Achteraf bekeken hadden zowel Aafje als mijn fotomaatje het woord ‘verrassing’ de laatste tijd al eens min of meer terloops laten vallen. Omdat dat voorafgaand aan Sinterklaas was, besteedde ik er geen aandacht aan. Ik ben al van jongs af aan gewend om me eind november-begin december maar bij verrassingen en geheimpjes neer te leggen. Meestal kruipt de aap rond de vijfde wel uit de mouw.
Ditmaal gebeurde dat echter niet. Ik was het alweer vergeten, toen Aafje in de week na Sinterklaas op een dag vroeg of ze wel met de auto naar haar werk mocht, omdat ze iets groots voor mij moest ophalen. Ik was volledig overbluft en overdonderd, toen ze me aan het eind van de middag deze tekening liet uitpakken. Zo hangt hij nu aan de muur, en ik ben er echt heel erg blij mee …
De tekening is gemaakt door Kirsten Krijthe, activiteitenbegeleidster bij Revalidatie Friesland en als zodanig inmiddels een oud-collega van Aafje, maar ook zeer actief als kunstenares. Omdat Aafje mij graag mee wilde laten delen in haar pensionering, heeft ze Kirsten gevraagd of zij een tekening van mij wilde maken zoals ik de afgelopen 15 jaar fotograferend door Fryslân gekuierd ben.
Kirsten heeft alle door Aafje voorgestelde elementen op haar geheel eigen wijze op het papier weergegeven. Het skûtsje dat met een witte snor het water doorklieft, de Friese vlag fier in top, een Fries paard dat met wapperende manen door de wei galoppeert, de grutto als ‘Kening fan de greide’ op zijn troon, op de voorgrond de laatste kievit en de schaatser die door het wit berijpte Fryslân onder voortdrijvende wolken blijft trainen voor die ene tocht …
Heel fijn gestipt heeft Kirsten er zelf nog een mooi pompeblêd in de fok aan toegevoegd. Fijn gestipt …? Jawel, op dit formaat is dat niet goed te zien, maar de originele tekening van 30 x 30 cm bestaat volledig uit kleine stipjes …
Al die elementen maken samen Fryslân, waarvan ik weet dat ik er nu niet meer weg wil. Hier ben ik geboren, hier wil ik graag nog een jaar of wat vrij en veilig met mijn camera rondstappen en hier wil ik uiteindelijk ook mijn laatste adem uitblazen.
Morgaine had het verhaal erachter aardig doorzien in haar reactie.
De meest opvallende vraag kwam van OmaBaard, zij vroeg wat ik met paarden heb. Behalve dat ik vooral Friese paarden erg mooi vind, heb ik er niet zo gek veel mee. Zeker sinds het beste paard van stal me eens zand heeft laten happen. Hoe dat zit, kun je lezen in ‘Sinterklaas en het grote zwarte paard’.
En dit is Kirsten zelf …
Meer informatie over Kirsten en haar werk kun je op haar website vinden:https://kirstenkrijthe.nl
Maar natuurlijk kun je haar en haar werk ook op Facebook vinden: Kirsten Krijthe – beeldend kunstenaar
Afanja's Weblog 