Een kleine kleurige verrassing

Nadat ik een tijdje op het vlonderpad langs de westelijke oever van het Witte Meer op zoek was geweest naar juffers en libellen, vond ik het welletjes. Terwijl Jetske nog verderop rondscharrelde, ging ik op een bankje in de schaduw zitten …

Na een minuut of wat zag ik wat bewegen in of op het water. Op het moment dat ik me teruggetrokken had op het bankje waren er een paar meerkoeten met een jong tevoorschijn gekomen op het Witte Meer. Stapje voor stapje liep ik naar de waterkant om er een paar foto’s van te maken. Het was ook Jetske niet ontgaan, zij kwam voorzichtig over het vlonderpad dichterbij. Hoe behoedzaam we ook waren, onze aanwezigheid werd al snel opgemerkt, waarna de ouders hun jong tussen het beschermende groen loodsten waar ze al snel aan het oog van de fotografen waren onttrokken …

Daarmee kwam er een eind aan het eerste gezamenlijke tochtje dat mijn fotomaatje en ik op fiets en iLark hebben gemaakt. Het was een geslaagd experiment, zodat het vast niet de laatste keer geweest is om zo samen op pad te gaan. Intussen hebben we samen echter al een vaartocht door de Wieden gemaakt, daarvan zal ik de komende week wat foto’s tonen …

35 gedachten over “Een kleine kleurige verrassing

  1. Ik lees ‘een geslaagd exeperiment’ en dat is zo fijn om te lezen. Meerkoeten hoor je al van ver, met hun zo typische geluid en zijn ook snel weer weg hé. Toch nog enkele beelden ervan kunnen vastleggen. Op naar meer van die tochtjes, ik wens het jullie van harte toe.

    Geliked door 1 persoon

    • Dankjewel, Hilde. het doet deugd om weer wat een grotere actieradius te hebben, ook voor onze gezamenlijke fotodagen.
      Deze meerkoeten lieten zich niet horen, ze waren heel stilletjes aan het foerageren en brachten hun jong meteen vol zorg in veiligheid.

      Like

Reacties zijn gesloten.