Het was rustig op en rond de Leijen maandagmiddag. Er zaten weinig vogels rond de kijkhut, maar er lag mooi licht over de Leijen. Rond 14:30 uur werd de rust echter verstoord door een laag vliegend militair toestel dat vanaf de andere kant van het meertje dichterbij kwam.
Al snel werd hij gevolgd door nog drie toestellen met laag ronkende motoren. Grote groepen vogels vlogen aan de andere kant van de Leijen geschrokken op. Vlak voor ons maakten de vliegtuigen een ruime u-bocht naar links om terug te keren naar waar ze vandaan kwamen. Dat was echter te vroeg gejuicht, korte tijd later kwamen ze nog een keer terug om daarna echt te verdwijnen …

’s Avonds ontdekte ik, dat het ging om vliegtuigen, die deelnemen aan de oefening ‘Falcon Leap’. De Koninklijke Luchtmacht traint bij deze oefening samen met internationale partners uit o.a. Duitsland, Polen, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten op het droppen van vracht en parachutisten. De training is bedoeld om internationale samenwerking en gereedheid te versterken …



Militaire toestellen zoals de Nederlandse C-130H, de Amerikaanse en de Britse A-400M nemen deel aan de oefening. De vliegtuigen zijn vanwege hun lagere vlieghoogte extra zichtbaar en hoorbaar in de regio. En dat hebben zowel de vogels als wij geweten. Een paar keer zagen we een verontruste groep vogels in de verte opvliegen. En ze zijn op de meeste foto’s nauwelijks of niet zichtbaar, maar wat te denken van de uitlaatgassen die die zware machines uitstoten. Maar toch …



De tijden zijn wel veranderd, hè. Ik heb lang in vrede en pacifisme geloofd, maar ik betrap me er nu op, dat ik tegenwoordig vrede heb met dit soort af en toe even hinderlijke oefeningen. We hebben gisteren kunnen zien dat Rusland de randjes opzoekt met de 19 drones die het NAVO-luchtruim in vlogen. De tijd van ‘Liever een Rus in de keuken dan kruisraket in de tuin’ is voorlopig wel voorbij. Hawar, tiden hawwe tiden …
Tegen 14:45 uur was het laatste toestel uit zicht verdwenen. De rust daalde al snel weer neer over de Leijen. En dat was toch wel zo fijn …



