Terwijl ik gistermiddag een ritje over ’s heren B-wegen maakte, werd mijn aandacht op een bepaald moment getrokken door een klein kalfje dat wat wankel bij twee koeien door de wei strompelde …

Het was zo klaar als een klontje: het beestje was nog maar net geboren. Zodra ik was uitgestapt om wat foto’s te maken, hief de tante van het kleintje haar kop naar me op om te bekijken wat ik van plan was …

Vervolgens keerden beide koeien en het kalfje me eensgezind de rug toe …

Het kalfje ging intussen op zoek naar haar eerste voedzame maaltijd. Eerst maar eens kijken wat tante te bieden heeft …

Dat leek in eerste instantie nogal tegen te vallen, zou ze dan toch aan de andere kant moeten zijn …?

Nee, toch nog maar eens proberen bij tante …

Mama koe keek intussen gemoedelijk toe …

Nog eens even kijken hoe het daar gaat …

Mama besluit er maar even bij te gaan liggen …

Na een tijdje scharrelt het kalfje toch weer samen met tante naar de moederkoe …

Terwijl het kalfje nu op haar beurt in het gras gaat liggen, komt mama weer overeind …

Al snel spoort ze de kleine aan om weer overeind te komen …

Terwijl tante met haar opvallende neusring mij weer in de gaten houdt, gaat het kalfje opnieuw op zoek naar melk …

Ja … daar moet het toch ergens te halen zijn …

Uiteindelijk lijkt het allemaal goed te komen …

Hoewel het er allemaal goed en gezond uitzag, besloot ik toch maar even langs de dichtstbij zijnde boerderij te rijden om melding te maken van dit tafereel. Hoe goed ik daar ook rondkeek en hoe vaak ik ook “Folluk …” riep, er verscheen niemand en dus besloot ik mijn weg maar te vervolgen …