Toen ik half februari langs het hoge riet naar de vogelkijkhut ‘Blaustirns’ bij De Tike wandelde, vertelde ik al dat de lokale rietsnijders hun materieel in gereedheid brachten om het rietland van zijn wuivende pluimen te ontdoen …

Vorige week was die klus rond de vogelkijkhut geklaard. Het zicht reikt er weer ver nu, je kunt de hut nu al van grote afstand zien. En als je heel goed kijkt, kun je zelfs het uitkijkplatform bij het strandje aan de Leyensloane aan de andere kant van de Leijen zien. Daarover later meer …

Langs de oever van het meer blijft een randje riet staan. Daarnaast valt hier op dat er om een aantal kleine boompjes heen is gemaaid. Deze boompjes waren blijkbaar al te dik om met de machine te kunnen slechten. Het laat wel mooi zien wat er met rietland gebeurt, wanneer het niet jaarlijks wordt gemaaid. Een paar jaar niet maaien, dan zal zo’n stuk rietland na een paar jaar een bos zijn …

Vanaf het hoge vlonderpad naar de hut kijk ik nog even achterom. Aan de andere kant van het kale rietveld ligt de oogst in grote bossen samengebonden te wachten op vervoer voor verdere verwerking …

Morgen kijken we vanuit de vogelkijkhut even uit over de Leijen …