Vanmiddag heb ik even een ritje gemaakt door de ijzige mist die over het Friese land hing.
Bij Poppenhuizen-Warniahuizen zat het torenvalkje weer op zijn favoriete uitkijkpost.

Nadat ik de auto rustig had laten uitrollen, keek het schrandere dier me met een eigenwijze blik aan …

“Zal ik jou eens een poepie laten ruiken …?”, leek hij te willen zeggen.
En hij voegde meteen de daad bij het woord …

Daarna draaide hij zich weer om zonder me nog een blik waardig te keuren …