Tagarchief: strobosser mieden

De zwaan gaat te water

Geplaatst op door

Voordat ik de knobbelzwaan te water laat gaan, wil ik nog even terugkomen op de scène van gisteren. Er waren mensen die dachten dat de zwaan een kikker te pakken had gekregen. Dat heb ik zelf ook even gedacht vorige week, maar op de uitsnede van de originele foto is volgens mij duidelijk te zien dat geen kikker is, maar dat het plantenresten zijn …

Bertie opperde in haar reactie dat hij misschien op zoek was naar nieuwe grasscheutjes. Dat is misschien zo gek nog niet, want op de website van de vogelbescherming lees ik: ‘Het voedsel van de knobbelzwaan bestaat uit waterplanten en waterdiertjes … Verder eten ze gras …’

Enfin, waarom hij het ook deed, hij ging er mee door tot hij bij een sloot aankwam. Daar liet hij zich op sierlijke wijze in het water glijden. Met gracieus omhoog gekrulde vleugels peddelde hij langzaam in de richting van een aantal andere zwanen …

Langzaam verdween het flottielje uit zicht. Maar ik zou die dag nog niet van de zwanen verlost zijn…

Een bijzondere knobbelzwaan

Geplaatst op door

Nadat ik de grutto zo mooi op zijn paal had kunnen fotograferen, reed ik een paar honderd meter verder. Daar zette ik de auto in de berm op het plekje dat ik vooraf in gedachten had. Ik had er goed zicht op het plasdras-gebied verderop in het weiland …

Voordat ik de kans kreeg om mijn camera daar op te richten, verscheen er veel dichterbij echter een knobbelzwaan in beeld die mijn aandacht opeiste …

Hij vertoonde gedrag dat ik nog niet eerder had gezien. Rustig voorwaarts stappend, leek hij na elke stap een hap droge stalmest of iets van dien aard in zijn snavel te pakken om die vervolgens met een boogje een stukje verderop weer op de grond te werpen …

Geen idee wat hij daarmee beoogde, ik vond het in ieder geval een bijzondere aanblik …

Grutto op een paal

Geplaatst op door

Terwijl de natte sneeuw hier bij een temperatuur van amper 3°C in de tuin neerdwarrelt, neem ik jullie even mee terug naar de warmte van vorige week woensdag. Op zoek naar weidevogels ben ik die dag even weer naar het plasdrasgebied in de Mieden onder de rook van Gerkesklooster-Stroobos gereden …

Over geluk had ik weer niet te klagen, nog voordat ik mijn bestemming had bereikt, zag ik al een grutto op een paal zitten. Terwijl ik de auto langzaam liet uitrollen en het raampje naar beneden liet gaan, bleef hij als een heus model voor me poseren …

Het overkomt me niet vaak dat de eerste vijf foto’s meteen raak zijn. Maar dat was hier toch wel het geval, want een grutto op een paal vind ik toch wel vaak een hoogtepuntje. Je zult begrijpen dat ik daarna een stukje verderop bij een temperatuur van ruim 20°C nog een uurtje lekker ontspannen in de berm heb zitten fotograferen. Want dit was nog maar het begin …

Een tureluur doet een Houdini-act

Geplaatst op door

Vlak voordat ik de foto’s van de luchtmacht der grutto’s in actie kon maken, werd ik geroepen door een tureluur. Ik zag hem meteen staan. Een meter of 15 bij me vandaan stond hij op een paaltje. Toen ik hem met de zoomlens dichterbij had gehaald, zag ik dat het arme beestje aan een zware ketting leek te liggen …

Sneu voor de vogel natuurlijk, maar het gaf mij wel eindelijk een keer alle tijd voor een fotosessie met een tureluur. Hij keek me eens recht op en neer aan, en ik meende na enige tijd zelfs een knipoogje te zien …

Nadat ik een snelle blik op mijn camera had geworpen voor een eerste check van mijn foto’s, bleek de vogel gevlogen te zijn toen ik weer opkeek … 😉

 

De neef van Herman

Geplaatst op door

Tijdens het rondje dat ik op zoek naar jonge grutto’s door de Strobosser Mieden maakte, zag ik op een bepaald moment deze stoere jongen in de wei staan. Het zou wel eens een volle neef van Herman kunnen zijn …

 

Hij heeft duidelijk een beter lot getroffen dan Herman, want die moest naar Brada* …

 

* Brada was jarenlang een slachterij in leeuwarden.

Mijn week van de grutto (6)

Geplaatst op door

Nadat ik de grutto in een lijst van bloemen had gefotografeerd, besloot ik terug te gaan naar de auto. De grutto’s waren hier bijna niet van hun palen te krijgen. Vermoedelijk zouden hier geen jonge grutto’s (meer) zitten. Daarom besloot ik bijna stapvoets een rondje door het gebied te rijden …

Een stuk verderop trof ik een heel andere situatie aan. Daar kwam de luchtmacht al in actie voordat ik ook maar kon stoppen om een foto te maken. Maar het leek niet op te kunnen die dag, want even later lukte dat wel met een fraaie reeks, al zeg ik het zelf ……

Iets verderop heb ik de auto in de berm gezet en ben ik uitgestapt. Er vlogen enige tijd een paar grutto’s luid roepend om me heen. Dat gaf me de kans om wat foto’s van de grutto’s in volle vlucht te maken …

Ook lukte het een paar maal om een aardige serie te maken van in het lange gras landende grutto’s. De kans is groot dat daar nog ergens pullen zouden rondlopen …

Maar hoe goed ik het grasland ook afspeurde, ik kreeg ze niet te zien. De grutto deed me nog één keer luidkeels de groeten en daar kon ik het mee doen. Maar dat was ook prima, mijn dag kon al lang niet meer stuk …

Mijn week van de grutto (5)

Geplaatst op door

Niet veel verderop zag ik nog een grutto op een dampaal staan. Ook deze skries – zoals de grutto in Fryslân wordt genoemd – bleef fier op zijn plek aan de linkerkant van de weg staan, terwijl ik langzaam dichterbij kwam …

Hij hield me wel goed in de gaten, dat was duidelijk. Omdat ik toch al aan de rechterkant van de weg in de berm liep, ben ik daar achter de eerste de beste bos fluitenkruid gekropen. En zo kreeg ik de kans om nu eens een grutto in een bloemrijke omlijsting vast te kunnen leggen …