Maandelijks archief: juni 2021

17 jaar MS en 500.000 views

Geplaatst op door

Op 26 oktober 2005 ben ik, een jaar nadat ik de diagnose MS had gekregen, onder het motto ‘Het beste beentje voor’ begonnen met bloggen. Door dagelijks een fotokuier in de natuur te maken, hoopte ik mijn conditie zowel mentaal als fysiek zo goed mogelijk op peil te houden. Het dagelijks publiceren van een kort verslag met een paar foto’s was bedoeld als stok achter de deur. Dit was de eerste foto die ik publiceerde …

De eerste weken en maanden was ik al blij met drie tot vijf bezoekers op een dag. Maar ik had lol in het bloggen en ik heb jarenlang dagelijks met veel plezier mijn fotokuiertjes gemaakt. Wel werden die fotokuiertjes gaandeweg wat korter naar mate de kracht in mijn benen gestaag afnam. Favoriete plekjes raakten uit beeld (links), maar daar kwamen dan weer andere voor in de plaats (rechts) …

Tot twee keer toe ging mijn blog verloren. De eerste keer was dat het gevolg van een mislukte update van een weblog, dat op mijn toenmalige afanja.nl-domein draaide. Mijn tweede weblog stierf een stille dood, nadat web-log.nl ermee stopte. Maar ik ben al die tijd onverdroten blijven bloggen en fotograferen. Het bezoekersaantal ligt intussen een stukje hoger dan in het begin. De teller van mijn huidige weblog, dat sinds juli 2010 draait, tikt vandaag rond het middaguur de 500.000 views aan …

Ik ben dit blog begonnen met MS, en ik hoop er ondanks die MS ook nog lang mee door te gaan. Op naar een miljoen views, zullen we maar zeggen. Maar de gevolgen van de MS laten zich wel stapje voor stapje meer voelen. En dat zal ook nog wel even zo doorgaan, want MS is helaas nog steeds niet te genezen. Daarom blijft onderzoek hard nodig. Ik zal er niets meer aan hebben, maar er komen jaarlijkse nieuwe (jonge) patiënten bij, die met het oog op hun toekomst het best mogelijke onderzoek verdienen.

Van 28 juni tot en met 3 juli 2021 vindt de MS collecteweek plaats. Aafje is één van de duizenden collectanten en coördinatoren die zich vrijwillig inzetten om geld op te halen, waarmee het onderzoek naar MS gesteund wordt. In verband met corona kunnen collectanten dit jaar ook via internet geld inzamelen.

Elke bijdrage, hoe klein dan ook, is van harte welkom. Doneren via Aafje kan door te klikken op de afbeelding hieronder:

Zwarte sterns en naderend onweer

Geplaatst op door

De vreemde vogel liet zijn riedeltje nog steeds regelmatig horen vanuit de boom in het rietland. Hij liet zich echter niet zien, daarom besloten we door te lopen naar de vogelkijkhut met de toepasselijke naam ‘Blaustirns’. Het is de Friese benaming voor de zwarte stern, en dat is precies de vogel waarvoor we hier naar toe waren gekomen …

De zwarte stern is een trekvogel die als bedreigd op de Rode lijst staat. Die indruk kregen we zaterdagmiddag gelukkig geenszins. Vanaf het eerste moment dat we in de kijkhut zaten, vlogen er talloze malen zwarte sterns aan ons voorbij. Ik heb er nu eens een keer meer foto’s van kunnen maken dan ik hier nu kan laten zien …

Intussen kwam de bui die we eerder al boven Eastermar zagen hangen, langzaam maar zeker onze kant op. Na enige tijd hoorden we de donder in de verte over de Leijen rollen …

Wat ik niet goed begrijp, is dat sommige watersporters er desondanks voor kozen om het water op te gaan, zoals het motorbootje, of om er op te blijven zoals de kanoërs …

Jetske en ik hadden onze fotografische buit na een half uurtje wel binnen. Een echte duikvlucht om een visje te vangen en het voeren van bedelende jongen hadden we niet te zien gekregen, maar verder was ik zeer content over de medewerking die we hadden gekregen van de sterns. Daar besloten we op te stappen. Misschien konden we nog net voor de bui los zou barsten bij de auto zijn. …

Op de terugweg troffen we halverwege het pad door het riet een paar mensen aan. De man van het stel stond met de fiets aan de hand(!?) naar de boom te kijken. Daar klonk nog steeds het riedeltje dat we op de heenweg ook al hadden gehoord. De in een blauwe trui geklede man dacht dat het om een blauwborst ging.

Hij had hem alleen nog niet kunnen zien, daar bracht hij echter verandering. Behalve een fiets had hij ook een verrekijker meegenomen. Daarmee wist hij de vogel te lokaliseren, vertelde hij even later. Maar hoe goed hij ook zijn best deed om ons het juiste takje aan te wijzen, Jetske en ik kregen hem niet te zien …

Tot slot: hoewel we net niet helemaal droog bleven, waren we mooi op tijd bij de auto voordat de hemelsluizen echt open gingen. 🙂

Een nieuw bankje en ’n vreemde vogel

Geplaatst op door

Nadat onze macromissie bij de Kapellepôle was mislukt, zetten Jetske en ik koers naar de Leijen. Zoals meestal parkeerden we de auto bij Doktersheide. Toen ik hier enkele weken geleden was, baadde de trots van de Tike in zonnig zomerlicht, nu hing er een bui boven Eastermar die best eens onze kant op zou kunnen komen …

Gelukkig had ik net een kwartiertje in de auto gezeten, zodat we het bankje met zicht op de oude boom links konden laten liggen. Het lijkt me met het oog op teken ook niet zo’n fijn plekje nu …

Tot mijn verrassing stond er pakweg 50 m verderop bij de ingang van het paadje naar de vogelkijkhut een gloednieuw bankje. Middels een plaatje en een QR-code vertelt het bankje een lokaal verhaal. Ik vind het mooi! De QR-code is ook hieronder te scannen …

Gevolgd door het met camera’s behangen boswachtersvrouwtje liep ik het paadje naar de vogelkijkhut ‘de Blaustirns’ in. Het omringende gras en riet was in nog geen drie weken tijd hoog opgeschoten …

Halverwege het paadje hielden we enige tijd halt. In de boom die iets verderop in het rietland staat, hoorden we een bijzondere vogelroep, die we geen van beiden thuis konden brengen …

Rust bij de Kapellepôle

Geplaatst op door

Tegen het eind van het schooljaar zijn het drukke tijden voor mijn fotomaatje, daarom besloten we onze gezamenlijke fotokuier maar eens op zaterdag te maken. We besloten te beginnen bij de Kapellepôle. In dit kleine natuurgebiedje wemelde het in deze tijd van het jaar bij eerdere bezoekjes altijd van de waterjuffers, libellen, vlinders en wat dies meer zij …

De teleurstelling was dan ook groot, toen we rond 14:00 uur na een kort, maar pittig kuiertje over de heide en door een bosschage, bij het kleine vennetje een bijna doodse stilte aantroffen. Het aantal libellen dat er rondvloog was op één hand te tellen en het aantal juffers op twee. Ook bijen en andere insecten vlogen er maar weinig rond. Eigenlijk was alleen het aantal mieren op één plekje verontrustend groot …

Meer dan een waterjuffer, een bij en een vlieg, die zijn rechter voorpoot miste, heb ik niet voor de lens gekregen. Kan het te maken hebben met het drukkend warme weer op dat moment? Of gaat het ineens zo bar slecht met het leefklimaat op de Kapellepôle?

Hoe dan ook, Jetske en ik besloten al snel om een ander en koeler plekje op te zoeken …

Hoe ik ’t liever zie

Geplaatst op door

Naar aanleiding van de foto’s van de ooievaars tussen die grote rollen in plastic verpakt hooi bedacht ik me, dat ik het eigenlijk veel liever zo zie …

Het scheelt een zee aan plastic en het oogt ook nog eens een stuk vriendelijker …

Maar ja, deze foto’s heb ik vandaag precies 15 jaar geleden gemaakt. De kans dat deze boer nog op dezelfde manier werkt, lijkt me helaas niet erg groot …

Matige lichtende nachtwolken

Geplaatst op door

Ik had er de afgelopen weken al een paar maal tevergeefs naar uitgekeken, maar steeds gooide bewolking roet in het eten. Precies twee jaar en 1 dag na de laatste keer dat ik ze zag, kreeg ik woensdagavond rond middernacht opnieuw de kans om lichtende nachtwolken te fotograferen. Ze waren lang zo mooi niet als de prachtige display twee jaar geleden, maar dat is te wijten aan het feit, dat er nog ‘gewone’ wolkenflarden voorbij dreven …

Voor de beste foto’s moet je eigenlijk even een donkere plek buiten de stad hebben. Omdat autorijden op dat tijdstip niet meer echt raadzaam was, besloot ik weer even naar het trapveldje verderop in de straat te lopen. Daar heb ik vooral de hoogspanningsmast en een voetbaldoeltje gebruikt als contrasterende elementen …

Hoe het elders was, weet ik natuurlijk niet, maar hier vervaagden de lichtende nachtwolken al na een kwartiertje. Wil je ook kans maken om dat bijzondere verschijnsel eens te zien? Houd dan de komende drie weken ongeveer een uur na zonsondergang aan de noordelijke horizon in de gaten …

Ook afgelopen nacht waren er weer lichtende nachtwolken te zien. De lucht was een stuk helderder dan woensdag, daardoor waren de lichtende nachtwolken mooier en duidelijker te zien waren. Maar de show speelde zich helaas heel laag boven de horizon af, te laag voor mij om er tussen de bebouwing foto’s van te kunnen maken. Mijn fotomaatje Jetske heeft dat wel gedaan, haar foto’s kun je HIER zien.

In mijn logje van 22 juni 2019 kun je lezen wat die lichtende nachtwolken nu eigenlijk zijn en waar je op moet letten om ze te kunnen zien: ‘De kortste nacht, ’t mooiste licht’ …

Tussen de rollen hooi

Geplaatst op door

Nadat ik het veld met de orchissen achter me had gelaten, kwam ik enkele honderden meters verderop aan de zuidkant van het Weinterper Skar langs een weiland met rollen hooi. Waar de boer aan het werk is (geweest), daar valt wat te smikkelen. En dus was er een groepje ooievaars aan het foerageren …

Ze lieten zich niet hinderen of storen door passerende fietsers en voorbij razende tractoren. Deftig voortstappend en zorgvuldig om zich heen spiedend, werden vooral de laagste stroken van het weiland gescand op kikkers en ander lekkers …