Oudejaarsmijmeringen

Wat gaat zo’n jaar dan weer snel voorbij, hè … Ik ben er nog niet eens aan toe gekomen om even rustig per maand of per kwartaal terug te blikken. Sinds er in oktober een remedie is gevonden om mijn zenuwpijn met ca. 4 of 5 behandelingen per jaar tot hanteerbaar niveau te onderdrukken, heb ik weer meer energie en kan ik er weer meer op uit. Als gevolg daarvan had ik de afgelopen drie maanden eindelijk weer eens genoeg fotomateriaal om mijn weblog dagelijks te vullen.

Om toch nog op enigerlei wijze terug te kunnen blikken, heb ik 12 zeer diverse foto’s uitgezocht. Overzichtelijker dan met deze 12 maandelijkse foto’s kan ik 2018 niet weergeven, en daar laat ik het dan ook maar bij …

Afanja’s 2018 in 12 maandelijkse beelden

Ik sluit het jaar af met een woord van dank aan iedereen die het afgelopen jaar met grappige, warme, informatieve, aanvullende, meelevende, opbouwend kritische, of wat voor reacties dan ook, actief heeft bijgedragen aan mijn weblog. Zonder jullie reactie en ‘likes’ zou het bloggen een stuk minder leuk zijn.

Doen jullie voorzichtig vanavond!?
Een rustige en veilige jaarwisseling gewenst!

Naar de uitgang

Moe, maar absoluut voldaan over alle moois dat we hadden gezien in Park Vijversburg, besloten we op die mooie dag in mei tegen vier uur ’s middags op zoek te gaan naar de uitgang. En dat viel nog niet eens mee …

In een eerder logje schreef ik al: “Groot Vijversburg was dus eigenlijk een bos om de hoek. In het park waren vernuftige slingerpaden en kronkelende vijverpartijen aangelegd, zodat er lange wandelingen gemaakt konden worden zonder dat de wandelaars in de gaten hadden dat ze verschillende keren (bijna) langs dezelfde plek liepen …”

Uit eigen ondervinding kan ik zeggen dat de landschapsarchitect indertijd goed werk heeft gedaan, want wij kwamen helaas ook een paar maal op hetzelfde punt uit zonder dat we een stap dichter bij de auto waren gekomen. En dat terwijl ik intussen al knap moe was en ook flink dorstig. Het was aanlokkelijk om maar even op één van de bankjes te gaan zitten, die daar heel verleidelijk in de zon stonden. Maar behalve aanlokkelijk was het ook gevaarlijk. Wanneer ik in zo’n fase van mijn vermoeidheid ‘even’ ga zitten, dan maak ik het mezelf niet echt gemakkelijker. Want om dan weer overeind te komen en de weg te vervolgen … pfff …

Nee, ik stelde voor om eerst maar naar de oude ingang van het park te lopen (want die wist ik wel te vinden) en dan maar verder te zien. Dat bleek een goed idee, want toen we daar bijna waren, zag ik een auto naderen die op het punt stond om het terrein te verlaten. Terwijl het ijzeren hek open draaide, zetten wij zo goed en zo kwaad als het ging de pas er even flink in. Tot ons geluk konden we mooi bij de auto aansluiten, voordat het hek achter ons weer werd gesloten …

Aan de overkant van de weg stond een muurtje onder een lommerrijke boom. Dat was een fijn plekje om even lekker te zitten, terwijl Jetske de auto haalde. Die stond op de parkeerplaats bij de nieuwe ingang van het park, 200+ m verderop. Daarmee kwam er een onvoorzien eind aan ons bezoek aan Park Vijversburg. Een bezoek, dat wat mij betreft overigens zeker voor herhaling vatbaar is …

En zo heeft Jetske me ook dit jaar weer een paar maal door een mooie, maar vermoeiende fotokuier heen geholpen. Dankjewel, Jetske, ik zou me geen beter fotomaatje kunnen wensen!

25 stoelen en een piano

Welgeteld vijfentwintig stoelen staan er in het glazen paviljoen bij Villa Vijversburg, 13 links en 12 rechts …

Megaconcerten hoef je er dus niet te verwachten …

Maar met hier wat inschikken en daar wat verschuiven, passen er nog best een paar stoelen bij …

Let the show begin …

– wordt vervolgd –

Spiegeltje, spiegeltje

Onderweg naar de gesloten deuren aan het eind van één van de gangen van het glazen paviljoen in Park Vijversburg (zie foto boven) zag ik deze wat vervreemdende en verwarrende spiegelingen …

De gebogen glazen panelen hebben een wonderlijke visuele werking. Op die plek achterom kijkend, leek het park van rechts het paviljoen binnen te komen …

Links leek ineens een enorme gebogen spiegelwand te zijn opgetrokken. Als gevolg daarvan nam het aantal fotomaatjes plotseling schrikbarend toe terwijl ik terugliep naar het centrale deel van het paviljoen. Op enig moment zag ik wel zeven Jetskes voor me staan …

– wordt vervolgd –

Een glazen paviljoen

Het valt niet mee om het nieuwe glazen paviljoen bij Villa Vijversburg in enkele woorden te omschrijven. Van bovenaf ziet het eruit als een soort ster met drie armen die zich alle drie in een boog uitstrekken in een andere richting. We staan op de foto hieronder voor de zuidelijke arm. Hier versmalt het paviljoen zich tot de tot dikte van een enkele glasplaat, waaruit een soort toegangspoort tot het terras achter de villa is uitgespaard …

Zoals ook op de bovenstaande foto te zien is, strekt één van de andere armen zich uit naar de villa,. De derde arm loopt buiten beeld naar rechts en eindigt in een ‘achterdeur’ naar buiten. Het centrale deel van het paviljoen is bedoeld voor kleinschalige exposities, concerten en lezingen …

Hoog tijd om binnen een kijkje te nemen. Let er vooral even op hoe ongelooflijk helder het glas is als je naar buiten kijkt, maar ook op de bijzondere weerspiegelingen die er door de gebogen vormen ontstaan. Er staan helemaal geen dragende kolommen in het paviljoen, en dat komt de transparantie van het gebouw ten goede. Mooi is ook de verdiepte ligging van het paviljoen, daardoor ontstaat er een boeiende relatie met het park. Ook de strakke afwerking valt op, er zijn geen storende elementen als tl-armaturen of verwarmingsradiatoren te zien. En toch is alle techniek aanwezig. Afijn, kijk maar even mee …

– wordt vervolgd –

Gebroken glas

Zoals ik al eerder schreef is Park Vijversburg de afgelopen jaren grondig onder handen genomen. Het park heeft een eigentijdser gezicht gekregen en de villa is van binnen en van buiten gerestaureerd. Aan de achterkant van de villa is een geheel nieuw paviljoen verschenen …

Het paviljoen is ontworpen door de Japanse architect Junya Ishigami samen met de Rotterdamse architecte Marieke Kums. Van berichtgeving in de regionale pers en Omrop Fryslân kan ik me herinneren dat de realisatie van dat nieuwe paviljoen heel wat voeten in aarde heeft gehad …

Het is namelijk een glazen paviljoen geworden met een unieke draagconstructie, die volledig bestaat uit glazen wanden. Het paviljoen is opgebouwd uit 77 glazen panelen die exclusief voor Vijversburg zijn gemaakt in China. Ieder paneel heeft een ander formaat, sommige panelen zijn recht en andere gebogen, en allemaal moesten ze de constructie kunnen dragen …

Waarschijnlijk ter herinnering aan dat moeizaam verlopen traject, dat allerminst van een leien dakje verliep, is er één bijzonder paneel blijven staan. Voordat ik jullie meeneem naar binnen, eerst nog even wat foto’s van dat ene paneel, omdat het best aardige plaatjes oplevert …

– wordt vervolgd –

Villa Vijversburg

Voordat we verder gaan met onze rondgang door Park Vijversburg nog even dit …

Villa Vijversburg vormt van oudsher het hart van park Vijversburg. Dokter Nicolaas Ypey liet hier in 1844 samen met zijn vrouw Baudina Looxma de neoclassicistische Villa Vijversburg bouwen als buitenverblijf. In de tweede helft van de 19e eeuw is de Villa meerdere keren verbouwd en deels weer afgebroken. Sinds 1892 is de Villa eigendom van de ‘Stichting op Toutenburg’ …

Rond de villa werd een park aangelegd, dat officieel Groot Vijversburg heet. In de volksmond werd het park al snel het ‘bos van Ypey’. Wanneer er in dit deel van Fryslân meer dan honderd bomen bij elkaar staan, dan is er in deze contreien al snel sprake van een bos. Dat was zeker het geval in de negentiende eeuw, toen men nog niet snel even de auto kon pakken om ergens in het zuidoosten van Fryslân of in Drenthe een boswandeling te maken …

Groot Vijversburg was dus eigenlijk een bos om de hoek. In het park waren vernuftige slingerpaden en kronkelende vijverpartijen aangelegd, zodat er lange wandelingen gemaakt konden worden zonder dat de wandelaars in de gaten hadden dat ze verschillende keren (bijna) langs dezelfde plek liepen. En dat werkt nog steeds zo, hebben we later op die middag ondervonden. Want hoewel het park en de Villa in de afgelopen jaren een enorme remake en een naamsverandering hebben ondergaan, zijn de slingerende paden in het oude deel van het park gebleven …

Een bijzonder element van de villa wil ik er even uit lichten. Aan de achterzijde staat op het dak van ‘Villa Vijversburg’ een klokkenstoel. Dat heb ik bij mijn weten niet eerder op een dergelijke manier op een villa of landhuis gezien …

– wordt vervolgd –