De laatste tijd zagen we weer regelmatig een merel met een snavel vol voedsel in de tuin. Soms werd er hier in de border wat gevonden, maar vaker zag ik een merel een tussenlanding maken op de deur van de schutting achter in de tuin. Waar ze vervolgens naar toe gingen, was lang onduidelijk, maar ik had er wel zo mijn gedachten over …

Afgelopen weekend werd ik bevestigd in het idee dat ze via een omweg ongezien naar de klimop naast de vijver vlogen. Van achter de pergola zochten ze zich daarna door de klimop lopend een weg naar het nestje. Zondagavond zag ik dat er achter de vijver een jonge merel werd bijgevoerd door een van de ouders. Maandagochtend ontdekte ik een tweede jonge merel, die zat weggedoken tussen een emmer en een grote bloempot achter de fietsberging …

Ik vond dat hij er niet lekker bij zat, maar ik besloot hem een tijdje te observeren en af en toe een foto te maken. Op een bepaald moment zag ik hem moeizaam naar een ander plekje gaan. Lopen was het niet te noemen, want hij kukelde bij vrijwel elk stapje om. Hij leek een gebroken of ontstoken pootje te hebben. Omdat ik al die tijd geen van de ouders had gezien, besloot ik de Fûgelhelling (de Wildopvang voor Noord-Nederland) te bellen. Na mijn omschrijving van de situatie mochten we het diertje wel bij hen brengen. Zo gezegd, zo gedaan. Hopelijk kunnen ze het beestje helpen toch nog een mooie grote merel te worden …