Het loopt licht met twee

Tot 2016 was het Weinterper Skar mijn favoriete natuurgebied. Een paar maal per week maakte ik er steevast een wandeling. Soms maakte ik een fotokuier aan de zuidkant, maar meestal liep ik naar het bankje bij de dobbe aan de noordkant van het Skar. Tegenwoordig is de afstand van 700 meter naar dat bankje me helaas te groot …

Tegenwoordig kies ik weer voor de zuidkant. Daar is in het kader van natuurcompensatie i.v.m. de verdubbeling van de N381 eind 2016 op mijn verzoek een bankje geplaatst. Dat bankje staat op 250 meter vanaf de parkeerplaats. Dat was ook de korte wandeling die ik voorstelde te maken bij het weerzien met mijn oud-studiegenoot Andries van de P.A. in Drachten.

Hoewel we elkaar na 45 jaar in het passeren waarschijnlijk niet herkend zouden hebben, werd het een hartelijk weerzien. Gewapend met mijn trekkingstokken stelde ik voor om naar dat bankje te wandelen. Er viel genoeg te praten, en dan is 250 meter niet zo ver. Ook op het bankje hielden we het goed pratend over elkaars levensverhaal en carrière …

Bewolking en wind hielden de temperatuur vooral voor mijn bovenbenen net wat te laag om langere tijd lekker op het bankje te kunnen zitten. Daarom stelde ik voor om nog maar even door te wandelen naar een tweede bankje, dat 250 meter verder naar het zuiden staat. “Do moatst ek noch werom, hè” waarschuwde Andries nog. De benen voelden echter krachtig, dus ik durfde het wel aan …

We waren ook zomaar bij het tweede bankje aangekomen, het loopt nu eenmaal licht met zijn tweeën. Ook op het tweede bankje hielden we het makkelijk pratend. Maar na enige tijd zijn we toch maar weer in dezelfde twee etappes terug gelopen naar de parkeerplaats. Daar hebben we bij het afscheid afgesproken om volgend voorjaar nog eens een afspraak te maken. Om dan wat verder te kunnen komen, moet tegen die tijd Whilly maar weer mee. Dat is me op goed rollende paden afgelopen jaar samen met fotomaatje Jetske ook een keer of drie uitstekend bevallen …

Terugblikkend zijn de ontmoeting en de wandeling de extra rustdag, die ik gisteren op de waarschijnlijk laatste zachte dag van 2025 noodgedwongen heb moeten nemen, dubbel en dwars waard geweest. Zoals mijn eerste neuroloog al zei: “Ga gerust af en toe eens even over je grens, daar kun je in principe niets mee vernielen.” Ik ben die uitdaging woensdag dan ook graag aangegaan. Daarna is een roestig dagje helemaal niet erg …

40 gedachten over “Het loopt licht met twee

  1. Wat hebben jullie lekker gewandeld in de natuur. Mooie omgeving. Gelukkig staat soms bankje. Dan kun jij af en toe rusten. Eruit naar natuur gebied kijken. Dit is echt puur genieten. Fijn weekend.

    Geliked door 1 persoon

  2. Je eigen bankje, bofkont. Ik liep donderochtend met mijn wandelgroep en eigenlijk is dat te zwaar voor me maar toch doe ik het. Tegen mij zei de hematoloog hetzelfde, je mag best eens over je grens gaan. Nou had ik donderdag een fijn wandelmaatje waar ik lekker mee kan praten en dat scheelde enigzins.

    Like

    • Ja, als je elkaar ligt, wandelt het samen net wat makkelijker. Dat is fijn, maar er schuilt ook een gevaar in. Op onbekend terrein is er kans dat ik te ver loop, en als ik eenmaal echt over mijn grens ga, kom ik echt niet meer vooruit. Dat heb ik een paar keer meegemaakt, en dat voelt allerminst fijn.

      Like

  3. Dat is leuk dat je deze geplande ontmoeting had. Heel waardevol en mooi dat het vervolgd wordt.

    Ook al ben je elkaar uit het oog verloren, als je ouder wordt ga je verder terug in de tijd en dan ontstaat soms de behoefte naar hernieuwd contact.

    Geliked door 1 persoon

  4. ‘Oude’ vrienden terug ontmoeten is altijd leuk. Bijpraten op een bankje ook. Ik herinner me nog altijd dat leuke bezoek aan de ecokathedraal waar jij ons opwachtte op dat bankje.
    Fijn dat het je lukte.
    Heel even over de grens piepen kan, je kent wellicht je grenzen goed.
    Prachtige foto als afsluiter.

    Geliked door 1 persoon

    • Aan het rondje met jullie door de Ecokathedraal heb ik ook nog regelmatig teruggedacht. Toen liep ik in gezelschap ook al makkelijker dan nu. Maar sinds die tijd heb ik toch weer aardig ingeleverd.

      Voor deze ontmoeting had ik gekozen voor bekend terrein. Hier liggen al zoveel voetstappen van me over de afgelopen 20 jaar, dat ik meestal precies weet hoe ver ik kan gaan. Op vreemd terrein ben ik eerder geneigd om onbekend terrein te ver te lopen, denk ik.

      Like

  5. En dat allemaal afsluitend met een schitterende foto.
    Wandelen met twee loopt inderdaad beter! Fijn dat je kon afspreken met een ‘oude vriend’ en lekker verder babbelen. Toch leuk zo’n ontmoeting.
    De scharnieren waren gesmeerd en moeten nu weer rusten. Fijne dag Jan.

    Geliked door 1 persoon

    • Dankjewel, het was erg gezellig en zo’n wandeling met het ophalen van herinneringen geeft mij inderdaad gevaarlijk veel energie. Gelukkig had ik daar rekening mee gehouden door hier af te spreken. Hier liggen al zoveel voetstappen van me over de afgelopen 20 jaar, dat ik meestal precies weet hoe ver ik kan gaan. Op vreemd terrein ben ik eerder geneigd om onbekend terrein te ver te lopen, denk ik.

      Geliked door 1 persoon

Reacties zijn gesloten.