En weer was het hier de hele dag grijs en grauw. Een ritje van een kilometer of zestig over plattelandswegen na afloop van een verjaardagsvisite leverde me slechts één fotogeniek moment op …

Een groepje van vijf reeën stak op enige afstand voor me heel rustig de weg over … totdat ik de auto had laten uitrollen en mijn camera van de passagiersstoel had gepakt …

Spoorslags gingen ze er als op afspraak met grote sprongen vandoor, daar was zo snel geen scherpstellen aan …

Eenmaal thuis restte mij niets anders dan enigszins mismoedig een greep in mijn rijkgevulde archief te doen …

Deze kleine druppeltjes in het mos op de daklijst van onze bijkeuken dateren van februari 2009. Maar ik vind het nog steeds pareltjes.   🙂