We hebben de scheepswerf achter ons gelaten en wandelen nu nog een stukje in oostelijke rchting over de Westhavenkade …

Bij het pand van Stichting Urker Botter, die zich o.a. richt op het behoud van Urker botters en andere historische schepen, hangen boven de kade sierlijk opgehangen netten …

Nadat we een stukje verder waren gelopen, keek ik op een bepaald moment eens in de verte. Die kade was nog knap lang, te lang voor mij, realiseerde ik me …

Het was tijd om aan de terugweg te beginnen, want het was intussen al een heel eind naar de auto. Maar geen paniek, mijn onderdanen werkten nog netjes mee …

Terug bij de Botterschuur zag ik daar een poster hangen met de kop ‘Lennaert Nijgh – de Jonge Jacob, UK 114’. Ik liep er even naar toe en maakte een paar foto’s. De UK 114, die hadden we zien liggen toen we de Westhaven in zicht kregen. Op het affiche las ik, dat de bekende dichter en tekstschrijver Lennaert Nijgh een tijdlang eigenaar van het schip was …

Denkend aan nummers als ‘Verdronken vlinder’ en ‘Testament’, zag ik een aalscholver in de richting van het IJsselmeer zeilen …

– wordt vervolgd