Vooral in het Weinterper Skar heb ik eind april-begin mei vrij veel oranjetipjes zien fladderen. Hoezeer ik mijn best ook deed, het lukte maar niet om er eentje netjes op de foto te krijgen. Omdat het oranjetipje een tamelijk korte vliegtijd heeft – van half april tot eind mei – begon ik al te vrezen dat het dit jaar niet zou lukken. Maar vorige week donderdag kreeg ik op de oever van de Leijen bij Doktersheide toch mijn kans.

Opnieuw leek het lange tijd niet te lukken, want het beestje bleef maar fladderen. En als hij al eens wat langer op een bloem bleef zitten, dan gooide de wind vaak wel roet in het eten, waardoor de vlinder slechts vaag of soms zelfs helemaal niet op de foto stond. Uiteindelijk was dit de beste foto die ik aan deze langdurige jacht overhield. Het linker tipje is net weer buitenbeeld gewaaid, maar ik doe het ermee …   🙂