Moeraskartelblad en meer moois

Afgelopen vrijdag zijn Jetske en ik weer samen op pad geweest. Drachten was ditmaal de uitvalsbasis. We waren het er al snel over eens dat het maar weer eens een weidevogeldagje moest worden. Maar ik stelde wel voor om eerst even een kijkje te nemen in het Weinterper Skar …

Dat er het nodige vocht in het gebied is opgeslagen, was goed te zien aan de slenk waar het kristalheldere water vlot doorheen stroomde …

Er groeide een grote hoeveelheid rode planten met lange stelen en kleine roze bloemetjes. Jetske pakte Obsidentify erbij om uitsluitsel te krijgen over de naam van de plant. Het blijkt te gaan om moeraskartelblad, waarschijnlijk een ver familielid zijn van het hier al langer bekende en veel kleinere heidekartelblad

We liepen in de richting van het blauwgrasland langs het noord-zuid pad. Daar hoopten we al een enkele vroege brede orchis te vinden, maar dat was wat optimistisch gedacht. We liepen een stukje in zuidelijke richting naar het alweer van afstand lonkende ‘Afanja-bankje’ …

Terwijl ik mijn onderdanen even rust gaf op het bankje, scharrelde Jetske rond met de ‘Merlin Bird app’ om te kijken of er nog interessante vogeltjes te horen waren. Dat leek nogal tegen te vallen, maar er vloog wel een ooievaar in glijvlucht over ons heen …

Op weg terug naar de auto zagen we nog een vlinder. Fladderen even dachten we dat het een witje was, maar Jetske zal al gauw dat het een oranjetipje was. Het beestje streek neer op een paardenbloem en bleef daar net lang genoeg zitten om ons beide een paar foto’s te laten maken …

Bosyacinten in ’t groen

De koude aprilmaand lijkt tot gevolg te hebben gehad, dat onze tuin er de laatste tijd tamelijk saai en somber uit zag voor de tijd van het jaar. Pas sinds enkele dagen schieten de boshyacinten tussen het groen omhoog om weer wat kleur in de tuin te brengen…

In het weekend heb ik er eens wat foto’s van gemaakt. Het kan aan mij liggen, maar ik heb het idee dat de boshyacinten in onze tuin dit voorjaar wat iel zijn gebleven. De meesten lijken weinig bloemetjes te hebben op lange stelen. …

Ik draag de bloemetjes op aan de stoere jonge blom op de motor op de foto hieronder. Ze wist het toen nog niet, maar een jaar of wat later zou ze mijn moeder worden. Ze viert vandaag haar 88e verjaardag …

Druppels met een rood puntje

Afgelopen week heb ik tussen de buien door af en toe weer eens wat druppels verzameld voor mijn collectie …

Daarbij ben ik speciaal weer eens op zoek gegaan naar druppels waarin ik het kleine rode puntje van de heksenbol kon vangen …

Tijdens mijn rondgang was deze langpootmug de mooiste bijvangst die zich aandiende …

Terugkeer van de kiekendief

De grutto die ik had gefotografeerd stond aan de noordkant van het uitkijkplatform achter het hek. Toen ik me oprichtte en omdraaide, zag ik dat de bruine kiekendief weer tevoorschijn was gekomen in het zuidwesten, waar ik hem eerder ook had gezien …

Korte tijd kon ik hem blijven volgen, terwijl hij weer boven hetzelfde weiland zweefde als een minuut of tien eerder. Daarna raakte ik hem opnieuw kwijt, toen hij laag boven de sloot bleef zweven …

Vrijwel op hetzelfde moment zag ik verderop een zwerm vogels opvliegen. Daar zal de kiekendief vast ook ergens geweest zijn, maar ik kreeg hem niet meer te zien. Bij de zwerm vogels fladderde één kievit rond. Hoewel ik er tot nu toe maar enkelen had gezien, had ik het idee dat de andere vogels kemphanen waren …

Hoe ik vervolgens ook in ’t rond speurde, de kiekendief was in geen velden of wegen meer te zien. Toen ik het uitkijkplatform afdaalde, voelde ik de kou in mijn bovenbenen. Het werd tijd om langzamerhand eens op huis aan te gaan. Ik was nog geen 200 meter onderweg, toen ik langs een bordje van Staatsbosbeheer kwam, waar een grutto voorbeeldig bleef poseren, terwijl ik de auto rustig liet uitrollen en ter hoogte van het bordje stop zette. De bonus van de dag

Uitzicht over de Mieden

Nadat de bruine kiekendief uit het bericht van gisteren uit zicht was verdwenen, parkeerde ik de auto naast het uitkijkplatform. Vanaf het platform heb ik wat foto’s gemaakt voor een rondblik over een deel van de Surhuizumermieden

Kijk maar even mee en geniet van de rust in het gebied. Het enige echt ontsierende element in de omgeving is het agrarisch-industrieel complex van Friesland Campina in Gerkesklooster-Stroobos in de verte …

Achter het hek zat een grutto op veilig gebied met jeuk. Er zat niets anders op dan even te krabben. Ik heb hem zijn privacy maar gegund …

Bruine kiekendief op jacht

Een grutto die op een paal staat, is toch een wat klassieker beeld dan een graspieper op een paal. Korte tijd nadat de graspieper was weggevlogen, was ik net bezig om deze grutto netjes te portretteren op zijn paal, toen hij plotseling uit mijn beeld verdween …

Al snel werd duidelijk waarom. Er vloog een bruine kiekendief laag over de sloot en de rand van het oude boerenland. Nadat de kiekendief voorbij het hek was, dook hij weer omlaag naar de sloot om zijn vlucht te vervolgen. De grutto zag ik iets verderop intussen als een raket omhoog schieten. Voorbij het volgende hek zwenkte de grote roofvogel ineens naar rechts. Hij dook naar de sloot alsof hij daar iets van zijn gading had gevonden …

Even zag ik de tip van zijn linker vleugel nog, daarna verloor ik hem (tijdelijk) uit zicht …

Een graspieper in de Mieden

Mijn kleine klaagzang over het koude weer en de gemene noordoostelijke wind, lijkt gehoord te zijn. Eindelijk was het gisterochtend eens een aantal uren lekker zonnig, maar nog belangrijker: het was vrijwel windstil. Daarom ben ik al mooi op tijd in de auto gestapt om een ritje naar de Surhuizumermieden te maken …

Dankzij het ontbreken van die koude wind kon ik er zelfs weer een stukje tussen de groengele weilanden wandelen. Dat maakte het ook mogelijk om deze graspieper stilletjes te benaderen, terwijl hij prinsheerlijk op de paal met het bord van Staatsbosbeheer om zich heen stond te kijken …

Het plasdrasland lag er een stuk leger bij dan bij eerdere bezoekjes. De grutto’s hebben allemaal hun eigen plekje gezocht de Surhuizumermieden. Een enkel grutto liep er rond om te foerageren en in een sloot zwom een meerkoet, verder werd het beeld hier bepaald door een aantal zwanen …