Druiven op het terras

Nadat ik begin jaren negentig de tuin hier had heringericht, kregen we van mijn vader een stekje van een druivenstok van een oom van mij, de Boskoop Glory

Het duurde even voordat hij aansloeg, maar daarna schoten de scheuten alle kanten op. Al snel waren zowel de zuidgevel van ons huis als de pergola bedekt. Dat zorgde in de zomer niet alleen voor een natuurlijk zonnescherm, maar hij leverde zo tussen 2005 en 2015 massa’s heerlijk zoet druiven …

We hadden vaak zoveel druiven, dat we er niet tegenaan konden eten. Regelmatig brachten we een schaaltje met druiven naar een paar van de buren. Een oud-collega heeft er zelfs eens heerlijke wijn van gemaakt. Daarnaast hielp Tijmen de eerste jaren met liefde en smaak ook graag een handje …

Die hulp viel helaas weg, toen Tijmen enkele jaren later ontdekte dat er ‘pitjes’ in onze druiven zaten. Ook daarna zaten we gelukkig nog niet zonder hulp. Als we de druiven niet snel en degelijk hadden beveiligd met een net, dan zorgden eerst de merels en vervolgens in grotere aantallen de spreeuwen er wel voor dat er niet teveel bleef hangen, voordat de winter zijn intrede deed …

Daar kwam rond 2015 een eind aan, omdat onze dierbare druif meer en meer in de greep kwam van meeldauw. Uiteindelijk begon hij helemaal weg te kwijnen en de druiven die er nog aan groeiden, verschrompelden al aan de stam. Niets mocht nog baten, daarom restte er in 2016 helaas geen andere optie dan hem maar te kappen. Het onderste deel van de stam heeft een plekje in de tuin gekregen …

Intussen staan er weer twee nieuwe druivenstokken. Aafje kocht een meeldauw-resistente Boskoop Glory en Jetske bracht een exemplaar mee uit Duitsland. Ook ditmaal duurde het een paar jaar voordat ze de gang te pakken gekregen. Dit jaar hangen er voor het eerst weer een paar trossen druiven aan. Nadat we op mijn verjaardag even een trosje hebben geproefd, kan ik zeggen dat ze net als de druiven van de eerste stok heerlijk zoet zijn …

Het zwarte schaap

De kudde schapen die ons in het blogje van gisteren in volle vaart tegemoet kwam sjokken bestond uit twee delen. Op de laatste foto van gisteren waren de schapen te zien die over de weg liepen. Een ander deel liep over de zeedijk. Daar boven op de dijk zag ik een zwart schaap lopen. Jetske had aan een enkel woord en mijn wijzende hand genoeg om de auto opnieuw in de berm te zetten …

Het zwarte schaap deed me meteen denken aan ‘Het schaap Veronica’ van Annie M.G. Schmidt. Zij schreef in de loop van ruim zevenenhalf jaar (14 januari 1950 – 10 augustus 1957) 76 gedichten over dit fictieve, sprekende schaap. Hier kun je ‘Het hele schaap Veronica’ lezen …

Zelf had ik in mijn jonge jaren eerlijk gezegd meer met het zwarte schaap Veronica. Daarbij gaat het om het sprekende schaap, maar om de toenmalige piratenzender Veronica, het zwarte schaap onder de radiozenders

Het blijft een bijzonder beeld zo’n zwart schaap tussen al die blondines. Zo statig als de kudde hier op de zeedijk aan ons voorbij trok, was het helemaal een mooi plaatje …

Daar gaat ze, dat ene zwarte schaap, samen met de rest van de kudde trok ze verder westwaarts. Jetske en ik vervolgden onze weg in oostelijk richting …

Spreeuwen bezetten windmotor

De windmotor aan de Westersânning in de Jan Durkspolder dient bij rustig weer vaak als rustplaats voor vogels …

Waren het begin juli een paar kraaien, begin augustus hielden enkele spreeuwen de zaak bezet …

Open F.K. synchroongrazen

Op het land van boer Bartele Batstra werd deze week het Open Fries Kampioenschap synchroongrazen gehouden. Dat niet alle deelnemers toppers waren, was me al snel duidelijk …

Swarte Tryn Trije en haar dochter Lytse Tryn Trettjin gingen lang aan de leiding. Op onderstaande foto is echter te zien, dat zij zich wat al te makkelijk uit hun ritme lieten brengen door een groepje spreeuwen en enkele zwaluwen …

De jury kwam dan ook unaniem tot de slotsom, dat de titel en de erbij behorende wisselbokaal dit jaar naar de gezusters Reade Riek Ien en Twa gaat. Vooral hun sierlijke bochtenwerk werd geroemd …

Spreeuwendans bij de Bokkumer Mar

“Hoe is het toch mogelijk dat er 1 vogel over je heen vliegt die je vol op je hoofd raakt met een lading vogelpoep, terwijl er op een ander moment een uur lang regelmatig honderden spreeuwen over en om je heen vliegen zonder dat ze je ook maar één keer raken …?”

Toen die vraag vorig weekend bij me opkwam terwijl ik de vogelpoep uit mijn haar stond te wassen, herinnerde ik me dat ik nog onbewerkte video-opnamen had van een spreeuwendans bij de Bokkumer Mar van begin november 2014. Die opnamen heb ik indertijd laten liggen, omdat ik er een dag eerder ook al een filmpje had geschoten van “Een spreeuwenzwerm bij zonsondergang”. En die zonsondergang was een stuk kleuriger dan het grijsblauwe decor waarin de show zich op de tweede avond afspeelde.

Dat laatste past echter heel goed bij het actuele weerbeeld. Bovendien voeren spreeuwen momenteel her en der ook weer meer of minder spectaculaire luchtshows op. Alle reden dus om dit filmpje, bestaand uit 1 take van 4 minuut 32 seconden, tevoorschijn te halen. Ik stond daar die avond samen met een Sovon-medewerker Romke, die probeerde om een redelijk accurate telling van de spreeuwen te produceren. Na het bekijken van het filmpje zal duidelijk zijn dat dat niet meeviel …

Vogelbescherming Nederland ‘Toekomst’

Een week of drie nadat ik de video “Spreeuwenzwerm bij zonsondergang” online had gezet, kreeg ik een mailtje van Tom Sijmons van Visual Noise. Een deel van het mailtje luidde als volgt:


“Beste Jan,

Op Youtube zagen we jouw prachtige beelden van zwermen spreeuwen. In opdracht van Vogelbescherming Nederland zijn wij bezig met het maken van een film, waarbij wij nog op zoek zijn naar dergelijke beelden. Wij zijn op zoek naar een of twee shots (totaal lengte scene spreeuwen is ongeveer 5-10 sec) en vinden een aantal fragmenten uit jouw opname zeer geschikt. Ben je genegen om ca. 5-10 seconden materiaal beschikbaar te stellen voor gebruik in een film voor de Vogelbescherming? Wij denken dat het een mooi document gaat worden …”


Vrijdag kreeg ik het eindresultaat te zien, en het is inderdaad een mooi document geworden, dat begint met een paar van mijn shots van de spreeuwenzwerm bij de Bokkumer Mar …


Vogelbescherming Nederland ’Toekomst’ from Visual Noise on Vimeo.


De warme herfst van 2014

Uitzonderlijk zacht, droog en zonnig, daarmee is de herfst van 2014 in enkele woorden duidelijk omschreven. In navolging van vrijwel alle voorgaande maanden dit jaar, waren ook de maanden september, oktober en november aanzienlijk warmer dan normaal. In september heb ik in ons tuintje 21 warme dagen (maximumtemperatuur 20,0°C of hoger) geteld en 3 zomerse dagen (maximumtemperatuur 25,0°C of hoger). Ook in oktober heb ik nog 3 warme dagen kunnen noteren …

(de kleine foto’s in dit artikel kunnen worden vergroot door erop te klikken)

Uiteindelijk kwam de gemiddelde temperatuur in ons tuintje in de herfst van 2014 uit op 12,1 ºC, tegen een langjarig gemiddelde van 9,8 ºC over de periode 1971-2000. Daarmee was de herfst in ons tuintje dus 2,3 ºC warmer dan normaal. Bij het KNMI in De Bilt kwam de gemiddelde temperatuur uit op 12,4 °C tegen 10,6 °C normaal. De herfst van 2014 was daarmee de op één na zachtste sinds het begin van de regelmatige waarnemingen in 1706 …

141203-temp-herfst2014

De eerste nachtvorst heb ik pas op 21 november kunnen noteren, toen daalde de temperatuur even tot -1,4 °C. De rest van de maand bleef de temperatuur boven het vriespunt steken. Bij het KNMI in De Bilt daalde de temperatuur pas op 25 november onder het vriespunt. Normaal telt de herfst in De Bilt zeven vorstdagen (minimumtemperatuur lager dan 0,0 °C) …

De herfst van 2014 was ook uitzonderlijk droog. Met 101 mm viel er in ons tuintje minder dan de helft van de neerslag die er normaal in de herfst valt (ca. 231 mm). Ook landelijk was de herfst erg droog, gemiddeld viel er over het land 136 mm regen tegen een langjarig gemiddelde van 243 mm …

141203-neerslag-herfst2014

Een zonnemeter heb ik nog steeds niet, maar als het KNMI tot de conclusie komt dat de herfst met gemiddeld over het land 376 uren zonneschijn, tegen een langjarig gemiddelde van 320 uren, zeer zonnig was, dan geloof ik dat meteen. Dat beeld kan ik hooguit bevestigen door te kijken naar het aantal vlinders, libellen en vliegen dat nog tot begin december actief was …

Intussen is de winter grijs en nat uit de startblokken gekomen. Wat mij betreft mag het echt gaan winteren met sneeuw en ijs, zodat we langzaam maar zeker in de kerstsfeer komen. Daar ziet het echter geenszins naar uit. Veel meer dan een enkel graadje nachtvorst lijkt er voor de rest van het jaar niet meer in te zitten, zodat we een groene Kerst tegemoet lijken te gaan.