Hoewel het eergisteren grijs en druilerig weer was, werd het toch een mooie maandagmiddag. Behalve het treffen met een grote zilverreiger had ik in de buurt van Earnewâld nog een bijzondere ontmoeting …

Er scharrelde een groepje reeën rond in een stuk blauwgrasland … en dat waren in dit geval niet zomaar wat reeën …

Bij het drietal op de eerste foto voegde zich na een tijdje de gitzwarte ree, die ik hier de laatste jaren al een paar maal eerder heb gezien …

In totaal hebben onze paden elkaar toch zeker al een keer of vier, vijf gekruist, de laatste keer dat ik hem zag, was op 7 november …

Op die dag is het me voor het eerst gelukt om een paar foto’s van hem te maken, maar helaas kreeg ik hem niet echt scherp in beeld …

Afgelopen dinsdag zat het eindelijk eens mee, de reeën bleven zo ongeveer een kwartier lang mooi binnen het bereik van mijn camera …

Terwijl ik lekker tegen de auto stond te leunen, stond ik heel even oog in oog met die prachtige gitzwarte ree …

Geluk? Zeker!
Maar geluk moet je zo nu en dan wel afdwingen, want ook in tijden van grote vermoeidheid komen de onderwerpen niet naar je toe. En dus zit er maar één ding op: als het even kan, dagelijks een ommetje maken met de camera in de aanslag.