuiers in De Weerribben samen met Jetske in juli-augustus regelmatig uitgekeken naar de grote vuurvlinder. De grote vuurvlinder (Lycaena dispar batava) is een ernstig bedreigde vlindersoort, die in ons land alleen voorkomt in drie laagveengebieden in Noordwest-Overijssel en Zuidoost-Friesland: De Weerribben, De Wieden en de Rottige Meente.
“De grote vuurvlinder is gezien aan de Hoogeweg en bij het witte bruggetje waar je kunt parkeren,” gonsde er half juli over het vlindernetwerk. Deze mare bereikte mij via een zuster van Jetske, die zelf ook al een tijdlang had uitgekeken naar de grote vuurvlinder. En meer nog: ze was zelfs bereid om mij tot gids te dienen …
En zo zoefde ik 18 juli samen met Anna over ’s heren wegen in de Kop van Overijssel, op zoek naar de grote vuurvlinder. Lang hoefden we niet te zoeken. Zoals vogelaars in groten getale op een bijzondere vogel afkomen, zo doen vlinderkenners dat bij de grote vuurvlinder. Twee fotografen zaten neergehurkt bij een kattenstaart. Ze bleven maar fotograferen, honderden foto’s werden er gemaakt zonder dat ons enige ruimte werd gegeven om ook een paar foto’s te kunnen maken. Slechts na flink aandringen maakten ze spaarzaam ruimte voor ons en voor de vóór ons uit lopende Engelsman …
Maar uiteindelijk lukte het dan toch om wat foto’s te maken van de eerste grote vuurvlinder die ik in het wild te zien kreeg, een vrouwtje …
Het eerste wat me opviel was dat deze grote vuurvlinder eigenlijk helemaal niet zo groot was. Eigenlijk was ze amper groter dan haar nichtje de kleine vuurvlinder, en ook qua kleur en tekening leek ze daar toch wel op …
Wat ik eigenlijk nog opvallender vond, was dat deze vlinder in tegenstelling tot de meeste andere vlinders die ik ken heel lang heel rustig op één en hetzelfde plekje op de kattenstaart bleef zitten. Hoeveel fotograferen er ook rondliepen en hoe dicht ze haar ook benaderden met hun toeters, de vlinder bleef zitten waar ze zat …
Om nieuwkomers ook de kans te geven wat foto’s te maken van dit exemplaar van de grote vuurvlinder, vervolgden Anna en ik onze weg. Op een stuk hooiland aan de andere kant van het bruggetje wemelde het van een andere zeldzame vlindersoort hoorden we, de zilveren maan, die komt in het volgende logje voorbij …
Met de grote vuurvlinder ben ik overigens nog niet klaar. Ik heb nu wel een vrouwtje kunnen fotograferen, maar een mannetje heb ik nog niet in de collectie. En die is nog veel mooier, zoals te zien is op de onderstaande foto, die Jetske in juli 2008 heeft gemaakt. Omdat ze toen nog geen weblog had, kreeg ik indertijd de primeur …